το πραξικόπημα στην Κύπρο της χούντας και της εόκα β

Μαύρη επέτειος σήμερα καθώς είναι η μέρα που η αμερικανοκίνητη χούντα στην Ελλάδα σε συνεργασία με τη φασιστική-δολοφονική συμμορία της εοκα β στην Κύπρο, προσπάθησαν με στρατιωτικό πραξικόπημα να ανατρέψουν την κυπριακή κυβέρνηση και να δολοφονήσουν τον πρόεδρο Μακάριο.

Οι τραγικές συνέπειες αυτής της επέμβασης γνωστές: Συλλήψεις,βασανισμοί και δολοφονίες αριστερών και δημοκρατικών ανθρώπων που αντιστάθηκαν,(Eλληνοκυπρίων και Tουρκοκυπρίων) επιβολή πραξικοπηματικής κυβέρνησης και η καλύτερη αφορμή για την Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο 5 μέρες αργότερα και να συνεχίσει το δολοφονικό τους έργο, έχοντας από τότε μέχρι σήμερα υπό την κατοχή της το 37% του κυπριακού εδάφους.

Αυτές τις συμφορές μας έφεραν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Όλα άρχισαν όταν μας επέβαλαν τις συμφωνίες της Ζυρίχης-Λονδίνου το 1960 που δημιούργησαν ένα κράτος προτεκτοράτο. Αυτές οι συμφωνίες έβαζαν σε λειτουργία μια σειρά ωρολογιακές βόμβες που στα επόμενα χρόνια θα βουτούσαν το νησί μας στο αίμα. Έθεταν το νέο κράτος ουσιαστικά υπό την κηδεμονία των «εγγυητριών δυνάμεων» Ελλάδας, Τουρκίας και Μ. Βρετανίας.
Η Μ.Βρετανία διατηρεί από τότε μέχρι σήμερα το 5% των κυπριακών εδαφών υπό την κατοχή της και στα εδάφη αυτά αναπτύσσει στρατιωτικές βάσεις που χρησιμεύουν και ως ορμητήριο και μετόπισθεν των πολέμων του ΝΑΤΟ σε άλλες χώρες όπως Ιράκ και Αφγανιστάν. Το σύστημα διακυβέρνησης του κράτους της Ζυρίχης ήταν εξαιρετικά δυσλειτουργικό και αποσκοπούσε στον εθνοτικό ανταγωνισμό και διαχωρισμό. Αξίζει να σημειωθεί πως το καθεστώς της Ζυρίχης αποτέλεσε μοντέλο και για τη δημιουργία των σύγχρονων καθεστώτων-προτεκτοράτων στα Βαλκάνια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Το 1963 η πολιτική κρίση που δημιουργήθηκε με τις προτάσεις Μακαρίου για αλλαγή του συντάγματος και τη άρνηση της τουρκοκυπριακής ηγεσίας να τις δεχθεί, μετατράπηκε σε ένοπλη δικοινοτική σύγκρουση. Σε εκείνες τις εχθροπραξίες "διέπρεψε" ο φασίστας και μετέπειτα πραξικοπηματίας Σαμψών, με σφαγές αμάχων Τ/Κ σε διάφορα χωριά όπως την Κοφίνου.

Και στις τάξεις των Τ/Κ κυριαρχούσε η προπαγάνδα της διχοτόμησης από τους φασίστες του Ντενκτάς και της ΤΜΤ. Η πολιτική αυτή απαιτούσε από τους Τ/Κ να κόψουν κάθε συνεργασία, συναλλαγή ακόμη και επαφή με τους Ε/Κ. Η πολιτική αυτή προωθείτο από τη Τουρκία. Απέναντι στους εθνικιστές αντιστάθηκαν σθεναρά πολλοί Τ/Κ αγωνιστές, συνδικαλιστές και κομμουνιστές, υποστηρίζοντας έμπρακτα την ειρηνική συνύπαρξη και αλληλεγγύη μεταξύ των δυο κοινοτήτων, πληρώνοντας πολλές φορές με τη ζωή τους αυτή τους τη στάση.

Τον ιούνη του 1964 η ελληνική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου διορίζει αρχηγό της ανωτάτης στρατιωτικής διοικήσεως αμύνης Κύπρου τον Γρίβα. Και παράλληλα αρχίζει η αποστολή, με κάθε μυστικότητα, στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο, της διαβόητης «Μεραρχία Κύπρου», για να «θωρακίσει τα ελληνικά αμυντικά σχέδια».

Ο πραγματικός στόχος, φυσικά, της αποστολής του Γρίβα και της Μεραρχίας του στην Κύπρο δεν ήταν η «άμυνα». «Ωστόσο, όπως αποκαλύπτεται σήμερα από έγγραφα των αμερικανικών κρατικών αρχείων»  «η κάθοδος του Γρίβα και της μεραρχίας στην Κύπρο είχε αποφασιστεί με την παρότρυνση των ΗΠΑ και την ανοχή της Τουρκίας. Κύρια αποστολή της μεραρχίας ήταν να αποτρέψει τον κίνδυνο κομμουνιστικοποίησης της Κύπρου. Ήταν η εποχή που προετοιμάζονταν οι συνομιλίες για λύση διχοτόμησης με διπλή ένωση με το αμερικάνικο σχέδιο Άτσεσον, με τον Μακάριο να αντιδρά και να επιδιώκει συμμαχία με τη Σ. Ένωση και την Αίγυπτο.

Το 1971 η χούντα ξανάστειλε πίσω τον Γρίβα στην Κύπρο, για να οργανώσει την εοκα β.  Ο οπλισμός της φασιστικής συμμορίας παρασχέθηκε από την "Εθνική Φρουρά", αλλά και εμμέσως από το Ισραήλ με αντάλλαγμα πληροφορίες για την εκγύμναση Παλαιστινίων στρατιωτών στο νησί από αντιστασιακές ομάδες. Μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων, απαγωγές, πολιτικές δολοφονίες και γενικότερα δολιοφθορά από τα όργανα της χούντας στην Κύπρο βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Οι φασίστες της  εοκα β έχοντας σαν στόχο τη συγχώνευση- ένωση της Κύπρου με τη ελληνική χούντα, ρίχνουν νερό στο μύλο του ιμπεριαλισμού προετοιμάζοντας τη διχοτόμηση.

Ο Μακάριος αρχικά δεν έρχεται ανοιχτά σε ρήξη με τους συνταγματάρχες, αλλά προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις. Όταν όμως σφίγγει ο κλοιός των συνταγματαρχών, στέλνει επιστολή-τελεσίγραφο προς τον Γκυζίκη, με την οποία ζητάει την αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών-οργάνων της χούντας από την Κύπρο. Η απάντηση της χούντας είναι η οργάνωση και εκτέλεση του πραξικοπήματος. Ο Γρίβας πέθανε τον Ιανουάριο του 1974 και δεν πρόλαβε να οργανώσει το πολυπόθητο πραξικόπημα που ετοίμαζε. Το κενό όμως κάλυψαν άμεσα η χούντα και η εοκα β με τα γνωστά αποτελέσματα.

Και σήμερα τι έχουμε; Τους πραξικοπηματίες όχι μόνο να μένουν ατιμώρητοι ακόμα και με αριστερή κυβέρνηση, αλλά να απολαμβάνουν μάλιστα εδώ και πολλά χρόνια, θέσεις στο δημόσιο και σε κρατικούς μηχανισμούς όπως στρατός και αστυνομία. Κι όχι μόνο αυτό αλλά κάποιοι από αυτούς είναι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών καναλιών, ξενοδοχείων, στελέχη δεξιών και ακροδεξιών κομμάτων. Δυστυχώς αυτά δείχνουν τη ατολμία και τη έλλειψη πολιτικής βούλησης από τη σημερινή κυβέρνηση να βάλει χέρι στο βαθύ ακροδεξιό παρακράτος που κυριαρχεί από τη δεκαετία του 1960.

Η οργάνωση και νομιμοποίηση εθνικιστικών και νεοναζιστικών κομμάτων που υμνούν τη δράση της εοκα β όπως μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ κάνει ακόμα πιο εκρηκτική τη κατάσταση με τη ανοχή και συγκάλυψη όλων των υπολοίπων κομμάτων. Η συντονισμένη προσπάθεια για απενεχοποίηση και ηρωοποίηση των δολοφόνων πραξικοπηματιών δεν περιορίζεται φυσικά σ αυτά τα κόμματα, αφού σήμερα νεκροί πραξικοπηματίες τιμήθηκαν από τον αρχιεπίσκοπο και εκπροσώπους των κομμάτων δησυ και ευρωκο! Δεν ξεχνάμε φυσικά ότι ο πρόεδρος του δησυ σήμερα και υποψήφιος πρόεδρος της δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, ήταν δικηγόρος μελών της εοκα β όπως μαρτυρά και η πιο κάτω φωτογραφία.


Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα μπορέσουμε να ζήσουμε ελεύθερα και ειρηνικά, μόνο αν αναπτυχθεί ένα μαζικό αντικατοχικό και ταξικό κίνημα με μπροστάρη την ανεξάρτητη Αντικαπιταλιστική Αριστερά. Ένα κίνημα που θα δώσει μάχες και θα διεξάγει ανυποχώρητο αγώνα για να απομονωθούν οι φασίστες οπαδοί της διχοτόμησης, να φύγουν από τη μέση οι εγγυήτριες δυνάμεις, όλοι οι στρατοί και οι αγγλοαμερικάνικες βάσεις, για μια Κύπρο ελεύθερη και ανεξάρτητη, όχι μόνο εδαφικά αλλά και κοινωνικά.



Οι Ελληνοκύπριοι πολίτες που σκοτώθηκαν από την ΕΟΚΑ την περίοδο 1955-59 είναι οι ακόλουθοι:


Α/Α ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΗΜΕΡ. ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1 ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΣ 21.6.1955 Σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας στη Λευκωσία
2 ΖΑΒΡΟΣ ΜΙΧΑΗΛ 10.8.1955 Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια περιπολίας στη Λευκωσία
3 ΠΑΝΑΓΗ ΙΩΑΚΕΙΜ 5.12.1955 Σκοτώθηκε σε ενέδρα στο Τρόοδος
4 ΘΥΜΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΝΗ 23.11.1955 Σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας στο μπαρ Maρle Leaf στη Λευκωσία
5 ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΩΖΟΣ 11.12.1955 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία
6 ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΩΣΤΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ 27.12.1955 Πυροβολήθηκε έξω από το σπίτι του στη Λευκωσία
7 ΑΝΤΩΝΗ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ 31.12.1955 Πυροβολήθηκε στο σπίτι του στη Λευκωσία
8 ΠΟΡΑΚΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗ 7.1.1956 Πυροβολήθηκε στο ξενοδοχείο Αλκμήνη στη Λευκωσία
9 ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ 13.1.1956 Πυροβολήθηκε στη Λεύκα
10 ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Σ. ΑΙΜΙΛΙΟΣ 13.1.1956 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία
11 ΠΑΤΣΑΛΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 15.1.1956 Πυροβολήθηκε στο Πραστειό
12 ΚΑΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ 6.2.1956 Πυροβολήθηκε στη Λεμεσό
13 ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΕΠΙΦΑΝΗΣ (ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ) 11.2.1956 Πυροβολήθηκε στο μοναστήρι της Χρυσορογιάτισσας
14 ΖΑΒΡΟΣ ΚΩΣΤΑΣ 14.2.1956 Δασοφύλακας. Πυροβολήθηκε από τρεις μασκοφόρους στη Λεύκα
15 ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΚΩΣΤΑΣ 20.2.1956 Πυροβολήθηκε στις 15.2.1956 καθ’ οδόν προς την εργασία του και απεβίωσε στο νοσοκομείο Πάφου
16 ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΕΥΑΝΘΙΑ 23.2.1956 Πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στο σπίτι της, στη Λευκωσία
17 ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 29.2.1956 Πυροβολήθηκε στο σπίτι της στην Πάφο
18 ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ 29.2.1956 Κοινοτάρχης Κοίλης, Πυροβολήθηκε.
19 ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 4.3.1956 Σκοτώθηκε από βλήματα σε επίθεση κατά αστυνομικής περιπόλου στη Λεμεσό
20 ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΜΙΧΑΗΛ 6.3.1956 Σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας στην Παφο
21 ΚΑΡΑΒΑΤΤΑΣ ΒΑΣΟΣ 11.3.1956 Πυροβολήθηκε στο κατάστημά του στη Λεμεσό
22 ΠΑΤΙΝΗΣ ΠΑΝΑΓΗΣ 14.3.1956 Πυροβολήθηκε σε καφενείο στη Λεμεσό
23 ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ 14.3.1956 Πυροβολήθηκε σε καφενείο στη Λεμεσό
24 ΠΙΕΡΙΔΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ 18.3.1956 Πυροβολήθηκε σε εκκλησιά στην Κυθρέα
25 ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 21.3.1956 Πρώην αστυνομικός. Πυροβολήθηκε στη Λεύκα
26 ΜΑΛΙΩΤΗΣ ΗΛΙΑΣ 27.3.1956 Τελωνειακός, Πυροβολήθηκε στη Λεμεσό
27 ΓΙΑΓΚΟΥ ΝΙΚΗ 2.4.1956 Σκοτώθηκε από έκρηξη χειροβομβίδας στη Λεμεσό
28 ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ 5.4.1956 Πυροβολήθηκε ενώ περπατούσε στο Γουδί
29 ΗΛΙΑ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ 7.4.1956 Πυροβολήθηκε από μασκοφόρους στη Λευκωσία
30 ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 12.4.1956 Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
31 ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΒΑΣΟΣ 19.4.1956 Πυροβολήθηκε από τρεις μασκοφόρους ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι του
32 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ 19.4.1956 Σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας κατά στρατιωτικού οχήματος στην Αμμόχωστο
33 ΝΙΚΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΣ 19.4.1956 7 ετών, σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας κατά στρατιωτικού οχήματος στην Αμμόχωστο
34 ΣΑΒΒΑ ΚΥΡΙΑΚΟΣ 28.4.1956 Πυροβολήθηκε στην δημοτική αγορά Αμμοχώστου
35 WIDESON ΟΔΥΣΣΕΑΣ 28.4.1958 Πυροβολήθηκε στην οδό Βικτορίας στη Λάρνακα
36 ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΙΕΡΗΣ 29.5.1956 Πυροβολήθηκε ενώ οδηγούσε το φορτηγό του από την Αμμόχωστο στη Λευκωσία
37 ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΜΙΚΗΣ 30.5.1956 Πυροβολήθηκε στις 7.4.1956 στην Αμμόχωστο
38 ΚΑΛΟΥ ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΧΑΗΛ 30.5.1956 Πυροβολήθηκε μαζί με τον Παντελή Πιερή
39 ΣΕΡΓΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 7.6.1956 Περιφερειακός ελεγκτής, Σκοτώθηκε κοντά στην οθωμανική τράπεζα στη Λεμεσό
40 ΦΑΟΥΤΑΣ ΜΙΧΑΗΛ 9.6.1956 Βρέθηκε νεκρός στη Λαρνακα
41 ΠΟΥΜΠΟΥΡΗ ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΑ 13.6.1956 Σκοτώθηκε από βλήμα που ρίφθηκε κατά περιπόλου της αστυνομίας της ΡΑΦ στη Λευκωσία
42 ΓΙΑΝΝΗ ΕΥΡΙΔΙΚΗ 15.6.1956 Πέθανε από ανακοπή καρδιάς όταν εξερράγη χειροβομβίδα έξω από το σπίτι της
43 ΙΩΑΝΝΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑΣ 16.6.1956 Πρώην κοινοτάρχης. Πυροβολήθηκε και Σκοτώθηκε κοντά στο σπίτι του
44 ΘΕΡΑΠΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 18.6.1956 Πυροβολήθηκε έξω από το κέντρο Ξερός στη Λεύκα
45 ΨΥΝΤΡΟΥ ΜΙΧΑΗΛ 26.6.1956 Πυροβολήθηκε σε καφενείο στη Λευκωσία
46 ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΑΒΒΑΣ 27.6.1956 Κοινοτάρχης Τόχνης, Πυροβολήθηκε.
47 ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 29.6.1956 Πυροβολήθηκε από μασκοφόρους στις 27.5.1956, στη Παφο
48 ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΙΣΙΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ 1.7.1956 Πυροβολήθηκε έξω από τον κινηματογράφο Απόλλων στη Κυθρέα
49 ΣΤΡΟΥΘΟΥ ΣΩΤΗΡΗΣ 2.7.1956 Σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας στην Αμμόχωστο
50 ΜΥΡΙΑΝΘΗΣ ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ 6.7.1956 Πυροβολήθηκε στο γραφείο του, στις 5.7.1956 στη Λεμεσό
51 ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ 11.7.1956 Βρέθηκε νεκρός στο αυτοκίνητο του στο δρόμο Λάρνακας – Λεμεσού
52 ΟΜΗΡΟΥ ΜΕΛΑΝΗ 26.7.1956 Πυροβολήθηκε σε κατάστημα στη Λευκωσία
53 ΣΑΒΒΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 29.7.1956 Πυροβολήθηκε στο καφενείο του στην Κερύνεια
54 ΦΩΤΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 30.7.1956 Πυροβολήθηκε από πέντε μασκοφόρους στην Παφο
55 ΛΟΥΚΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ 30.7.1956 Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
56 ΧΑΤΖΗΛΑΜΠΗ ΠΑΝΑΓΗΣ 30.7.1956 Σκοτώθηκε στη Λευκωσία
57 ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ 30.7.1956 Σκοτώθηκε στη Λάρνακα
58 ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΣ 1.8.1956 Πυροβολήθηκε από δυο ανδρες
59 ΠΑΦΙΤΗ ΑΝΔΡΕΑΣ 9.8.1956 Πυροβολήθηκε στη Λεμεσό στις 30.7.1956, απεβίωσε στη Λευκωσία
60 ΣΤΟΥΚΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ 10.8.1956 Πυροβολήθηκε από 4 μασκοφόρους στη Λευκωσία
61 ΑΝΤΩΝΗ ΖΑΧΑΡΙΑΣ 10.8.1956 Πυροβολήθηκε στη Λεμεσό
62 ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΠΟΛΥΚΡΑΤΗΣ 11.8.1956 Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
63 ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 11.8.1956 Πυροβολήθηκε στη Παφο
64 ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΠΛΑΤΩΝ 12.8.1956 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία
65 ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ 12.8.1956 Πυροβολήθηκε σε μπαρ στη Λευκωσία
66 ΚΟΚΚΙΝΟΣ Θ. ΣΑΒΒΑΣ 12.8.1956 Πυροβολήθηκε στις 8.8.1956 και απεβίωσε 4 μέρες αργότερα στη Παφο
67 ΠΑΠΙΛΛΑΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ 15.8.1956 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία αμέσως μετά την αποφυλάκισή του
68 ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ 16.8.1956 Βρέθηκε τραυματισμένος στο Primary Mile no 3 και απεβίωσε στο νοσοκομείο Λεμεσού
69 ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΚΟΥΛΗΣ 31.8.1956 Νοσοκόμος. Πυροβολήθηκε κατά την εισαγωγή φυλακισμένων στο νοσοκομείο Λευκωσίας
70 ΛΑΖΑΡΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ 7.9.1956 Ρολογάς, πυροβολήθηκε στο κατάστημά του στη Λευκωσία
71 ΡΩΣΣΙΔΗΣ ΧΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ 11.9.1956 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία
72 ΜΥΛΙΩΤΟΣ ΝΙΚΟΣ 13.9.1956 Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
73 ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ 15.9.1956 Πυροβολήθηκε στο αυτοκίνητό του στη Παφο
74 ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ 27.9.1956 Σερβιτόρος. Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία
75 ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΣ 27.9.1956 Πυροβολήθηκε στην οδό Ερμού στην Αμμόχωστο
76 ΠΑΤΤΙΧΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ 29.9.1956 Βοσκός. Πυροβολήθηκε σε καφενείο στη Λευκωσία
77 ΙΩΑΝΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΣ 6.10.1956 Πυροβολήθηκε στη Λεμεσό
78 ΠΟΛΕΜΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 13.10.1956 Πυροβολήθηκε στην Παφο
79 ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ 13.10.1956 Πυροβολήθηκε σε κουρείο στη Παφο
80 ΧΟΤΖΙΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ 16.10.1956 Πυροβολήθηκε σε γαμήλια τελετή στη Λεμεσό
81 ΣΙΑΗΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ 18.10.1956 Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
82 ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ 19.10.1956 Πυροβολήθηκε σε κουρείο στη Λευκωσία
83 ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 19.10.1956 Πυροβολήθηκε σε καφενείο στη Λεύκα
84 ΚΑΤΤΟΣ ΧΑΜΠΗΣ 20.10.1956 Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
85 ΖΑΧΑΡΙΑ ΣΤΕΛΙΟΣ 19.10.1956 Πυροβολήθηκε στην Πάφο
86 ΠΑΝΤΕΛΗ ΘΕΟΦΑΝΗΣ 20.10.1956 Πυροβολήθηκε στην οδό Λήδρας στη Λευκωσία
87 ΠΑΠΑΙΑΚΩΒΟΥ ΜΙΧΑΗΛ 20.10.1956 Πυροβολήθηκε σε φιλικό σπίτι στην Αμμόχωστο. Είχε απειληθεί ότι θα δολοφονηθεί
88 ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 21.10.1956 Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
89 ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ 24.10.1956 Πυροβολήθηκε στο νοσοκομείο Λεμεσού
90 ΣΙΑΚΑΛΛΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 26.10.1956 Σκοτώθηκε κοντά στην πλατεία Αιγίου Λαζάρου στη Λάρνακα
91 ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ 4.11.1956 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία
92 ΣΥΜΕΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ 5.11.1956 Λούστρος. Σκοτώθηκε στην οδό Ερμού στη Λευκωσία
93 ΣΠΑΝΟΥ ΚΩΣΤΑΣ 8.11.1956 Πυροβολήθηκε στο άνοιγμα μπαϊρακτάρη στη Λευκωσία
94 ΦΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΟΡΔΑΝΗΣ 9.11.1956 Πυροβολήθηκε στην οδό Αποστόλου Βαρνάβα στην Αμμόχωστο
95 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΟΜΑΖΟΣ 13.11.1956 Πυροβολήθηκε στην Πάφο
96 ΠΑΠΑΠΑΥΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ 14.11.1956 Πωλητής στη δημοτική αγορά Λευκωσίας. Πυροβολήθηκε.
97 ΠΕΛΑΓΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 14.11.1956 Δικηγόρος. Πυροβολήθηκε στην οδό Θεσσαλονίκης στη Λεμεσό
98 ΝΙΚΟΛΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ 18.11.1956 Πυροβολήθηκε σε καφενείο στην Αμμόχωστο
99 ΚΑΤΣΑΤΟΣ ΧΡ. ΜΙΧΑΗΛ 3.12.1956 Πυροβολήθηκε σε καφενείο στη λάρνακα
100 ΑΓΑΜΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ 8.12.1956 Αγροφύλακας. Πυροβολήθηκε και μαχαιρώθηκε στη Λεμεσό
101 ΣΚΟΥΛΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ 8.12.1956 Πυροβολήθηκε. Απεβίωσε στο νοσοκομείο Αμμοχώστου
102 ΚΑΛΛΙΡΟΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 9.12.1956 Πυροβολήθηκε στη Λεμεσό
103 ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ 10.12.1956 (Γνωστός ως τσίγκος). Πυροβολήθηκε στη Λάρνακα
104 ΜΙΚΡΑΣΙΔΑΣ ΜΙΧΑΗΛ 10.12.1956 Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
105 ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ 10.12.1956 Πυροβολήθηκε στο κρεβάτι του στην Αμμόχωστο
106 ΑΝΔΡΕΟΥ ΛΟΥΚΑΣ 12.12.1956 Πυροβολήθηκε στη Λάρνακα
107 ΤΕΜΠΡΙΩΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 16.12.1956 Μεταφέρθηκε με δεμένα τα χέρια σε κύριο δρόμο στη Λευκωσία και εκτελέστηκε
108 ΣΑΒΒΑ ΑΝΔΡΕΑΣ 16.12.1956 Μεταφέρθηκε με δεμένα τα χέρια σε κύριο δρόμο στη Λευκωσία και εκτελέστηκε
109 ΚΩΣΤΗ ΣΑΒΒΑΣ 19.12.1956 Πυροβολήθηκε στη Λάρνακα
110 ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 13.1.1957 Πυροβολήθηκε στη Λεύκα. Ήταν επιβάτης σε φορτηγό
111 ΜΕΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΣ 15.1.1957 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία
112 ΓΕΩΡΓΑΛΛΗ ΝΙΚΟΣ 19.1.1957 Δραπέτευσε από τις φυλακές. Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
113 ΜΙΧΑΗΛ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ 21.1.1957 Συνελήφθη από την ΕΟΚΑ και πυροβολήθηκε στο χωριό Σίντα
114 ΤΟΦΑΛΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ 22.1.1957 Πρώην κοινοτάρχης. Πυροβολήθηκε και Σκοτώθηκε στη Λάρνακα
115 ΚΟΛΟΚΑΣΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 23.1.1957 Πυροβολήθηκε στη Λάρνακα
116 ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΚΥΡΟΣ 30.1.1957 Πυροβολήθηκε στην Κερύνεια
117 ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΙΧΑΗΛ 9.2.1957 Σκοτώθηκε από βόμβα που ρήφθηκε κατά στρατιωτικού οχήματος έξω από το BMH στη Λευκωσία
118 ΠΑΚΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ 12.2.1957 Θύμα έκρηξης βόμβας σε μπαρ στη Λεμεσό στις 8.2.1957
119 ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ 6.3.1957 Πυροβολήθηκε σε γήπεδο στη Λευκωσία
120 ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ 19.3.1957 Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
121 ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ 28.3.1957 Πυροβολήθηκε πισώπλατα στη Παφο. Απεβίωσε 4 μέρες αργότερα
122 ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ 7.10.1957 Απήχθη στις 27.9.1957 από δυο μασκοφόρους από το κρεβάτι όπου ήταν άρρωστος. Μεταφέρθηκε στην Κερύνεια και κακοποιήθηκε. Απεβίωσε 11 μέρες αργότερα
123 ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑΣ 9.10.1957 Το πτώμα του βρέθηκε σε σπηλιά κοντά στη Λεύκα ……….
124 ΜΥΛΩΝΑΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ 9.10.1957 Το πτώμα του βρέθηκε σε σπηλιά κοντά στη Λεύκα μαζί με το πτώμα του Παπαχριστοφόρου
125 ΠΙΕΡΟΥ ΛΟΙΖΟΣ 14.10.1957 Πυροβολήθηκε στο γραφείο του στο Δάλι
126 ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ 6.11.1957 Πυροβολήθηκε κοντά στο σπίτι του στη Λευκωσία
127 ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΝΑΓΗΣ 26.11.1957 (Γνωστός ως Τσάρος). Πυροβολήθηκε στην Αμμόχωστο
128 ΔΗΜΗΤΡΗ ΗΛΙΑΣ 21.1.1958 Πυροβολήθηκε από μασκοφόρο στην Αμμόχωστο
129 ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ 21.1.1958 Πυροβολήθηκε από μασκοφόρους στη πλατεία της Λύσης
130 ΚΑΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ 30.3.1958 Πυροβολήθηκε από δυο μασκοφόρους στη Λεμεσό
131 ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ 11.4.1958 Πυροβολήθηκε έξω από εκκλησιά στη Παφο
132 ΜΙΚΑΛΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΣ 6.5.1958 Πυροβολήθηκε έξω από το σπίτι του στην Πηγή
133 ΜΑΝΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΒΒΑ 9.5.1958 Πυροβολήθηκε στα Λύμπια
134 ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 10.5.1958 Πυροβολήθηκε στο χωριό Στήλλοι
135 ΠΑΤΙΣΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ 13.5.1958 Πυροβολήθηκε έξω από το σπίτι του στη Δερύνεια
136 ΚΟΛΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 16.5.1958 Πυροβολήθηκε σε ξυλουργείο στη Λεμεσό
137 ΜΕΝΟΙΚΟΣ ΣΑΒΒΑΣ 23.5.1958 Κτυπήθηκε μέχρι θανάτου στο Λευκόνοικο
138 ΓΙΑΣΟΥΜΗ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 23.5.1958 Πυροβολήθηκε έξω από το σπίτι του στη Γύψου
139 ΧΡΥΣΟΜΟΥΛΗ ΧΡΙΣΤΟΣ 25.5.1958 Κτυπήθηκε μέχρι θανάτου στο Βαρώσι
140 ΣΑΚΚΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 25.5.1958 Πυροβολικέ στο χωριό Πέρα
141 ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ 26.5.1958 Πυροβολήθηκε έξω από το δημαρχείο στην Αμμόχωστο
142 ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 30.5.1958 Κτυπήθηκε μέχρι θανάτου στην Αχερίτου
143 ΑΥΓΟΥΣΤΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ 14.6.1958 Πυροβολήθηκε από δυο μασκοφόρους στον Άγιο Αμβρόσιο
144 ΙΩΑΝΝΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ 20.6.1958 Σκοτώθηκε σε καφενείο στον αγιο θεοδωρο
145 ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΑΝΤΩΝΗΣ 21.6.1958 Πυροβολήθηκε στον Άγιο Θεόδωρο
146 ΚΑΤΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ 26.6.1958 Σκοτώθηκε στη Λευκωσία
147 ΜΟΥΣΟΥΛΙΔΗΣ ΦΩΤΗΣ 27.6.1958 Πυροβολήθηκε στη λεωφ. Παλλουριώτισσας στη Λευκωσία
148 ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ 2.7.1958 Πυροβολήθηκε στον Άγιο Δομέτιο
149 ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ 4.7.1958 Πυροβολήθηκε στη Ξυλοφάγου
150 ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ ΣΤΑΥΡΟΣ 7.7.1958 Πυροβολήθηκε στο Μενοικο
151 ΠΑΝΑΓΗ ΗΛΙΑΣ 10.7.1958 Βρέθηκε νεκρός στον Άγιο Ανδρόνικο
152 ΓΡΑΒΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 12.7.1958 Πυροβολήθηκε στην Αγλαντζιά
153 ΧΑΤΖΗΑΧΙΛΛΗΣ ΣΤΥΛΛΗΣ 18.7.1958 Πυροβολήθηκε στο Αγριδάκι
154 ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛ 20.7.1958 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία
155 ΧΑΤΖΗΡΟΥΣΟΥ ΝΙΚΟΛΑΣ 20.7.1958 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία
156 ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΣ 21.7.1958 Πυροβολήθηκε στο Κάρμι
157 ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ 27.7.1958 Πυροβολήθηκε στο χωριό Καννάβια
158 ΤΟΡΝΑΡΙΤΗ ΧΡΥΣΤΑΛΛΟΥ 27.7.1958 Πυροβολήθηκε στο χωριό Kαννάβια
159 ΣΙΕΛΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 6.8.1958 Πυροβολήθηκε στη Γύψου
160 ΠΑΦΙΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ 6.8.1958 Πυροβολήθηκε στην Αγλαντζιά
161 ΠΟΛΥΕΣΙΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 8.8.1958 Πυροβολήθηκε στο Λευκόνοικο
162 ΣΑΒΒΑ ΚΥΡΙΑΚΟΣ 8.8.1958 Πυροβολήθηκε στη Λάπηθο
163 ΘΟΥΠΟΣ ΣΑΒΒΑΣ 9.8.1958 Πυροβολήθηκε στην Τύμπου
164 ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ 10.8.1958 Πυροβολήθηκε στην Τόχνη
165 ΤΤΟΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 17.8.1958 Πυροβολήθηκε στα Πάνω Λεύκαρα
166 ΒΑΡΝΑΒΑ ΜΑΡΙΑ 26.8.1958 Κτυπήθηκε μέχρι θανάτου στο χωριό Μηλιά
167 ΚΑΤΣΟΥΡΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ 26.8.1958 Κτυπήθηκε μέχρι θανάτου στο χωριό Μηλιά
168 ΜΑΤΣΟΥΚΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ 7.9.1958 Πυροβολήθηκε στη Λάνια
169 ΚΑΡΑΚΟΥΣΙΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ 10.9.1958 Πυροβολήθηκε στο Γέρι
170 ΠΑΝΔΡΟΥΡΗΣ ΜΙΧΑΗΛ 10.9.1958 Πυροβολήθηκε στο Τριμίθι
171 ΓΙΑΓΚΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗΣ 15.9.1958 Πυροβολήθηκε στην Τσακίστρα στις 13.9.1958
172 ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΣΑΒΒΑΣ 15.9.1958 Αποκεφαλίσθη στη Μεσόγη
173 ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ 15.9.1958 Αποφεφαλίσθη στη Μεσόγη
174 ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 17.9.1958 Πυροβολήθηκε στη Λεμεσό
175 ΓΕΡΟΛΕΜΟΥ ΚΩΣΤΑΣ 19.9.1958 Πυροβολήθηκε στη Λεμεσό
176 ΓΙΑΣΟΥΜΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 20.9.1958 Πυροβολήθηκε στο Πατρίκι
177 ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ 23.9.1958 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία
178 ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 24.9.1958 Πυροβολήθηκε στο αυτοκίνητό του στη Λευκωσία
179 ΒΙΟΛΑΡΗΣ ΞΑΝΘΟΣ 24.9.1958 Πυροβολήθηκε στον Καραβά
180 ΛΑΖΑΡΟΥ ΠΕΤΡΟΣ 26.9.1958 Πυροβολήθηκε σε κινηματογράφο στη Λευκωσία
181 ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ 27.9.1958 Πυροβολήθηκε σε κινηματογράφο στο Βαρώσι
182 ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ 1.10.1958 Πυροβολήθηκε στις 25.9.1958 στην Αμμόχωστο
183 ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ ΜΙΧΑΗΛ 1.10.1958 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία στις 27.9.1958
184 ΜΙΧΑΗΛ ΣΙΑΗΛΟΣ 2.10.1958 Πυροβολήθηκε στις 28.9.1958 στην Αμμόχωστο
185 ΣΟΛΩΜΟΥ ΣΑΒΒΑΣ 2.10.1958 Πυροβολήθηκε στο Καζάφανι
186 ΣΟΦΟΚΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ 6.10.1958 Πυροβολήθηκε στη Λακατάμια
187 ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧΑΗΛ 19.10.1958 Πυροβολήθηκε στο σπίτι του στο χωριό Τρυπημένη
188 ΜΙΧΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΣ 19.10.1958 Πυροβολήθηκε στο σπίτι του στο χωριό Τρυπημένη
189 ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΦΑΙΔΩΝ 25.10.1958 Πυροβολήθηκε στο Παλαιχώρι
190 ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 30.10.1958 Πυροβολήθηκε στο νοσοκομείο Λευκωσίας
191 ΘΕΟΧΑΡΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 30.10.1958 Οδηγός λεωφορείου. Πυροβολήθηκε στον Ύψωνα
192 ΜΕΛΑΝΙΔΗΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ 31.10.1958 Πυροβολήθηκε στον Άγιο Γεώργιο
193 ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑΣ 1.11.1958 Πυροβολήθηκε στην Κάτω Πάφο
194 ΛΟΥΚΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 9.11.1958 Δεσμοφύλακας. Πυροβολήθηκε στο χωρίο Κατωκοπιά
195 ΚΩΣΤΑ ΚΩΣΤΑΣ 10.11.1958 Πυροβολήθηκε σε γαμήλια δεξίωση στην Αγία Βαρβάρα
196 ΑΘΑΝΑΣΗ ΠΕΤΡΟΣ 29.11.58 Πυροβολήθηκε από μασκοφόρους στη Χάρτζια
197 ΚΑΣΙΕΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ 5.12.1958 Πυροβολήθηκε στη Γεράσα
198 ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΣ 12.12.1958 Πυροβολήθηκε στο γραφείο του στην Κυθρέα
   





Οι Ελληνοκύπριοι αστυνομικοί που σκοτώθηκαν από την ΕΟΚΑ την περίοδο 1955-59 είναι οι ακόλουθοι:



Α/Α ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΗΜΕΡ. ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1 ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 22.6.1955 Σκοτώθηκε στην επίθεση κατά του                                                                      αστυνομικού σταθμού Αμιάντου

2 ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ 11.8.1955 Πυροβολήθηκε έξω από νυκτερινό κέντρο στην Αμμόχωστο

3 ΠΟΥΛΛΗΣ ΗΡΟΔΟΤΟΣ 28.8.1955 Πυροβολήθηκε στη Λευκωσία

4 ΠΑΝΑΓΗ ΝΙΚΟΛΑΣ 5.10.1955 Τραυματίστηκε σε ανταλλαγή πυροβολισμών στις 4.10.1955 και απεβίωσε στις 5.10.1955 στην Αμμόχωστο

5 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 5.12.1955 Πυροβολήθηκε σε ενέδρα στο Τρόοδος

6 ΜΟΡΦΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 8.3.1956 Σκοτώθηκε μετά από έκρηξη χειροβομβίδας στη Πάφο

7 ΣΤΑΥΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΗΣ 7.4.1956 Τραυματίστηκε στις 30.3.1956 στη Λευκωσία και απεβίωσε στις 7.4.1956

8 ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ 15.4.1956 Πυροβολήθηκε στην κλινική Παρασκευαΐδη στη Λευκωσία

9 ΖΑΝΕΤΤΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 15.4.1956 Πυροβολήθηκε και απεβίωσε αργότερα στο νοσοκομείο Λάρνακας

10 ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΑΣΟΣ 5.11.1956 Πυροβολήθηκε σε καφενείο στην Αμμόχωστο

11 ΗΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ JACK 21.12.1956 Πυροβολήθηκε στην οδό Λήδρας στη Λευκωσία

12 ΚΑΖΑΝΑΣ ΣΤΕΛΙΟΣ 6.8.1958 Πυροβολήθηκε στη Μύρτου

13 ΜΙΧΑΗΛ ΙΑΚΩΒΟΣ 29.10.1958 Πυροβολήθηκε στην Αργάκα

14 ΜΙΧΑΗΛΕΡΟΣ ΘΕΟΔΟΣΗΣ 9.11.1958 Πυροβολήθηκε σε εστιατόριο στην Αμμόχωστο

Το παιδικό ημερολόγιο ενός «αντιστασιακού»

15 Ιουλίου 1974




Σαϊττάς Λεμεσού (8.20): Φορούσα ένα χακί κοντοπαντέλονο, μια λεπτή φανελίτσα και λαστιχένια σάνταλα φλιπ-φλοπ. Οπως κάθε πρωί σκούπιζα την πλατεία στο μαγαζί του πατέρα μου. Ξαφνικά το ραδιόφωνο άρχισε να μεταδίδει εμβατήρια. «Πραξικόπημα!», φωνάζει ένας πελάτης. Ο πατέρας μου έσβησε το γκάζι που έβραζε το νερό για τους καφέδες: «Το μαγαζί σήμερα είναι κλειστό», είπε... Οι μεγάλοι συζητούσαν τις εξελίξεις. Από την πρώτη στιγμή μιλούσαν για τον κίνδυνο τουρκικής εισβολής.
Τότε άρχισα να ψάχνω τις συχνότητες στο ραδιόφωνο με την ελπίδα ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας θα έδινε κάποιες πληροφορίες, αλλά μάταια. Ξαφνικά έπεσα στον Ελεύθερο Ραδιοφωνικό Σταθμό της Πάφου και άκουσα ότι ο Μακάριος ήταν ζωντανός και ότι το πραξικόπημα απέτυχε.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι, έκρυψα το ραδιόφωνο κάτω από το μαξιλάρι και κρυφάκουγα την εκπομπή. Φοβόμουνα μπας και άκουγαν οι πραξικοπηματίες, που ήταν ήδη στην αυλή μας. Το σπίτι μας βρίσκεται λιγότερο από 100 μέτρα από το σταυροδρόμι του Σαϊττά, όπου ήδη είχαν μαζευτεί οι ομάδες της ΕΟΚΑ Β' που δρούσαν στην περιοχή μας.

Οταν άκουσα το διάγγελμα του Μακαρίου από την Πάφο να λέγει πως ήταν ζωντανός, ανατρίχιασα από τη συγκίνηση. Υστερα ο σταθμός σίγησε. Το ΡΙΚ ήταν στα χέρια των πραξικοπηματιών και η Μόσχα στον κόσμο της...

Ξεθάρρεψα και βγήκα από το σπίτι. Περπατώντας και κλοτσώντας τις πέτρες για... αντιπερισπασμό, προσέγγισα το αρχηγείο που είχαν στήσει στο παρακείμενο σταυροδρόμι οι πραξικοπηματίες.

Αρχηγός τους ήταν ο Αντρέας Μουστάκας και υπαρχηγός κάποιος Φορής από το Κολόσσι, ο οποίος δολοφονήθηκε πριν από μερικά χρόνια στη Λεμεσό όταν ο υπόκοσμος της πόλης ξεκαθάριζε τους λογαριασμούς του. Αυτό που μου έκανε εντύπωση από τον Φορή ήταν η γενειάδα, η βραχνή φωνή του και οι ιστορίες που διηγείτο στους άντρες που τον περιστοίχιζαν.

Οι πραξικοπηματίες έστησαν το αρχηγείο τους σε ένα παρακείμενο περιβόλι με βερικοκιές. Κάτω από τη σκιά ενός μεγάλου δέντρου ήταν το τμήμα ανακρίσεων. Ενα άλλο δέντρο πρόσφερε σκεπή στο οπλοστάσιο. Κάτω από ένα άλλο καθόταν ο αρχηγός και έδινε οδηγίες για τις επιχειρήσεις που έπρεπε να γίνουν. Μεταξύ αυτών και η κατάληψη των αστυνομικών σταθμών της περιοχής. Από όσα θυμάμαι, και οι τέσσερις αστυνομικοί σταθμοί της περιοχής μας παραδόθηκαν αμαχητί (Κοιλάνι, Πλάτρες, Κάτω Αμίαντος, Λάνια). Θυμάμαι και μερικούς από τους αστυνομικούς που ξεφόρτωναν και στοίβαζαν κάτω από τις βερικοκιές τον οπλισμό που πήραν λάφυρα οι πραξικοπηματίες. Κάποιοι από αυτούς είναι στον κατάλογο των... αντιστασιακών και έχουν τιμηθεί με προαγωγές για την αντίστασή τους στο πραξικόπημα!

Στο τοπικό αρχηγείο των πραξικοπηματιών κατέληξαν και μερικά από τα αστυνομικά οχήματα. Η πρώτη τους έγνοια ήταν να σβήσουν το έμβλημα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ήταν τυπωμένο στις πόρτες των αστυνομικών «λαντ ρόβερ». Είχαν γαλάζια μπογιά, αλλά τους έλειπε το πινέλο. Ετσι, έριχναν την μπογιά στην πόρτα και την άφηναν να τρέχει για να καλύψει το τρισκατάρατο εκείνο έμβλημα. Τότε την Κυπριακή Δημοκρατία την αποκαλούσαν ψευδοκράτος, μιας και ο αγώνας τους ήταν για την Ενωση. Ξέρω μερικούς από αυτούς που με τον ίδιο φανατισμό υποστηρίζουν σήμερα τη... μη κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Πρέπει να ήταν δύο - τρεις μέρες μετά το πραξικόπημα. Ο Φορής καθόταν κάτω από τον ίσκιο μιας βερικοκιάς και διηγείτο τις εμπειρίες του από τα παλιά. Οταν περιέγραψε την πρώτη εμπειρία του από το κάπνισμα χασίς με κυρίευσε ένα είδος πανικού, σαν να επρόκειτο για επικίνδυνη κολλητική ασθένεια. Σε κάποια στιγμή, στο μέσο αυτής της διήγησης, κάποιος που με γνώριζε μου είπε: «Ρε Μακάριε, γέμωσ' το παούριν νερόν». Ο Φορής, με το άκουσμα του ονόματός μου, πετάχτηκε όρθιος και με ρώτησε πώς με λένε. «Μακάριο», του είπα, τρέμοντας από τον φόβο. «Οχι!», απάντησε με τη βραχνή του φωνή, «Νικόλαος!», από το μικρό όνομα του... προέδρου Νίκου Σαμψών. Οι υπόλοιποι έσκασαν στα γέλια. Γέλασε και ο Φορής με την ψυχή του. Οταν το γύρισαν στο αστείο, χαλάρωσα. Ομως, το αστείο είχε και συνέχεια. Ο Φορής σκέφτηκε ότι Νικόλαος χωρίς βάπτιση δεν νοείται. Οπόταν, με πήραν από τις μασχάλες, ήμουν- δεν ήμουν τριάντα κιλά, και με οδήγησαν στον παρακείμενο υδατοφράκτη, όπου με βάφτισαν εικονικά Νικόλαο! Για να είμαστε δίκαιοι, δεν άσκησαν βία εναντίον μου. Απλώς έκαναν καλαμπούρι, αλλά το... Νικόλαος μου έμεινε.

20 Ιουλίου
6.30 το πρωί: Η μάνα μου με έριξε κάτω από το κρεβάτι: «Ξύπνα, ήρταν οι Τούρτζιοι!». Ηταν το πιο εφιαλτικό ξύπνημα της ζωής μου. Βέβαια, το μέτωπο του πολέμου ήταν πολύ μακριά. Μεταξύ Σαϊττά και Κερύνειας μεσολαβούν δύο οροσειρές. Γι' αυτό και ο Σαϊττάς έγινε καταφύγιο πρώτα των Λεμεσιανών, οι οποίοι φοβούνταν ότι οι Τούρκοι θα βομβάρδιζαν την πόλη, και αργότερα στα καραβάνια των προσφύγων που έφταναν κυνηγημένοι από τις περιοχές που καταλάμβανε ο τουρκικός στρατός.

Το ΡΙΚ μετέδιδε ότι «οι ημέτερες δυνάμεις αντιστέκονται σθεναρώς», ότι η θάλασσα της Κερύνειας γέμισε με τα πτώματα του εχθρού, ότι η Ελλάδα κήρυξε επιστράτευση και πως θα έμπαινε στον πόλεμο. Υστερα οι ψευδαισθήσεις έγιναν πληροφορίες από στόμα σε στόμα: «Κρητικοί κομάντος διεισδύουν τα βράδια στα κατεχόμενα και επιστρέφουν με έξι ζευγάρια αυτιά από τις δυνάμεις του εχθρού»...

Οταν λοιπόν «ήρταν οι Τούρτζιοι», τα παλικάρια της ΕΟΚΑ Β' φόρτωσαν τα πράγματά τους στα αυτοκίνητα, κατάργησαν το οδόφραγμα έξω από το σπίτι μας και εξαφανίστηκαν. Θα υπέθετε κανείς ότι πήγαν στο μέτωπο να πολεμήσουν τους Τούρκους.

Η αλήθεια είναι ότι πήγαν στο τουρκοκυπριακό χωριό Αγιος Νικόλαος, στα όρια των διοικητικών συνόρων των επαρχιών Λεμεσού και Πάφου. Δεν ξέρω τι έχουν κάνει εκεί. Ακουσα διάφορα, αλλά δεν ήμουν παρών για να τα επιβεβαιώσω. Αυτό που είδα, είναι μερικούς από τα παλικάρια του οδοφράγματος να μεταφέρουν με φορτηγό λάφυρα από τα σπίτια των Τούρκων στο χωριό μου.

Οταν έφυγαν οι πραξικοπηματίες από το οδόφραγμα του Σαϊττά, επισκέφθηκα ξανά το «αρχηγείο». Κάτω από τις σκιές των βερικοκιών υπήρχαν μόνον ποδοπατήματα και άδεια κουτιά τσιγάρων. Ο δρόμος ήταν καλυμμένος με χιλιάδες άδειους κάλυκες. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες σφαίρες έριξαν στον αέρα, αλλά η περιοχή έμοιαζε με πεδίο μάχης. Αργότερα ήρθε κάποιος παλιατζής, γέμισε μερικές σακούλες κάλυκες, τις φόρτωσε σε ένα φορτηγάκι και έφυγε. Ο μπρούντζος είχε πάντοτε καλή τιμή στην αγορά. Στη σκιά μιας βερικοκιάς εντόπισα μια τελαμώνα σφαίρες τυφεκίου. Την πήρα και τη μετέφερα στο σπίτι μου. Χωρίς να υπολογίζω τον κίνδυνο, δοκίμασα και άνοιξα μια σφαίρα. Τότε ανακάλυψα πως η γόμωσή τους απετελείτο από ένα υλικό που έμοιαζε με μικρά μακαρονάκια. Αναψα ένα και διαπίστωσα ότι ήταν εύφλεκτο και ότι μετά το κάψιμο άφηνε μια ανεξίτηλη γραμμή στο πάτωμα. Τότε, με τα μικρά μακαρονάκια, που δεν ήταν άλλο από πυρίτιδα, άρχισα να γράφω σε επιφάνειες από τσιμέντο τη λέξη ΜΑΚΑΡΙΟΣ.



15 Ιουλίου 2008
Τώρα που έχουν περάσει πολλά χρόνια, πολλές εκατοντάδες συμπολίτες μου αποκαλούνται αντιστασιακοί. Οι αστυνομικοί τού 1974 έχουν καταρτίσει ένα μητρώο αντιστασιακών, στο οποίο περιλαμβάνονται ακόμη και άτομα που ήταν τότε ανήλικοι μαθητές. Κάθε «αντιστασιακός» πήρε μια προαγωγή «τιμής ένεκεν» στην ιεραρχία της αστυνομίας κι αν έχει αφυπηρετήσει μεγαλύτερη σύνταξη, καθώς και από ένα μετάλλιο. Συνολικά στην Κύπρο είναι αναγνωρισμένοι 30.000 αγωνιστές και αντιστασιακοί, ασχέτως του ότι χάσαμε το μισό νησί από τους Τούρκους.

Εγώ δεν είμαι στη λίστα. Μήτε μετάλλιο μήτε σύνταξη. Μόνο το παρατσούκλι «Νικόλαος» μου έμεινε κληρονομιά. Και με λένε και ενδοτικό από πάνω επειδή «δεν σέβομαι και χλευάζω» τους αγώνες του κυπριακού λαού.

Κι όμως, είμαι ο μόνος πραγματικός αντιστασιακός στην περιοχή μου, διότι έγραφα τη λέξη Μακάριος με πυρίτιδα από το οπλοστάσιο του πραξικοπήματος!... Εξάλλου, είμαι ο μόνος Μακάριος που αντιμετώπισε την μήνιν των πραξικοπηματιών. Ο άλλος Μακάριος διέφυγε από τις βάσεις στο εξωτερικό, ο Λυσσαρίδης κρύφτηκε στην πρεσβεία της Λιβύης και χιλιάδες παράγοντες της κυπριακής κοινωνίας έστειλαν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στον Νίκο Σαμψών...

Μακάριος Δρουσιώτης

Ελευθεροτυπία 21/07/2008

Πηγή: www.makarios.eu

Σαν σήμερα ο Μ. Γλέζος και ο Α. Σάντας κατεβάζουν τη σβάστικα από την Ακρόπολη

Σαν σήμερα, το 1941, δύο φοιτητές, ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος (Λάκης) Σάντας πηγαίνουν στην Μπενάκειο Βιβλιοθήκη, βρίσκουν και μελετούν όλα τα σχεδιαγράμματα της Ακρόπολης. Όταν θα κατεβάσουν τη γερμανική σημαία από τον ιερό βράχο, θα αφήσουν επίτηδες επάνω στον ιστό τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα για να μην κατηγορηθούν οι Έλληνες φύλακες.



Οι δυο νέοι πήραν την απόφασή τους με αφορμή την πτώση της Κρήτης. Αφού μελέτησαν για μέρες στη Βιβλιοθήκη Αθηνών, ψάχνοντας την πιο ασφαλή διαδρομή, εκμεταλλεύτηκαν την ολιγωρία της φρουράς και περνώντας απαρατήρητοι μέσα απ' τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου έφτασαν μέχρι την τεραστίων διαστάσεων σημαίνα (4 x 2 μέτρα), την κατέβασαν, τη δίπλωσαν προσεκτικά και αποχώρησαν ανενόχλητοι.


Η επόμενη μέρα βρήκε την Αθήνα «απαλλαγμένη» απ' την παρουσία της σβάστικας. Ο πανικός και η αναστάτωση που επικράτησαν στα κατοχικά στρατεύματα ήταν τέτοια που η σημαία αντικαταστάθηκε μόλις στις 11 το πρωί. Οι δυο δράστες καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο και οι άνδρες της φρουράς εκτελέστηκαν.


Γρήγορα η είδηση διαδόθηκε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Στις 30 Μάη του 1941 ο Άξονας έμοιαζε ανίκητος, καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι της Ευρώπης είχε περάσει στον έλεγχό του και σε λίγες μόλις μέρες θα ξεκινούσε η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Οι εθνικές αστικές τάξεις φάνηκαν ιδιαίτερα πρόθυμες να αποδεχτούν την ήττα τους και να συμμορθωθούν με τη νέα κατάσταση.


Οι λαοί όμως δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Η πράξη του Γλέζου και του Σάντα ήταν μια πρώτη συμβολική υπόμνηση του γεγονότος πως οι λαοί δεν θα έδειχναν την ίδια υποχωρητικότητα με τις αστικές ηγεσίες. Λίγους μήνες αργότερα -το Σεπτέμβρη του 1941- στην Ελλάδα ιδρύεται το ΕΑΜ, το οποίο επρόκειτο να πρωτοστατήσει στην ένοπλη αντίσταση ενάντια στο ναζισμό.




Ανάμεσα στις κατεχόμενες ευρωπαικές χώρες η Ελλάδα και η Γιουγκοσλαβία κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση: ήταν αυτές στις οποίες η αντίσταση έλαβε χαρακτήρα μαζικής λαικής εξέγερσης, η οποία παράλληλα με το εθνικοαπελευθερωτικό έθεσε δυναμικά το κοινωνικό ζήτημα.


Παράλληλα, η εκστρατεία ενάντια στην ΕΣΣΔ σήμανε την πρώτη ριζική στρατηγική ήττα του ναζισμού, ήττα που όμως στοίχησε τη ζωή σε πάνω από 20 εκατομμύρια πολίτες της ΕΣΣΔ. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η κίνηση των Γλέζου-Σάντα ήταν η πρώτη συμβολική αντεπίθεση των λαών της Ευρώπης. Λαοί που όταν πολεμούσαν ένιωθαν πως το εθνικοαπελευθερωτικό τους σχέδιο ήταν κομμάτι μιας ευρύτερης,διεθνικής προσπάθειας : του αγώνα ενάντια στο ναζισμό.


71 χρόνια μετά φαίνεται και πάλι καθαρά πως κανένας εχθρός δεν είναι ανίκητος. Η κρίση του 2008 σήμανε την ένταση της επίθεσης του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού σε όσες εργατικές και δημοκρατικές κατακτήσεις είχαν απομείνει. Αυτή τη στιγμή όμως η επίθεση αυτή τα χει βρει σκούρα: το βασικό πειραματόζωο φαίνεται να αντιδρά. Δεν είναι καθόλου απίθανο μια ριζική ανατροπή στην Ελλάδα να σημάνει ντόμινο θετικών εξελίξεων σε ολόκληρη την Ευρώπη.


71 χρόνια μετά θυμόμαστε πως η Αριστερά ιστορικά δε υπήρξε ποτέ δύναμη που στηριζόταν στην απελπισία και το θυμό- αυτή τη θέση την καταλαμβάνει επάξια ο φασιμός. Είναι δύναμη ελπίδας και χειραφέτησης.


ΥΓ. Αν ρωτήσετε τον κύριο Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής θα σας πει πως η παραπάνω ιστορία είναι μύθος. Ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη είναι πολύ ενοχλητικός για τα παιδιά του χιτλερισμού.

Πηγή

Εδώ η συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Απόστολος Σάντας, που έφυγε από τη ζωή το 2011, στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα του Στέλιου Κούλογλου.

Γρηγόρης Λαμπράκης - O αγωνιστής της Αριστεράς

Έπεσε ο μέγας δρυς στη γης, σε μέγα αγώνα», γράφει ο Γιάννης Ρίτσος για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Στις 22 Μαΐου 1963, ένα μήνα μετά την πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, έπεσε στη Θεσσαλονίκη ο πρωτομαραθωνοδρόμος, ύπουλα χτυπημένος από το φασιστικό παρακράτος.



Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας και ήταν το 14ο παιδί από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Aπέκτησε δυο γιούς τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη.



Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 ο Λαμπράκης εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη».



Στις 21 Aπριλιου 1963 το ελληνικό Kίνημα Eιρήνης οργανώνει την πρώτη Mαραθώνια Πορεία Eιρήνης παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Καραμανλή φροντίζει να την απαγορεύσει. Παράλληλα η Αστυνομία και η Χωροφυλακή ανακοινώνουν ότι για τις 21 Απριλίου, ημέρα που θα πραγματοποιούνταν η πορεία, απαγορευόταν κάθε συγκέντρωση σε ανοιχτό χώρο, σε ολόκληρη τη χώρα. Η πορεία πραγματοποιείται και ο ειρηνιστής Γρηγόρης Λαμπράκης πρωτοστατεί.



Ο κύριος όγκος των «οδοιπόρων της ειρήνης», περιγράφει ο Tύπος της εποχής, περί τους 3.000, αναχαιτίζεται, απωθείται, διαλύεται στους Aμπελόκηπους στο ύψος της Αγίας Tριάδας και στον Άγιο Δημήτριο, στην οδό Πανόρμου. Συλλαμβάνονται 628, ανάμεσά τους ο Mίκης Θεοδωράκης, ο Mίνως Aργυράκης, ο Aλέκος Aλεξανδράκης, η Aλίκη Γεωργούλη και πρώην βουλευτές και υποψήφιοι του κόμματος της Eνιαίας Δημοκρατικής Aριστεράς (EΔA).

Στον Tύμβο του Mαραθώνα μπόρεσαν να φτάσουν τέσσερις. Ανάμεσα τους ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Aπό τον Tύμβο θα ξεκινήσει την πορεία που θα μείνει στην ιστορία του ελληνικού ειρηνιστικού κινήματος ως η Πρώτη Πορεία Eιρήνης. Kρατάει στα υψωμένα χέρια του ένα απλό πανό με τη λέξη EΛΛAΣ και με το σύμβολο του «Συνδέσμου Eιρήνης Mπέρτραντ Pάσελ», τον κύκλο με τον τσακισμένο σταυρό, παγκόσμιο σύμβολο της ειρήνης. Θα διανύσει έτσι πέντε χιλιόμετρα προς την Αθήνα.


Στη Ραφήνα οι αρχές ασφαλείας θα επιχειρήσουν να τον σταματήσουν και να τον σύρουν στο δάσος. Θα αποτύχουν μετά από την επέμβαση κατοίκων της περιοχής και όσων συνοδεύουν το Λαμπράκη. Οι τελευταίοι θα συλληφθούν κοντά στο Πικέρμι. Ο ίδιος ο Λαμπράκης θα συλληφθεί κοντά στο Χαρβάτι. Οι αρχές ασφαλείας τον επιβιβάζουν σε ένα όχημα και αφού τον περιφέρουν για τρεισήμισι ώρες των εγκαταλείπουν στη Νέα Ιωνία. «Η πορεία ειρήνης, έστω και συμβολικά έγινε, μολονότι η κυβέρνησις έλαβε μέτρα που ούτε στην κατοχή είχαμε γνωρίσει. Ακολουθώντας πολιτική βάσεων και πυρηνικών υποβρυχίων "Πολάρις" δε θέλησε να επιτρέψει στο λαό να εκδηλώσει τη θέληση του για ειρήνη. Δεν το κατόρθωσε» θα δηλώσει ο Λαμπράκης στον τύπο.



Η δολοφονία Λαμπράκη






Ένα σχεδόν μήνα αργότερα, στις 22 Μάη 1963 και ώρα 22:15, κοντά στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Ερμού στη Θεσσαλονίκη, ο Γρηγόρης Λαμπράκης δέχτηκε δολοφονική επίθεση και τραυματίστηκε θανάσιμα. Μετά τις εκλογές του 1961, γνωστές ως εκλογές «βίας και νοθείας» καθώς, όπως έμεινε στην ιστορία «ψήφισαν και τα δέντρα», το πολιτικό σύστημα της χώρας βρισκόταν σε οξεία κρίση και επικρατούσαν κοινωνικές αναταραχές. Κάθε φιλειρηνική κίνηση ήταν απαγορευμένη. Η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και την Ειρήνη, ήταν σχεδόν παράνομη και το κλίμα ψυχροπολεμικό. Σε αυτές τις συνθήκες, ο Γρ. Λαμπράκης θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να μιλήσει σε συγκέντρωση της Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη με θέμα: «Ειρήνη και αφοπλισμός διά τον κόσμον ολόκληρον και διά την Ελλάδα» που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος.


Την ώρα που ο Λαμπράκης κατευθύνεται προς τα γραφεία για την έναρξη της εκδήλωσης βρίσκεται σε εξέλιξη αντισυγκέντρωση. Πλήθος παρακρατικών και αστυνομικών με πολιτικά είχαν καταλάβει τα γειτονικά πεζοδρόμια, φωνάζοντας συνθήματα και προπηλακίζοντας όσους προσέρχονταν στην αίθουσα. Αν και μεγάλος αριθμός ένστολων αστυνομικών βρίσκεται γύρω από το χώρο που πραγματοποιείται η συγκέντρωσή, παρά τις διαμαρτυρίες των οργανωτών και του ίδιου του Λαμπράκη δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο για την απώθηση των παρακρατικών. Στην είσοδο του κτιρίου ένας από αυτούς επιτίθεται στο Λαμπράκη και τον χτυπά στο κεφάλι. Αυτό το τραύμα είναι ελαφρύ. Σοβαρά τραυματίζεται ο αριστερός βουλευτής, Γιώργος Τσαρουχάς. Οι παρακρατικοί προσπαθούν να μπουν στο κτίριο και η αστυνομία δεν κάνει καμία προσπάθεια να τους εμποδίσει.


Τα μέλη της Επιτροπής με δυσκολία καταφέρνουν να κλείσουν την πόρτα. Όταν αρχίζει την ομιλία του και ακούγεται από τα μικρόφωνα, οι παρακρατικοί αρχίζουν να πετάνε πέτρες στο κτίριο Τα τζάμια σπάνε και πέφτουν στα κεφάλια των ομιλητών και των παρευρισκομένων. «Κάτω η ειρήνη», «Θέλουμε πόλεμο» «Λαμπράκη θα πεθάνεις» είναι σύμφωνα με το Ριζοσπάστη τα συνθήματα που ακούγονται, ενώ ο Λαμπράκης διακόπτει την ομιλία του: «Προσοχή, προσοχή. Εδώ βουλευτής Λαμπράκης. Ως εκπρόσωπος του έθνους και του λαού, καταγγέλλω ότι υπάρχει σχέδιο δολοφονικής απόπειρας εναντίον μου και καλώ τον υπουργό Βορείου Ελλάδας, τον νομάρχη, τον εισαγγελέα, τον στρατηγό Χωροφυλακής Μήτσου, τον διευθυντή Αστυνομίας Πόλεων, τον διοικητή Ασφαλείας Θεσσαλονίκης να προστατεύσουν τη ζωή των συγκεντρωμένων φίλων της ειρήνης και τη ζωή μου...»

Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Λαμπράκης εγκατέλειψε την αίθουσα για να γυρίσει στο ξενοδοχείο του. Τον ακολούθησαν μόνο δύο σύντροφοί του, καθώς η αστυνομία απέκλεισε το κοινό της εκδήλωσης στο εσωτερικό της αίθουσας, απαγορεύοντας προσωρινά την έξοδο. Στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Ελ. Βενιζέλου και παρά το γεγονός ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει όλους τους δρόμους, ένα τρίκυκλο εμφανίστηκε από το πουθενά, πλησίασε το Λαμπράκη με μεγάλη ταχύτητα. Ο ένας από τους δύο επιβαίνοντες του επέφερε ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι με λοστό. Κανείς αστυνομικός δεν κινήθηκε για να εμποδίσει το τρίκυκλο πριν το χτύπημα, να συλλάβει τον οδηγό του μετά, ή ακόμα και να βοηθήσει τον αιμόφυρτο Λαμπράκη.





Απόσπασμα από την ταινία «Ζ» του Κώστα Γαβρά, με μουσική του Μίκη Θοδωράκη, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βασίλη Βασιλικού (1966), με θέμα τη δολοφονία του Λαμπράκη και τη έρευνα του ανακριτή Χρήστου Σαρτζετάκη) Ο παριστάμενος, Μανώλης Χατζηαποστόλου, γνωστός και με το παρατσούκλι «Τίγρης» κινήθηκε αστραπιαία πηδώντας στην καρότσα του τρίκυκλου. Για ένα περίπου χιλιόμετρο το τρίκυκλο έτρεχε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς κανένα αστυνομικό ή άλλο όχημα να το καταδιώκει. Ο Χατζηαποστόλου εξουδετέρωσε μετά από σκληρή πάλη το μοναδικό επιβάτη της καρότσας, Μανόλη Εμμανουηλίδη και κατόπιν υποχρέωσε τον οδηγό Σπύρο Γκοτζαμάνη να σταματήσει.


Ακολούθησε νέα πάλη αυτή τη φορά ανάμεσα στον Χατζηαποστόλου και τον Γκοτζαμάνη, έως ότου εμφανίστηκε ένας απλός αστυνομικός, ο οποίος μη γνωρίζοντας όσα είχαν προηγηθεί, συνέλαβε τον Γκοτζαμάνη κατόπιν υποδείξεων των περαστικών. Ο Λαμπράκης βαριά τραυματισμένος μεταφέρεται στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Η κατάσταση, είναι μη αναστρέψιμη. Αυτό επιβεβαιώνουν εκτός από τους Έλληνες γιατρούς και τέσσερις διάσημοι νευροχειρουργοί που καλούνται από το εξωτερικό ειδικά την περίπτωση του Λαμπράκη. Στις 27 Μάη, στις 01:22, ο Γρηγόρης Λαμπράκης χάνει τη μάχη για τη ζωή.



Η δίκη




Η επίσημη αστυνομική εκδοχή αντίθετα, ήταν ότι επρόκειτο για τροχαίο ατύχημα και ήταν αυτή που αρχικά υιοθέτησε και η κυβέρνηση της χώρας. Στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν ανακρίσεις από τον Χρήστο Σαρτζετάκη και τον εισαγγελέα Δημήτριο Παπαντωνίου, υπό τη γενική εποπτεία του εισαγγελέα εφετών Παύλου Δελαπόρτα. Η ηγεσία της Xωροφυλακής Θεσσαλονίκης έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκρύψει κρίσιμα στοιχεία και να εκφοβίσει τους μάρτυρες.

Η ανακριτική ομάδα, παρά τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις και πιέσεις που δέχτηκε από τον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και μετέπειτα πρώτο πρωθυπουργό της δικτατορίας, Κωνσταντίνο Κόλλια κατόρθωσε να στοιχειοθετήσει ότι επρόκειτο για προμελετημένο έγκλημα και να αποκαλύψει τους ηθικούς αυτουργούς του. Εκτός από τους φυσικούς αυτουργούς, Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη κατηγορήθηκαν οι Κωνσταντίνος Μήτσου, επιθεωρητής Βορείου Ελλάδος, Ευθύμιος Καμουτσής, διευθυντής αστυνομίας, Κωνσταντίνος Δόλκας και άλλοι οι οποίοι παραπέμφθηκαν για παράβαση καθήκοντος.


Στους ηθικούς αυτουργούς συμπεριλαμβανόταν ο πρόεδρος της παρακρατικής οργάνωσης στην οποία ανήκε ο Γκοτζαμάνης, Ξενοφών Γιοσμάς και ο υπομοίραρχος Εμμανουήλ Καπελώνης, διοικητής του αστυνομικού τμήματος Τούμπας. Στη δίκη που πραγματοποιήθηκε το 1966 και παρά την εισαγγελική πρόταση, οι ένορκοι έκριναν ένοχους μόνο τους δύο φυσικούς αυτουργούς και τον Ξενοφών Γιοσμά. Η δίκη ουσιστικά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρξε δολοφονία.Οι κατηγορούμενοι αξιωματικοί αθωωθηκαν. Ο Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουηλίδης,καταδικάστηκαν σε 11 και 8,5 χρόνια, αντίστοιχα, για πρόκληση «βαριών σωματικών κακώσεων» και «συνέργεια» αντίστοιχα. Αποφυλακίστηκαν επί χούντας.



Ο ξένος τύπος



H αγγελία του θανάτου του θα προκαλέσει εκτενή δημοσιεύματα σε ολόκληρο τον διεθνή Τύπο. Τι έγραφαν τα πρωτοσέλιδα της εποχής: Δολοφονία ή δυστύχημα; «The Economist» H ανάκριση για το φόνο Έλληνα αριστερού αποκαλύπτει δράση αντικομουνιστικών ομάδων «The New York Times» Ο άνθρωπος που πέθανε για τη δημοκρατία «Tribune» 100.000 Έλληνες στην κηδεία. Οι αριστεροί κραυγάζουν όχι άλλο αίμα! «The Daily Telegraph» H τεράστια λαϊκή εκδήλωση επί ευκαιρία της κηδείας του Λαμπράκη ανησυχεί την Ελληνική Κυβέρνηση «L'Humanité» Βδελυρά απόπειρα κατά αριστερού βουλευτή «Aurore» Ζωηρή συγκίνηση στην Αθήνα: Ο βουλευτής της Αριστεράς Λαμπράκης απεβίωσε λόγω των πληγών του «Le Figaro» Ο φόνος ενός βουλευτή διαιρεί την Ελλάδα «Paris Presse» Στο μεταξύ ο λόρδος Ράσελ θα δηλώσει στην «Sunday Telegraph»: «Τέτοια είναι η τρομοκρατία στην Ελλάδα ώστε παρέστη ανάγκη να απευθυνθεί τηλεφωνική έκκληση σε μένα για να εξευρεθούν χειρούργοι οι οποίοι να θεραπεύσουν τον τραυματία».



«Κάθε νέος και Λαμπράκης»



Το χτύπημα κατά του Λαμπράκη προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το σύνολο του κεντρώου και αριστερού Τύπου να κάνουν λόγο από την πρώτη στιγμή για οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας. «Η Ένωση Κέντρου καταγγέλλει τον αρχηγό της ΕΡΕ Κωνσταντίνο Καραμανλή ως ηθικό αυτουργό της δολοφονίας του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη.

Ο κ. Καραμανλής προβαίνει στην οργάνωση τρομοκρατικών ομάδων δια τα εγκλήματα των οποίων βεβαίως καθίσταται ηθικός αυτουργός. Θα πρέπει δια τούτο όχι μόνο να ντρέπεται αλλά και να λογοδοτήσει ενώπιον του Λαού και της Δικαιοσύνης» θα δηλώσει ο αρχηγός της Ένωσης Κέντρου, Γεώργιος Παπανδρέου. «Με τη σημερινή του δήλωση, ο Γεώργιος Παπανδρέου θα ντρέπεται εις όλη του τη ζωή» θα του απαντήσει ο αρχηγός της ΕΡΕ, Κωνσταντίνος Καραμανλής.


Ωστόσο, η κυβέρνηση κλονίζεται και κάτω και από τη διογκούμενη λαϊκή πίεση, θα παραιτηθεί είκοσι μέρες μετά τη δολοφονία με τον Καραμανλή να αναρωτιέται «Επιτέλους, ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;». Η απάντηση θα έρθει λίγους μήνες μετά με το πραξικόπημα και την εγκαθίδρυση της στρατιωτικής δικτατορίας του Παπαδόπουλου. Η κηδεία πραγματοποιήθηκε σε τεταμένο κλίμα. Την παρακολούθησε πλήθος 500.000 ανθρώπων, φωνάζοντας τα συνθήματα «Λαμπράκη ζεις, εσύ μας οδηγείς», «Ζει, Ζει, Ζει» και «Κάθε νέος και Λαμπράκης». Την ίδια χρονιά της δολοφονίας ιδρύθηκε η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας πρώτος πρόεδρος εκλέχτηκε ο Μίκης Θεοδωράκης και η οποία αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες εκφράσεις του αριστερού νεολαιίστικου κινήματος στην Ελλάδα.

Με τους αγώνες και τη θυσία του, ο Γρ. Λαμπράκης έγινε πανελλήνιο και διεθνές σύμβολο ειρήνης, αλλά και πηγή έμπνευσης για νέους αγώνες.




Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη συνδέει αγώνες και αιτήματα πολλών δεκαετιών του ελληνικού λαού.
Μπορούμε και σήμερα να διακηρύξουμε ότι «Ο Λαμπράκης Ζει». Γιατί η ειρήνη δοκιμάζεται, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή μας και στον κόσμο, με τον μιλιταρισμό σε έξαρση και τις παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες να απορροφούν 4,6 δισ. δολάρια την ημέρα.




Ο Λαμπράκης ζει γιατί παραμένουν ζωντανά τα οράματά του και σήμερα, μέσα στους σύγχρονους κοινωνικούς, φιλειρηνικούς και οικολογικούς αγώνες.



Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη εξακολουθεί να εμπνέει και να κινητοποιεί. Χρειαζόμαστε το ανυπότακτο πνεύμα του, την αγωνιστικότητά του και το αλληλέγγυο παράδειγμά του, ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα και ο κόσμος βουλιάζει σε μια πολυδιάστατη κρίση, την οποία εκμεταλλεύονται οι νεοναζί κερδοσκοπώντας πολιτικά και σκορπώντας στην ελληνική κοινωνία το ρατσιστικό μίσος για τους μετανάστες και τον φόβο.
Ο Λαμπράκης ζει και ενώνει τη βροντερή φωνή του με όλη την ανθρωπότητα, απαιτώντας «Ποτέ πια πόλεμος - Ποτέ πια φασισμός», «ΟΧΙ άλλη Χιροσίμα» - ΟΧΙ άλλο Τσέρνομπιλ - ΟΧΙ άλλη Φουκουσίμα».



Πηγή: tvxs.gr - avgi.gr

31 Ιανουαρίου 1606: V FOR VENDETTA: Η αληθινή Ιστορία

Ήταν 31 Ιανουαρίου του 1606 όταν τα μέλη της Συνωμοσίας της Πυρίτιδας μαζί με τον εμπνευστή της Γκάι Φοκς οδηγήθηκαν στην αγχόνη και κατόπιν διαμελίστηκαν για παραδειγματισμό.


Στη Βρετανία ο προτεστάντης Βασιλιάς Ιάκωβος Α’ ασκούσε την εξουσία με τρόπο βίαιο και τυραννικό. Οι μαζικές εκτελέσεις, οι κατασχέσεις περιουσιών και οι εκδιώξεις από τα αξιώματα αποτελούσαν μια οδυνηρή πραγματικότητα για τους Καθολικούς.


Ενας Άγγλος στρατιώτης από το Γιορκ, ο Γκάι Φοκς ανέλαβε την οργάνωση μιας ομάδας Καθολικών, που στόχο είχε τη δημιουργία Καθολικής επανάστασης σε ολόκληρη την Αγγλία. Το εγχείρημά του Φοκς στηρίζονταν στη θεωρία του Ντόμινο. Ευελπιστούσε πως η πυροδότηση μιας σειράς έκρυθμων γεγονότων στο Λονδίνο θα δημιουργούσε χάος και αναρχία που θα εξαπλώνονταν σε όλη την επικράτεια και με τη βοήθεια του καθολικού στέμματος της Ισπανίας, θα γινόταν εφικτή η ανατροπή της Μοναρχίας, επιφέροντας ταυτόχρονα ένα καίριο χτύπημα στον Προτεσταντισμό…


Το σχέδιό του ήταν απλό. Θα ανατίναζε μαζί με τους συντρόφους του το Παλάτι του Γουέστμινστερ, γνωστό και ως Σπίτι του Κοινοβουλίου, δολοφονώντας το Βασιλιά Ιάκωβο Α’, τη βασιλική οικογένεια, τους βουλευτές και όσα μέλη της αριστοκρατίας και της προτεσταντικής εκκλησίας θα παρευρίσκονταν εκεί.


Για το σκοπό αυτό ο Φοκς και οι συνωμότες του νοίκιασαν το Δεκέμβριο του1604 ένα κελάρι που έφτανε μέχρι το υπόγειο του κτιρίου της Βουλής και άρχισαν να το γεμίζουν με βαρέλια γεμάτα μπαρούτι, τα οποία έκρυβαν κάτω από σωρούς από κάρβουνα. Ως το Μάρτιο του επόμενου έτους το κελάρι είχε μετατραπεί σε μπαρουταποθήκη, αριθμώντας 36 βαρέλια με πυρίτιδα. Η ευκαιρία για την εκτέλεση του ριψοκίνδυνου τολμήματος δόθηκε όταν γνωστοποιήθηκε ότι στις 5 Νοεμβρίου του 1605, ο βασιλιάς Ιάκωβος και σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας θα παρευρίσκονταν σε μια διευρυμένη συνέλευση της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων.


Ωστόσο, κάθε συνωμοσία που δεν τηρεί τους συνωμοτικούς κανόνες είναι καταδικασμένη. Την παραμονή του χτυπήματος στο Κοινοβούλιο ένας από τους συνωμότες, ο Φράνσις Τρίσμαν, θεώρησε ορθό να στείλει μία επιστολή στον καθολικό βουλευτή και γαμπρό του, Λόρδο Μόντιγκλ, προειδοποιώντας τον να μη παρευρεθεί στη συνεδρίαση της επόμενης μέρας. Η επιστολή αυτή προβλημάτισε τον Λόρδο που έσπευσε να ενημερώσει την κυβέρνηση. Λέγεται μάλιστα πως για τις υπηρεσίες του αυτές στο Στέμμα, έλαβε αργότερα 700 χρυσές λίρες. Αμέσως διενεργήθηκαν έρευνες στις υπόγειες σήραγγες κάτω από τη Βουλή και ως τις πρώτες πρωινές ώρες οι αρχές ανακάλυψαν το κελάρι συλλαμβάνοντας επ’ αυτοφώρω τον Γκάι Φοκς. Αν και παραδέχτηκε από την πρώτη στιγμή την πρόθεσή του να ανατινάξει το Κοινοβούλιο, ο Φοκς βασανίστηκε σκληρά για να μαρτυρήσει τα ονόματα και των υπολοίπων συνωμοτών. Σε ένα από αυτά μάλιστα, τον έδεσαν σε ένα κρεβάτι χειροπόδαρα με δερμάτινα λουριά και τον τραβούσαν μέχρι να κοπούν οι μύες και να εξαρθρωθούν τα άκρα του. Αρχικά η απάντηση του Φοκς στους βασανιστές του ήταν ένα πλατύ χαμόγελο, γεγονός που αιτιολογεί και τη γελαστή έκφραση που έχει η λευκή μάσκα που τον απεικονίζει σήμερα, έπειτα όμως «έσπασε».


Σύντομα πραγματοποιήθηκαν 11 ακόμη συλλήψεις, στις οποίες ο βασιλιάς φρόντισε να συμπεριλάβει ανάμεσα στους υπαίτιους και άλλους πολιτικούς εχθρούς του. Οι «Συνωμότες της Πυρίτιδας» όπως έμειναν στην ιστορία, δικάστηκαν στις 27 Ιανουαρίου και καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Απέναντι από το κτίριο που σκόπευαν να ανατινάξουν στήθηκε μια εξέδρα και ένας, ένας απαγχονίζονταν και διαμελίζονταν. Τελευταίος προς εκτέλεση έμεινε ο Φοκς, ο οποίος όμως κατά τη μεταφορά του στην εξέδρα, μην έχοντας τον έλεγχο των άκρων του από τα βασανιστήρια, γλίστρησε και έπεσε με το κεφάλι. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος και ο Βασιλιάς ενοχλημένος διέταξε να κατακρεουργηθεί το σώμα του και να αποσταλούν τα κομμάτια απ’ άκρη σε άκρη σε όλο το βασίλειο, για να υποδηλώνουν την «τύχη των προδοτών».


Μάλιστα, από το ίδιο έτος καθιέρωσε την 5η Νοεμβρίου, ημέρα εορτασμού της σωτηρίας του και επικράτησης της Μοναρχίας. Σήμερα η γιορτή είναι γνωστή με την ονομασία «Νύχτα του Γκάι Φοκς». Κατά τον εορτασμό της πλήθος πυροτεχνημάτων φωτίζουν τον ουρανό, ενώ συνηθίζεται σε όλη την επικράτεια της Βρετανίας να καίγονται ομοιώματα του Γκάι Φοκς. Αυτά ντύνονταν πάντα με περίεργα ρούχα και με τα χρόνια η λέξη «Guy», πέρασε στην Αγγλική αργκό, για να χαρακτηρίσει όσους συνήθιζαν να κυκλοφορούν με παρεμφερή ρούχα, ενώ πλέον χρησιμοποιείται ως προσφώνηση του«παλιόφιλου». Παράλληλα, κατά τη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων τα παιδιά κυκλοφορούν φορώντας τη μάσκα με τη μορφή του Φοκς, ενώ μικροί και μεγάλοι σιγοψιθυρίζουν στιχάκια της εποχής:

«Remember, remember, the fifth of November

The Gunpowder treason and plot!

For I see no reason why the gunpowder treason

Should ever be forgot».

Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας και η απειλή της ζωής του Βασιλιά ενέπνευσαν τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ για το έργο «Μάκβεθ». Ήταν ο ίδιος ο θρύλος του Γκάι Φοξ που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για το κόμικ των Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λοιντ,
«V for Vendetta» με κεντρικό ήρωα τον μυστηριώδη V, που κρύβει το πρόσωπό του πίσω από μια μάσκα του Γκάι Φοκς. Διασκευή αυτού του κόμικ αποτελεί και η ομώνυμη ταινία του 2005, με τους Hugo Weaving και τη Natalie Portman.


Φόρο τιμής στον Γκάι Φοκς απέδωσε και ο Τζον Λένον, στο άλμπουμ του 1970 John Lennon/Plastic Ono Band, χρησιμοποιώντας λίγο πριν ακουστεί μία έκρηξη, στον τελευταίο στίχο του τραγουδιού «Remember», τον στίχο «Remember, remember, the 5th of November».


Σήμερα η μορφή του Γκάι Φοκς έχοντας ξεπεράσει τον χαρακτηρισμό του προδότη που του αποδόθηκε τα πρώτα χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατά της Μοναρχίας, αποτελεί σύμβολο αγωνιστικότητας εναντίον κάθε είδους εξουσίας και καταπίεσης. Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί πως στην Αθήνα κατά τη διάρκεια των επεισοδίων για την επέτειο του θανάτου του Γρηγορόπουλου κάνει πάντα την εμφάνισή του το εξής σύνθημα «Remember, remember, the 6th of December»…


Πάραυτα, ο Γκάι Φοκς ίσως παραμένει ο μόνος άνθρωπος που μπήκε ποτέ σε Κοινοβούλιο έχοντας ειλικρινείς προθέσεις…


ΠΗΓΗ