Γκρίζοι Λύκοι και Χρυσή Αυγή- Δυο φασίστες μάλωναν σε ξένο αχυρώνα

 

Και ο δικός μας αχυρώνας είναι καμένος.

Το 68% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Πάνω από 20.000 είναι άστεγοι.

Τους τρεις πρώτους μήνες του 2012 χάθηκαν ακόμη 400.000 θέσεις εργασίας.
 Το δεύτερο εξάμηνο του 2012 αναμένεται να μειωθούν οι κοινωνικές δαπάνες κατά 18%.

Τέλος, αν μπορεί να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά,  το 68% των νέων 15-35 ετών επιθυμεί να μεταναστεύσει.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της βίαιης ταξικής πολιτικής των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΛΑΟΣ και των Μνημονίων της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, των τραπεζών και τοκογλύφων.

Ποια είναι όμως η απάντηση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής σε όλα αυτά;

Να φύγουν οι μετανάστες, μόνιμο θύμα των ρατσιστικών-δολοφονικών τους επιθέσεων, ενώ σιγά σιγά πληθαίνουν οι απειλές και τα χτυπήματα σε ανθρώπους της Τέχνης και αγωνιστές των κοινωνικών κινημάτων.

Επίσης: «Σκατά -Σκατά στον Τάφο του Κεμάλ» και «Τούρκοι-Μογγόλοι -Δολοφόνοι» φώναζαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη, 20 Χρυσαυγίτες, καμουφλαρισμένοι Κύπριοι φοιτητές, έξω από το σπίτι όπου γεννήθηκε ο ιδρυτής του Τουρκικού κράτους, την ώρα που το επισκέπτονταν ο επίσης φασίστας-ομοϊδεάτης της Χρυσής Αυγής, ηγέτης των Γκρίζων Λύκων, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, που πραγματοποιεί  περιοδεία στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στη Θράκη, και σε άλλες Βαλκανικές χώρες. [Να θυμίσουμε ότι σκατά οι Χρυσαυγίτες δεν πέταξαν σε κανένα εφοπλιστή και μεγαλοπαράγοντα ΠΑΕ, αντίθετα αυτούς τους γλύφουν και τους φυλάνε ως Μπράβοι! Σκατά όμως πέταξαν στον τάφο του Νίκου Τεμπονέρα, δολοφονημένου καθηγητή επί κυβερνήσεως Κ.Μητσοτάκη, από την ΟΝΝΕΔ Πάτρας, με φονιά τον Καλαμπόκα, που τώρα τρώει και πίνει με τους Χρυσαυγίτες στο Βόλο!]

Ως απάντηση, τόσο στην Αθήνα, αλλά και σε πόλεις της Θράκης λιγοστοί ναζιστές έδωσαν τις γνωστές εθνικιστικές τους παραστάσεις. Όπως διαβάσαμε «η Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας επιχειρεί με την βοήθεια όλων των Ελληνόψυχων της ευρύτερης περιοχής να αποτελέσει ισχυρό πυρήνα αντίδρασης και αντίστασης με τρόπους που ήδη συζητούνται και επεξεργάζονται, ενώ βρίσκεται σε διαρκή επαφή με φορείς και πατριωτικές συλλογικότητες από όλη την Βόρειο Ελλάδα και όχι μόνο.»

Ρωτάμε όμως: η Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας τους ληστές με τα καλάσνικοφ που η ΕΛ.ΑΣ. συνέλαβε πρόσφατα, τους γνωρίζει; Μήπως είναι μέλη της Χρυσής Αυγής;

Και αν στο φασιστικό σόου η Χρυσή Αυγή διεκδίκησε βασικό ρόλο, ο πρωταγωνιστικός ανήκει στον ακροδεξιό δολοφόνο, συνεργάτη του καταπιεστικού τουρκικού κατασταλτικού μηχανισμού, φονιά και βασανιστή των Κυπρίων, Κούρδων και Τούρκων φοιτητών, εργατών και αγωνιστών της Αριστεράς  Ντεβλέτ Μπαχτσελί, που δήλωσε από το Μέγα Δέρειο: "Γνωρίζω πως η "τουρκική" μειονότητα της  Δυτικής  Θράκης αντιμετωπίζει προβλήματα στην παιδεία, στην άρνηση της ταυτότητας της και στην αναγνώριση του μουφτή. Ήρθαμε εδώ για να διαπιστώσουμε τα προβλήματα και να κάνουμε ενέργειες για να επιλυθούν τα προβλήματα αυτά. Ας μην ξεχνά κανείς ότι οι "Τούρκοι της Θράκης" υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Όσοι προσπαθούν να εξαλείψουν τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα αυτής της κοινωνίας δεν θα μπορούν να ορθοποδήσουν. Και η εγγύηση γι' αυτό είναι τα εκατομμύρια ομοεθνών Τούρκων, oι οποίοι   προσεύχονται για σας από τη μητέρα πατρίδα».

Να θυμίσουμε στον Τούρκο φασίστα ότι οι επεκτατικές αντιλήψεις που κρύβονται πίσω από την ορολογία των Μητέρων Πατρίδων έφεραν την καταστροφή του Κυπριακού λαού. Οι εθνικιστές της ΕΟΚΑ Β' και τα φασιστοστόγλανα του Ντενκτάς πρώτα δολοφόνησαν τους οπαδούς της συμβίωσης και συμφιλίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, μετά στράφηκαν εναντίον των αμάχων και της αριστεράς για να καλλιεργήσουν το εθνοτικό μίσος, ακολούθως στο Πραξικόπημα της Χούντας των Συνταγματαρχών, στην Εισβολή και την Κατοχή. Κατοχή από 40.000 Τουρκικού Στρατού που θύμα της είναι εκτός από τους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες και οι Τουρκοκύπριοι που βιώνουν επίσης την Εθνοκάθαρση και τον Εποικισμό!

Η υπεράσπιση όμως τα δικαιωμάτων των μειονοτικών πληθυσμών είναι υπόθεση των κοινωνικών κινημάτων και όχι των «Μητέρων Πατρίδων» και των Φασιστών που καλλιεργούν τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, ενώ επεξεργάζονται ακόμη και πολεμικούς τυχοδιωκτικούς, όπου το υποκριτικό ενδιαφέρον καλύπτει την πραγματικότητα των συμφερόντων των αστικών τάξεων και τον ρόλο των λαών ως κρέας στα κανόνια του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού.


Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον και κρύβει δεύτερες σκέψεις γιατί οι Γκρίζοι Λύκοι αποτελούν τμήμα του Τουρκικού αστικού συστήματος εξουσίας που έχει τους Τούρκους-Κούρδους εργάτες να δουλεύουν για 200-300 ευρώ, μετρώντας 10.000 θανατηφόρα ατυχήματα τα τελευταία χρόνια, έχοντας χιλιάδες φτωχούς να μένουν σε σπηλιές και τα παιδιά τους να θρέφουν οικογένειες δουλεύοντας στα φανάρια. Γιατί οι φασίστες φονιάδες Γκρίζοι Λύκοι συνεργάζονται στενά με το Τουρκικό κράτος και την Μαφία καταπιέζοντας βάναυσα την Κουρδική μειονότητα. Της οποίας αρνούνται ταυτότητα, γλώσσα και ύπαρξη Ντεβλέτ Μπαχτσελί..



Το ίδιο υποκριτικό ενδιαφέρον εκφράζει και η Χρυσή Αυγή, με τη ΣΦΕΒΑ και τους Σαμαρά-Καρατζαφέρη για την Ελληνική μειονότητα στη Νότια Αλβανία. Το 1993, με καθοδήγηση του ΥΠΕΞ Α.Σαμαρά και με την συνεργασία Εκκλησίας-ΕΥΠ-ΣΦΕΒΑΣ εξόπλισαν τη μειονότητα για να προκαλέσουν την εξέγερση της κατά του Αλβανικού κράτους. Στόχος της κυβέρνησης Κ.Μητσοτάκη η αλλαγή των συνόρων και η διεκδίκηση της Βορείου Ηπείρου, όπως χαρακτηρίζουν την Νότια Αλβανία.

Εμείς δεν ξεχωρίζουμε τον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό των ακροδεξιών Γκρίζων Λύκων-Χρυσής Αυγής-Αλβανών Τσάμηδων. Όλοι τους είναι εχθροί του κόσμου της εργασίας, υπηρέτες των πλουσίων, υπέρμαχοι της Ε.Ε. και ΝΑΤΟ. Οι φασιστικές οργανώσεις είναι όργανα του κράτους, αλληλοδιαπλέκονται με τις μυστικές υπηρεσίες, την Αστυνομία και τον Στρατό, αποτελούν κίνδυνο για την ειρήνη και την ευημερία του κόσμου της εργασίας.

Καλούμε τα κοινωνικά κινήματα να κλιμακώσουν τις προσπάθειες τους για την περιθωριοποίηση των φασιστικών οργανώσεων. Κυρίως όμως πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανατροπή του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, της κυβέρνησης της αντιλαϊκής λαίλαπας και του Μνημονίου που στρώνουν το χαλί και έχουν ανάγκη τη δράση των φασιστικών δολοφονικών συμμοριών γιατί είναι όργανα επιβολής του Εργατικού και Κοινωνικού Μεσαίωνα. Πρέπει να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός κινήματος Αντίστασης-Ρήξης-Ανατροπής που με τον εργατικό διεθνισμό του θα υπερασπίσει τα συμφέροντα του συνόλου των εργαζομένων, θα συμβάλει στην ανάπτυξη αγώνων για την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την Ε.Ε., το ΕΥΡΩ και το ΝΑΤΟ. Που θα προβάλλει την απειλή της επαναστατικής ανατροπής ως μόνο αντίπαλο δέος στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των κυβερνήσεων και των αστικών τάξεων.

Και για να μιλήσουμε τη γλώσσα της Χρυσής Αυγής, των Γκρίζων Λύκων και των Αλβανών Τσάμηδων

Α Σιχτίρ..

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2012/06/blog-post_29.html

Τα κατορθώματα των φίλων του Σαμαρά και του Χατζηδάκη. Πώς έκαψαν την Κύπρο οι Βγενόπουλλοι

Written by Κώστας Σαρρής

Βγενόπουλος και Χατζηδάκης όταν λεηλατούσαν μαζί την Ολυμπιακή


Τα διλήμματα της χρεοκοπίας… α λα Lehman Brothers, χτυπούν την πόρτα της Κύπρου. Η κεντροαριστερή κυβέρνηση Χριστόφια έκανε τη Δευτέρα επίσημη προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και ετοιμάζεται για το Μνημόνιο. Δεν απέδωσε η απεγνωσμένη αναζήτηση εναλλακτικών «σωσιβίων» δανεισμού σε Ρωσία και Κίνα ώστε να αποφύγει το… μοιραίο.

Η Κύπρος δεν βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού επειδή έχει μεγάλο δημόσιο τομέα, όπως κραυγάζουν οι απολογητές των Μνημονίων στην Ελλάδα, ούτε τεράστιο δημόσιο χρέος (61% του ΑΕΠ), ούτε επειδή έχει «έλλειμμα ανταγωνιστικότητας», ή πολλούς «τεμπέληδες» δημόσιους υπάλληλους.

Έφτασε σε τέλμα επειδή μια χούφτα τεμπέληδες τραπεζίτες και μερικά ακόμη λαμόγια μεγαλοεπιχειρηματίες φίλοι τους (σε άμεση διασύνδεση με τους ομογάλακτούς τους στην Ελλάδα) άφησαν πίσω τους τεράστιες «μαύρες τρύπες» για τα δεδομένα της κυπριακής οικονομίας, τις οποίες καλούν τώρα να πληρώσει ο απλός κόσμος. Όπως κάνει το σινάφι τους σε όλη την ευρωζώνη και σε όλο τον πλανήτη, καθώς η παγκόσμια οικονομία κατρακυλά ξανά στην ύφεση.

Οι «μαύρες τρύπες» στο τραπεζικό σύστημα προκαλούν πανικό στις Βρυξέλλες, την ώρα που η Κύπρος -ο αγαπημένος φορο-παράδεισος των τραπεζιτών διεθνώς- αναλαμβάνει από 1 Ιουλίου την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην σκιά της… ισπανικής υποχώρησης. Φανταστείτε το συμβολισμό: Στο τιμόνι της Ε.Ε., το χρεοκοπημένο «Σίτι της ΝΑ Μεσογείου».

Αφορμή για τα ρήγματα ήταν το «κανόνι» που έσκασε στην Κυπριακή Λαϊκή Τράπεζα (Cyprus Popular Bank), πρώην Μαρφίν-Λαϊκή Τράπεζα (Mafin Popular Bank) συμφερόντων Ανδρέα Βγενόπουλου. Η Λαϊκή Τράπεζα επί διοικήσεως Βγενόπουλου, προχώρησε σε αθρόες επενδύσεις ελληνικών ομολόγων και σε μεγάλα πιστωτικά ανοίγματα στην Ελλάδα που αποδείχθηκαν εξαιρετικά επισφαλή.

Αυτό είχε ως συνέπεια να δημιουργηθεί μια τεράστια «μαύρη τρύπα» ύψους 1,8 δισ. ευρώ, την οποία χρεώνεται τώρα ο «διασώστης της τελευταίας στιγμής», το κυπριακό δημόσιο. Μέχρι τις 30 Ιουνίου η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ πρέπει να βρει αυτό το ποσό που αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ για να προχωρήσει στην επανακεφαλαιοποίηση.

Στην Ελλάδα, η τρόικα «με αριστερό πρόσημο» Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, παρέδωσαν το υπουργείο Ανάπτυξης στον Κ. Χατζηδάκη, ώστε να ηγηθεί των φιλοδοξιών για εσπευσμένες ιδιωτικοποιήσεις. Ή με άλλα λόγια, στον κυνηγημένο υπουργό της κυβέρνησης Καραμανλή, που καυχιέται καθημερινά για το κατόρθωμα να ξεπουλήσει την Ολυμπιακή στον Ανδρέα Βγενόπουλο. Στο αφεντικό του επενδυτικού ομίλου MIG, στον τραπεζίτη με τις πλάτες από το Ντουμπάι, που μοιράζει… αέρα κοπανιστό.

Επικηρυγμένη

Η εκδίκηση της ιστορίας, όμως, είναι μερικές φορές πιο δυνατή ακόμα κι από τον ισχυρό υπουργό ή τραπεζίτη. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος, είναι πλέον στην Κύπρο… επικηρυγμένος, ακόμα κι από τους πιο πιστούς του φίλους, στα ανώτατα κλιμάκια της οικονομικής και πολιτικής σκακιέρας, που του άνοιξαν τις πύλες του κυπριακού τραπεζικού συστήματος.

Ωστόσο, δεν πρόκειται για μια «ιδιαίτερη, μεμονωμένη περίπτωση», όπως προσπαθούν να πείσουν ορισμένοι στα ΜΜΕ. Έτσι ακριβώς λειτουργεί κεντρικά το τραπεζικό κύκλωμα παντού, έτσι περπατάει ο καπιταλισμός συνολικά με τους πολιτικούς του υπηρέτες: στο βούρκο, με σμόκιν και ματωμένα χέρια.

Πριν σχεδόν 4,5 χρόνια ο Α. Βγενόπουλος τάραζε τα νερά του κόσμου του χρήματος, θέτοντας φιλόδοξους στόχους: «Στόχος είναι να υλοποιηθεί μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια η εντολή και δέσμευση του στρατηγικού μετόχου του Ντουμπάι και να καταστεί η μεγαλύτερη τράπεζα στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης».

“Επέκταση”

Τo διεθνές περιοδικό «The Banker» (ο Τραπεζίτης) των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς είχε επιλέξει τη Marfin Popular Bank ως “Τράπεζα της Xρονιάς” στην Κύπρο για το 2010, ενώ το site της τράπεζας αναφέρει πως «ο νέος Όμιλος Marfin Popular Bank επεκτείνει τη δραστηριότητά του στις αγορές της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Ρωσίας της Μάλτας και της Εσθονίας, εξασφαλίζοντας έτσι παρουσία σε 11 χώρες, με πάνω από 500 καταστήματα».

Τόμπολα! Τώρα, η τράπεζα «θαύμα», έχει μετατραπεί στη Νο1 «προβληματική». Πρόσφατα, μάλιστα, άλλαξε επωνυμία σε Cyprus Popular Bank. Δεν υπάρχει καν η λέξη Marfin, ενώ ο Α. Βγενόπουλος που καυχιόταν το 2007 για τους υψηλούς στόχους, στα τέλη του 2011 πήδηξε από το καράβι πριν αυτό βουλιάξει. Μαζί του ακολούθησαν και δυο πιο πιστοί του συνεργάτες, ο Ευθύμης Μπουλούτας, τελευταίος διευθύνων σύμβουλος και ο Ηρακλής Κουνάδης, πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας.

Ο Μπουλούτας έφυγε, μάλιστα, κατά 2,7 εκατ. ευρώ πλουσιότερος, αφού εκτός από τις ετήσιες απολαβές του ύψους 1,166 εκατ. ευρώ, τσέπωσε επιπλέον ποσό 1,543 εκατ. ευρώ, το οποίο έλαβε με την παραίτησή του ως αποζημίωση(!).

Μέχρι και το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters το ρίχνει στο καλαμπούρι με τους φίλους των Σαμαράδων: «Το τοπίο άρχισε να ξεκαθαρίζει… Το 2010 ο όμιλος Marfin Investment Group (MIG), κατέγραψε ζημιές ύψους 1,8 δισ. ευρώ κι έκτοτε κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο στην Αθήνα. Τα αρχικά MIG αντιπροσωπεύουν πλέον τη φράση Money is Gone (τα χρήματα χάθηκαν)». Και φυσικά δεν ξεχνά κανείς ότι η Marfin Popular Bank ενεπλάκη στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, με τον Ανδρέα Βγενόπουλο να κάνει το παγώνι.

Το «κανόνι» της Λαϊκής Τράπεζας ήταν ζήτημα χρόνου να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στην Κύπρο, που διαφημίζονταν ως «καταφύγιο ασφάλειας καταθέσεων» όταν ξέσπαγε πριν 2,5 χρόνια η κρίση στην Ελλάδα. Τώρα η «αριστερή» κυβέρνηση του ΑΚΕΛ για να «σώσει» τους τραπεζίτες και τους φίλους τους και να καλύψει τις αποτυχίες και τις βρομιές τους, ανοίγει το καπάκι για περαιτέρω μέτρα λιτότητας και περικοπές κοινωνικών δαπανών φέρνοντας πιο κοντά την χρεοκοπία.

Αντί η κυβέρνηση Χριστόφια να ψάχνει «διασώστες» τραπεζίτες, είτε από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, είτε από τη Ρωσία (το περασμένο φθινόπωρο πήρε δάνειο 2,5 δισ.) είτε από τη μακρινή Κίνα, με αντάλλαγμα όλο και πιο σκληρούς συμβιβασμούς, θα έπρεπε να έχει άλλη στρατηγική. Όχι πιο βαθιά λιτότητα –με αριστερό πρόσημο- αλλά ρήξη και ανατροπή, διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο χωρίς αποζημίωση των μετόχων.

Πέρσι το καλοκαίρι ένα πρωτοφανές -για τα κυπριακά δεδομένα- κύμα απεργιών και διαδηλώσεων ξεδιπλώθηκε, ενάντια στις άγριες περικοπές, που άγγιξαν το 50% του προϋπολογισμού (σχεδόν 20% του ΑΕΠ), με αφορμή την τραγωδία της ναυτική βάση της Εθνικής Φρουράς στο Μαρί που προκάλεσε το θάνατο 13 ανθρώπων. Μέτρα που διαιωνίζουν το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Η ανεργία ανεβαίνει στο 9,5% και το ΑΕΠ συρρικνώνεται κατά 1,2%, με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια να χάνει σε δημοτικότητα δραματικά.

Η πολιτική πόλωση είναι μπροστά μαζί με τις αντιστάσεις καθώς τα νέα «σωσίβια» δημοσιονομικής προσαρμογής που ετοιμάζονται χρειάζονται πέρα από την έγκριση του κυβερνητικού ΑΚΕΛ, και τη συγκατάθεση της αντιπολίτευσης, καθώς ο Χριστόφιας δεν κατέχει τη δεδηλωμένη στη βουλή.

Το κούρεμα του ελληνικού χρέους είναι, σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του προέδρου Χριστόφια, η βασική αιτία για την χρεοκοπία του κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Ο τελευταίος “σφιχτός εναγκαλισμός” με την μητέρα πατρίδα, τον καλοκαίρι του 1974, χάρισε στην Κύπρο το πραξικόπημα, την τουρκική εισβολή, την φρίκη του πολέμου και όλα τα φριχτά που ακολούθησαν. Τώρα, σαράντα σχεδόν χρόνια αργότερα, χαρίζει στους “Κύπριους αδελφούς” μας όχι μόνο την οικονομική κρίση αλλά -όπως όλα δείχνουν- και την Τρόικα, τα μνημόνια και την αιώνια λιτότητα.

Η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη, είναι αλήθεια, δεν χρειάζεται πάντα την δική μας βοήθεια. Τα καταφέρνει πολύ καλά και από μόνη της. Ένα από τα σενάρια που συζητούνταν το τελευταίο διάστημα στα ηγετικά κλιμάκια της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι, αντί για την Τρόικα, να αναζητήσουν στήριξη από την Ρωσία και την Κίνα. Φυσικά και αυτή η “βοήθεια” είχε όρους: και οι δυο ζητάνε σαν αντάλλαγμα το δικαίωμα να εγκαταστήσουν στρατιωτικές βάσεις στο νησί.

Η Κύπρος φιλοξενεί ήδη δυο Βρετανικές στρατιωτικές βάσεις -που καλύπτουν και τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Με την Ρωσική και την Κινεζική “διάσωση” θα εκπροσωπούνταν όλες οι Μεγάλες Πυρηνικές Δυνάμεις του πλανήτη στο νησί. Με την πρώτη αψιμαχία το “αβύθιστο αεροπλανοφόρο” θα κινδυνεύει να αφανιστεί κυριολεκτικά από τον χάρτη. Για πάντα.

Σωτήρης Κοντογιάννης

Τύφλα να έχουν τα subprime

Οι κυπριακές τράπεζες έχουν πολύ μεγάλα επισφαλή πιστωτικά ανοίγματα στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην Ελλάδα που περνά τη χειρότερη κρίση.

Η Τράπεζα Κύπρου και η Λαϊκή Τράπεζα, οι δυο μεγαλύτερες τράπεζες στην Κύπρο, έχουν τοποθετήσεις στο ελληνικό χρέος σχεδόν 5,8 δισ. ευρώ (3,4 και 2,4 δισ. αντίστοιχα). Η συνολική δανειακή επέκταση του χρηματοπιστωτικού τομέα ξεπερνά τα 152 δισ. ευρώ, σχεδόν οκτώ φορές το ΑΕΠ της χώρας που μόλις φτάνει στα 17 δισ. ευρώ. Τα δάνεια που έχουν χορηγήσει οι κυπριακές τράπεζες σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά στην Ελλάδα φτάνουν τα 23 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί κοντά στο 130% του ΑΕΠ.

Ενδεικτικό είναι ότι η Λαϊκή Τράπεζα στο σύνολο του 2011 έκανε αυξημένες προβλέψεις 1,151 δισ. ευρώ έναντι επισφαλειών από χορηγήσεις δανείων, όταν το 2010 οι προβλέψεις για τα λεγόμενα «κακά δάνεια» (δάνεια που καθυστερούν να πληρωθούν, δηλαδή), ήταν μόλις 266 εκατ. ευρώ. Αυτή η επιδείνωση δείχνει ότι η διοίκηση Βγενόπουλου δεν χαρακτήριζε τα δάνεια αυτά ως επισφαλή, αλλά συνέχιζε να παίζει το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες μέχρι που έμεινε στο… κενό, για να έρθει ο «διασώστης».

Τύφλα να έχει η φούσκα των subprime στις ΗΠΑ που έσκασε το 2007.

Ένα από τα κόλπα της Marfin Popular Bank, εκτός από την κερδοσκοπία με το δανεισμό του δημοσίου ήταν να ρισκάρει χρησιμοποιώντας τις καταθέσεις για να φτιάχνει νέα δάνεια που χρηματοδοτούν εταιρείες οι οποίες συνδέονται με τη MIG. Έγιναν αγορές μετοχών με δάνεια. Τα δάνεια διασφαλίστηκαν με τις ίδιες τις μετοχές. Αλλά αυτό κάνει τις εγγυήσεις αδύναμες, όταν οι τιμές των μετοχών υποχωρούν. Και κυρίως, όταν οι εταιρείες εμπλέκονται μεταξύ τους δημιουργώντας μια τρύπα που ρουφάει τα πάντα.

http://www.ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=4779%3Ai1026&Itemid=62

Το Λεξικό των Ελλήνων ΝεοΝαζί

Ανθέλληνας: Αυτός που μισεί το Έθνος. Συμμετέχει σε απεργίες, διαδηλώσεις, καταφέρεται εναντίον των Ευεργετών του Έθνους, όπως τράπεζες και υπεράκτιες εταιρίες, θέλει να συμμετέχει σε συνελεύσεις, δεν μισεί τους εχθρούς Τούρκους, δεν έχει σε τατουαζ την ελληνική σημαία, δεν κρατάει μαχαίρι. Θα τον καταλάβετε από την ορθογραφημένη του γραφή.

Αγάπη: Έννοια, τεχνητό κατασκεύασμα των άπλυτων της αριστεράς, την οποία χρησιμοποιούν έτσι ώστε να εκφράσουν με κουλτουριάρικο τρόπο τις σεξουαλικές τους διαστροφές και τον δήθεν ανθρωπισμό τους. Η λέξη αυτή στο εξής καταργείται από το επίσημο λεξιλόγιο και στη θέση της χρησιμοποιείτε την Πίστη.

Αγωνιστής: Έλληνας, περήφανος για τον Ηγέτη και το Έθνος του. Κρατάει παλούκι με την Ιερή Γαλανόλευκη, τιμά τις παρελάσεις του Στρατεύματος, εκκαθαρίζει βαρβάρους, χαιρετά σύμφωνα με τα πρότυπα των Προγόνων του Τρίτου Ράιχ και αποτελεί ένδοξο πρότυπο της εθνικής παιδείας.



Αίμα: Το Ιερό χαρακτηριστικό της ένωσης της Φυλής. Το αίμα που κυλά στις φλέβες μας διαφέρει από αυτό των βαρβαρικών λαών και έχει κοινά μόνο με κάποιες Ευρωπαϊκές Φυλές , όπως τους Γερμανούς και τους Αυστριακούς. Στους Έλληνες Άντρες και γυναίκες απαγορεύεται η μόλυνση του Ελληνικού Αίματος με Βαρβάρους, είτε δια του εναγκαλισμού είτε δια σεξουαλικής πράξης που μπορεί να έχει ολέθρια για την Καθαρότητα αποτελέσματα.

Αναρχία: Ψευδοϊδεολογία, την οποία ασπάζονται οι εχθροί του Έθνους, συνήθως μαλλιάδες, φοιτητές, ναρκομανείς, ομοφυλόφιλοι και τεμπέληδες. Συντίθεται από το στερητικό -αν και την “αρχή”, δηλαδή χωρίς αρχή, όπου αρχή σημαίνει εξουσία. Το γεγονός αυτό από μόνο του καθιστά τη λέξη αυτή έκπτωτη από το νεοφασιστικό λεξιλόγιο. Επίσης, προωθεί ανθελληνικά ιδεολογήματα όπως αυτοοργάνωση, αυτονομία, αυτοδιαχείριση, ελευθερία, ισότητα και άλλες παρόμοιες μπούρδες. Τα ανθελληνικά τερατουργήματα των Καμύ, Ντοστογιέφσκι, Μπακούνιν, Μαλατέστα, Κροπότκιν, Γκόλντμαν, Καστοριάδη, Όργουελ κ.α θα πυρποληθούν δημοσία θέα, όπως και μουσικοί δίσκοι των Τρύπες, Clash, Sex Pistols, Μanu Chao, Γενιά του Χάους, Π.Σιδηρόπουλος κ.α, μαζί με ταινίες χρηματοδοτημένες από τον Σόρος, όπως το Τι κάνεις σε περίπτωση φωτιάς, Γη κι Ελευθερία, Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες κ.α

Αντιεξουσιαστές: Οι εχθροί του Ηγέτη, και του φασιστικού μετώπου. Ανθέλληνες, πληρωμένοι πράκτορες των Εβραίων και των Ιλλουμινάτι, όπως και άθεοι-αντίχριστοι. Συνήθως διακρίνονταν από τα μακριά μαλλιά, τα μούσια, αλλά σήμερα μπορεί να είναι και πολίτες υπεράνω υποψίας. Θα τους καταλάβετε από την συχνή αναφορά της λέξης “αλληλεγγύη” και “εξουσία”. Ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, παρότι κάθε Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος έχει εδώ και χρόνια κατεδαφιστεί συθέμελα. Να παραδίδονται ζωντανοί στις τοπικές Αρχές, οι οποίες θα αναλάβουν την άμεση αξιοποίηση της εργατικής τους δύναμης.

Αστυνομία: Μαζί με την Πολιτοφυλακή, την Υπηρεσία Ρουφιάνων και το Φασιστικό Μέτωπο Πεζοδρομίου, αποτελούν την οχύρωση του Έθνους απέναντι στα ανθελληνικά σκουλήκια, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις συναθροίσεις πάνω από 3 άτομα, τους θορυβώδεις διαλόγους, τη σκέψη, την βραδινή καταμέτρηση στα σπίτια, την πρωινή καταμέτρηση στα σχολεία, την μεσημεριανή καταμέτρηση του φαγητού στα τραπέζια. Έχουν το δικαίωμα του ξυλοδαρμού, του βασανισμού, του βιασμού, όμως απαγορεύεται η φθορά των περιουσιών εγκεκριμένων από το Κράτος πολιτών, Ελλήνων ή Αλλοεθνών Εθνικών Ευεργετών Επενδυτών. Κάθε τραπεζικό κατάστημα δικαιούται 10 κρατικούς υπαλλήλους Ασφαλείας. Κάθε Κομματικό Στέλεχος δικαιούται μια διμοιρία ΜΑΤ σε κάθε τετράγωνο γύρω από την οικία, το γραφείο, το στέκι όπου πίνει Ελληνικότατο καφέ.

Βιβλιοθήκη: Κτίριο στο οποίο μπορεί κανείς να διαβάσει τα εγκεκριμένα βιβλία της Επιτροπής Εθνικής Λογοκρισίας. Τη στιγμή που γράφεται το παρόν στη βιβλιοθήκη μπορείτε να βρείτε 4 βιβλία του Μιχαλόβλακα (μαζί και το τελευταίο του βιβλίο “Οι μέρες μου στην ΚΥΠ”), 29 του Λιακόπουλου του Πουτινικού, 2 του Πλεύρη, του Παλαιού, 4 του Χίτλερ, 45 βιβλία σχετικά με το Τρίτο Ράιχ, 3 βιβλία σχετικά με την Αρχαία Ελλάδα και το δεύτερο βιβλίο του Κοκοδιάρη με οδηγίες επικοινωνιακής τακτικής για Φασίστες.

Γυναίκα: Η γυναίκα τιμάται ως Ελληνίδα μάνα, και βασικό στοιχείο της συνέχισης της Φυλής και του Αίματος. Ο Έλληνας Άνδρας έχει δικαιώματα Ηγέτη μέσα στο σπιτικό του, και η γυναίκα οφείλει να υπακούει στις εντολές. Οποιοδήποτε ενδοοικογενειακό πρόβλημα, βέβαια, θα πρέπει να καταγγέλεται από τον Άνδρα στις τοπικές Αρχές.

Διαδίκτυο: Εργαλείο παραπληροφόρησης και προπαγάνδας το οποίο προωθεί την καταδικαστέα ελεύθερη επιλογή της ενημέρωσης. Όλοι οι ιστορικοί του Έθνους διαψεύδουν την ξενόφερτη λάσπη πως τάχα το χρησιμοποίησαν οι Νεοφασίστες για να στρατολογήσουν Νέους Έλληνες. Ήμασταν και είμαστε κατά του εργαλείου αυτού της Νέας Τάξης Πραγμάτων και γι’ αυτό απαγορεύτηκε σε όλη τη χώρα.

Δύναμη: Όπως έλεγε ο υπουργός προπαγάνδας των Ναζί, Γκέμπελς, και συνεχίζει να λέει ο Ηγέτης μας, μόνο οι Δυνατοί έχουν το δικαίωμα να επιβιώσουν και πρέπει να χαρακτηριζόμαστε πάντα από τη Δύναμη. Ο νόμος είναι ο νόμος του Ισχυρού και Δυνατού. Οι αδύνατοι στον Καιάδα.

Εβραίος: Η πηγή κάθε κακού.

Εργασία: Ιερό Καθήκον απέναντι στην Πατρίδα, ώστε η Εθνική Οικονομία να είναι παράδειγμα μίμησης, αλλά και ικανή να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των στρατιωτικών εξοπλισμών. Όλοι οι Έλληνες υποχρεούνται να εργάζονται στα Κέντρα Εθνικής Παραγωγής αρχικά για δύο έτη αμισθί, κι έπειτα να μεταφέρονται στην ιδιωτική επιχείρηση που τους επιλέγει. Οι μισθοί προσαρμόζονται ανάλογα με τις εθνικές ανάγκες και τους μυστικούς ειδικούς μακροπρόθεσμους σκοπούς του Έθνους, όμως όλοι οι Έλληνες έχουν δουλειά.

Ειρήνη: Όπως το ορίζει ο Μέγας Ηγέτης Μιχαλόβλακας, είναι το μεσοδιάστημα ανάμεσα στους Ιερούς Πολέμους. Το οικτρό εκείνο διάστημα κατά το οποίο οι άνθρωποι προβαίνουν σε αναίσχυντες πράξεις όπως έρωτες, ταξίδια, φιλίες, διαλόγους. Το Έθνος δεν χρειάζεται ειρήνη, όποιος είναι ειρηνιστής να πάει στους χίπηδες.

Ηγέτης: Ο εγκέφαλος, η ψυχή και ο εκφραστής του Έθνους και των Ιδεών του. Κάθε απόφαση του γίνεται άμεσα αποδεκτή και εκτελεστέα από τους υπηρέτες του Έθνους. Μπορεί να μην έχει την εμφάνιση του Άρειου Λευκού Αρχηγού, την έλευση του οποίου προέβλεψε ο γέροντας Παστίτσιος, όμως είναι αποδεδειγμένα απευθείας απόγονος των αρχαίων μας προγόνων, και συγκεκριμένα του Εφιάλτη.

Καπιταλισμός: Εβραιοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.

Κομμουνισμός: Ιδεολογία κατασκευασμένη από Εβραίους ώστε να εξυπηρετήσει τα δικά τους συμφέροντα: οι Εβραίοι με τους συμμάχους τους, τους κομμουνιστές, σχεδιάζουν μυστικά να κατακτήσουν τον κόσμο και να υποδουλώσουν την ανθρωπότητα. Το Κεφάλαιο του Μαρξ, και οι υπόλοιπες ανθελληνικές παπαριές αποκαλύφθηκε πως ήταν τελικά μέρος των Πρωτοκόλλων της Σιών.

Νέα Τάξη Πραγμάτων: Μια μυστική συνωμοσία που θέλει να καταστρέψει την Ελλάδα και να την υποδουλώσει στα συμφέροντα των Εβραίων. Οικονομικά funds από όλο τον κόσμο, παρέα με ντόπιους προδότες απεργάζεται σχέδια για την εξαΰλωση του ελληνικού πολιτισμού.

Ξένος: Ανθρωποειδές υλικό το οποίο χρησιμοποιείται σαν πρώτη ύλη στα στρατόπεδα εξόντωσης για πειραματικούς σκοπούς. Τα υλικά τα οποία προσπαθούν να περάσουν τα ελληνικά ηλεκτροφόρα σύνορα θα χρησιμοποιούνται σαν κινητές νάρκες σε εχθρικά εδάφη. Όποιος υποθάλπει ξένο στοιχείο, αντιμετωπίζει συνέπειες ανάλογες με αυτές ενός ξένου.

Πόλεμος: Το βασικό μέσο του Έθνους, ώστε να καταλάβει τις αλησμόνητες Πατρίδες και τα Ιερά Εδάφη του Ελληνισμού. Όλοι οι Έλληνες θεωρούνται εν δυνάμει Πολεμιστές του Έθνους, ζουν και αναπνέουν με αυτόν στο μυαλό. Για το λόγο αυτό, στα νηπιαγωγεία θα τοποθετηθεί ειδικός εξοπλισμός για ασκήσεις “πυρ και κίνηση” με πλαστικά αντίγραφα όπλα, στα δημοτικά σχολεία θα ενσωματωθεί το μάθημα της σκοποβολής, των πολεμικών τεχνών και θα διανέμεται δωρεάν οδηγός επιβίωσης στο δάσος. Για την αποφοίτηση από το δημοτικό οι μαθητές θα πρέπει να περάσουν μια διαβολοβδομάδα ειδικών δοκιμασιών σε ερημικό έδαφος, μετά το πέρας της οποίας θα τους χαράσσεται το τατουάζ της σβάστικας.

Πολυπολιτισμικότητα: Ένα κοινωνικό μοντέλο προωθούμενο από τους Εβραίους που βασίζεται στις διαφυλετικές σχέσεις και αποσκοπεί στην αλλοίωση της εθνολογικής σύστασης των λευκών ανά τον κόσμο. Η Λευκή Φυλή κινδυνεύει να εξαφανιστεί λόγω της μαζικής μετανάστευσης-εισβολής μή λευκών (οι οποίοι είναι και κατώτεροι φυσικά) στον Δυτικό κόσμο.

Σεξ: Διαδικασία για την αναπαραγωγή του Έθνους. Οι Ρουφιάνοι του Κράτους έχουν μόνο το δικαίωμα να συνευρίσκονται με προφυλάξεις σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, με πλήρη άνεση και εχεμύθεια, μόνο 30 μνες το δεκάλεπτο στην αλυσίδα ξενοδοχείων New Fascist Dream

Σχολείο: Τα σχολεία διακρίνονται σε Πολιτικά, Αστυνομικά, Στρατιωτικά. Τα πρώτα υποχρεούνται να παρακολουθήσουν όλοι οι Έλληνες μαθητές μέχρι την ηλικία των 15 ετών, και στη συνέχεια να επιλέξουν ανάμεσα στα δεύτερα και τα τρίτα ώστε να λάβουν την απαραίτητη Εθνική Πειθαρχία και Στρατιωτική ή Αστυνομική εκπαίδευση. Τα Πανεπιστήμια της χώρας ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρίες, την αξιολόγηση όμως των προγραμμάτων τους αναλαμβάνει ειδική Αρχή Εθνικής Αναγέννησης.

Σύντροφος: Χαιρετισμός που χρησιμοποιούσαν Πράκτορες του Έθνους, αναρχικοί και μπολσεβίκοι. Απαγορεύεται δια παντός η χρήση της και αντικαθίσταται από το ΣυνΈλληνα.Στις γυναίκες δεν απευθύνεται χαιρετισμός και οι ίδιες απαιτείται να σκύβουν το κεφάλι στη θέα Έλληνα Άνδρα.

Τζίμης Πανούσης: Ένας από τους μεγαλύτερους ανθέλληνες και πράκτορας των Εβραίων.

Τιμή: Η ύψιστη Αρετή κάθε Άνδρα Έλληνα. Αφορά προτίστως την στάση απέναντι στο ιερό Έθνος και την Φυλή. Οποιαδήποτε προσωπικό ζήτημα παραμερίζεται μπροστά στο Ιερό Καθήκον απέναντι στο Ελληνικό Αίμα. Η Τιμή είναι υπεράνω οποιουδήποτε ανθρωπισμού, οποιασδήποτε συμπάθειας προς το κατώτερο φύλο και οποιασδήποτε προσωπικής στάσης.

Φιλελευθερισμός: Άλλη μια απόπειρα των Εβραίων να ελέγξουν τον κόσμο μέσω της πλουτοκρατίας και του εθνομηδενισμού που προωθεί η ανθελληνική παγκόσμια τάξη.

Χαιρετισμός: Ο παραδοσιακός χαιρετισμός του Αριστοτέλη, του Ιπποκράτη, του Αριστοφάνη, της Θεάς Αθηνάς και όλων των αρχαίων Ελλήνων, δηλαδή ο λεγόμενος ναζιστικός επαναφέρεται και πάλι ως Νόμος του Κράτους.

Χίτλερ: Μεγάλος ελληνιστής και λάτρης της αρχαίας ελληνικής παράδοσης, ειδικότερα της τεράστιας πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της αρχαίας Σπάρτης. Ευεργέτης του Έθνους της Ελλάδας και Σωτήρας των ιδεών του Σκοταδισμού. Μεγάλη η προσφορά του στην επιστήμη με την υπερχρηματοδότηση των πειραμάτων Ευγονικής, κατά την οποία χρησιμοποίησε DNA και Ελλήνων. Εδώ εντοπίζεται και το τεράστιο ιστορικό ψέμα της παγκόσμιας Νέας Τάξης Πραγμάτων. Οι Γερμανοί Ναζί θανάτωσαν πράγματι κάποιες δεκάδες δήθεν Ελλήνων, όμως όχι από μίσος. Απλά διέκριναν με την τεχνογνωσία τους το μολυσμένο με ανατολικούς λαούς αίμα και καθάρισαν μια για πάντα τον Ελληνισμό από την ακαθαρσία. Εις το άκουσμα του ονόματος του αναφωνούμε Heil Hitler με τσιριχτή φωνή, τεντώνοντας το κορμί μας.

Χριστιανισμός: Μετά την αποκάλυψη πως τα δήθεν λόγια του Ιησού ήταν προϊόν πλαστογραφίας από Εβραίους και την ανακάλυψη των αληθινών λόγων του, η χριστιανική θρησκεία συνάδει με τις αρχές του Έθνους. Σύμφωνα με το Ιερό Κείμενο του πάτερ Ναζήμων του Αναμάρτητου, ο Ιησούς ο Ναζιραίος (αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα) είχε τις αρετές του Ρατσισμού, της Ξενοφοβίας, ήταν δηλωμένος οπαδός του Ολοκληρωτισμού και διασκέδαζε με Ολοκαυτώματα και Πογκρόμ. Το πολίτευμα που προωθούσε ήταν η δικτατορία και αντί για εξευτελιστικούς διαλόγους, προτιμούσε το βασανισμό και την εφαρμογή του Νόμου του Δυνατού. Επίσης, είχε ξυρισμένο κεφάλι και δεν ήταν τριχωτός μαλλιάς και είχε κάνει τατού με την αρχαιοελληνική Σβάστικα στο δεξί του χέρι. Τέλος, εξετάσεις DNA του έφεραν στο φως της αλήθειας το γεγονός πως ήταν Έλληνας.

Καναδάς 1918: Πογκρόμ κατά Ελλήνων μεταναστών

Τον Αύγουστο του 1918 ένα πλήθος 50.000 καναδών «πατριωτών» επιδόθηκε για μέρες σε ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των ελλήνων μεταναστών της πόλης. Το αποτέλεσμα αυτού του ρατσιστικού πογκρόμ ήταν ο θάνατος αρκετών μεταναστών, μεταξύ των οποίων 29 γυναίκες και 6 ανήλικα παιδιά καθώς και υλικές ζημιές 1.000.000 δολαρίων.




Οι αφορμές ήταν πολλές. Για χρόνια οι έλληνες μετανάστες, μικροιδιοκτήτες και εργαζόμενοι κυρίως στον επισιτισμό (Greek restaurants) αποκαλούνταν από τους ντόπιους «slackers», δηλαδή «τεμπελχανάδες» επειδή κατα τους ρατσιστές απέφευγαν τις βαριές δουλειές του φορτοεκφορτωτή, του ξυλοκόπου ή του βιομηχανικού εργάτη και δούλευαν σαν μάγειροι, ψήστες, σερβιτόροι ή υπάλληλοι εμπορικών καταστημάτων.




Μια σειρά από γεγονότα, όπως οι καλές σχέσεις του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου με το γερμανό Κάιζερ, η ουδετερότητα της χώρας προέλευσή τους κατα τις αρχές του Α’ παγκοσμίου πολέμου και η άρνηση των ελλήνων μεταναστών να καταταγούν στον ελληνικό στρατό, θεωρήθηκαν, επίσης, αφορμές.




Επιστρέφοντας οι χιλιάδες των βετεράνων καναδών από τη σφαγή χαρακωμάτων του Α’ παγκοσμίου πολέμου, πολλοί απ’αυτούς ανάπηροι και σε άθλια οικονομική κατάσταση, βρήκαν τους έλληνες μετανάστες που αποτελούσαν το 0,5% του πληθυσμού της πόλης να ευημερούν έχοντας στην κατοχή τους το 35% των μικρομεσαίων καταστημάτων.




Τον Αύγουστο του 1918, 10.000 βετεράνοι διαδήλωσαν στους δρόμους συνεπικουρούμενοι από 40.000 καναδούς πολίτες. Οι πολυήμερες διαδηλώσεις συχνά εξετράπησαν σε πογκρόμ σε βάρος μαγαζιών και σπιτιών μεταναστών με την αστυνομία στην καλύτερη περίπτωση θεατή ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου καναδοί αστυνομικοί έπαιρναν ενεργά μέρος στο πογκρόμ σε βάρος των ελλήνων.




Οι μνήμες του ρατσιστικού πογκρόμ της πόλης έχουν μετατραπεί σήμερα σε φιέστα όπου «αντι»ρατσιστές συγκεντρώνονται στις συνοικίες των ελληνόφωνων και τρώνε μαζικά ελληνικά και μεσογειακά εδέσματα. Οι συγκρίσεις με τα σημερινά πογκρόμ μεταναστών σε Αθήνα και Πάτρα με την ανάλογη στάση της αστυνομίας και κάποιων «πολιτών» είναι αναπόφευκτες.




Για το γεγονός έχει γυριστεί ντοκυμαντέρ το 2009 από τον John Burry με βίντεο από σκληρές εικόνες της εποχής που κυκλοφορεί σε DVD με υπότιτλους στα ελληνικά με τον τίτλο “Violent August“.

Ακολουθεί μερική μετάφραση του άρθρου “Hidden history: Hunting Greeks in Toronto” της Athens News. Ολόκληρο το άρθρο (στα αγγλικά) εδώ




Ο βετεράνος ανάπηρος πολέμου στρατιώτης πεζικού, Claude Cludernay ήταν σε άθλια κατάσταση όταν μπήκε στο ελληνικής ιδιοκτησίας White City Cafe στην Yonge Street του Τορόντο το απόγευμα της 1ης Αυγούστου 1918.




Ο Cludernay, οποίος είχε χάσει το ένα του πόδι στη μάχη, ήταν ένας από τους χιλιάδες απογοητευμένους βετεράνους που επέστρεψαν από τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, ψάχνοντας υποστήριξη σε μια πόλη που έδειχνε ελάχιστη κατανόηση για αυτά που είχαν περάσει στα πεδία των μαχών της Ευρώπης και προσέφερε τους πολύ λιγότερα μιλώντας με όρους οικονομικής βοήθειας και υποστήριξης.




Αν και τακτικός θαμώνας στο White City Cafe, εκείνο το συγκεκριμένο απόγευμα, ο Cludernay ήταν βίαιος και χτύπησε έναν από τους σερβιτόρους, ο οποίος αναγκάστηκε να τον διώξει από το καφέ και να καλέσει την αστυνομία.




Ο πρώην στρατιώτης συνελήφθη για διατάραξη κοινής ειρήνης και πέρασε το βράδυ του μεθυσμένος στο κελί ενός κοντινού αστυνομικού τμήματος. Την επόμενη μέρα επέστρεψε στο καφέ για να ζητήσει συγνώμη για την συμπεριφορά του το προηγούμενο βράδυ.







Το περιστατικό δεν τελείωσε εκεί..




Ο βετεράνος μπορεί να νόμισε πως η υπόθεση είχε τελειώσει, αλλά δεν γνώριζε πως το σχετικά αδιάφορο περιστατικό θα οδηγούσε σε μια 3μερη εξέγερση στους δρόμους της μεγαλύτερης πόλης του Καναδά, κατά την οποία κάθε ελληνική επιχείρηση θα καταστρεφόταν και με κόστος ζημιών περισσότερο από 1.5 εκατομμύριο Καναδικά δολάρια (περίπου 750.000 ευρώ.)




Το γεγονός ότι ο Cludernay δεν επέστρεψε σπίτι του το προηγούμενο βράδυ, σε συνδυασμό με έντονες φήμες που κυκλοφόρησαν ότι οι «βρωμο-Έλληνες» τον είχαν ξυλοκοπήσει, ξύπνησε το λανθάνον αντί-μεταναστευτικό, αντί-ελληνικό αίσθημα στο Τορόντο.




Για τα επόμενα τέσσερα βράδια οι καλοί πολίτες του Τορόντο «τρελάθηκαν» και πυροδότησαν τις μεγαλύτερες συγκρούσεις στην ιστορία της πόλης και ένα από τα μεγαλύτερα αντί-ελληνικά πογκρόμ στον κόσμο .




Η πρώτη ελληνική επιχείρηση, θύμα της οργής των διαδηλωτών, ήταν το White City Cage, το οποίο άνηκε στον Paul (Απόστολος) Letros, έναν έλληνα μετανάστη που είχε μετακομίσει στην πόλη το 1911 αφού είχε ήδη ζήσει 15 χρόνια στο Σικάγο.




Οι εγκαταστάσεις του μαγαζιού καταστράφηκαν, τα τζάμια του έγιναν γυαλιά καρφιά όπως και οι 32 καθρέφτες που βρίσκονταν παρατεταγμένοι στους τοίχους και τις μαρμάρινες κορυφές.

Οι 50.000 πλήθους, στην συνέχεια ξεκίνησαν ένα ανθρωποκυνηγητό Ελλήνων. Μέχρι τις 3 το βράδυ που το πλήθος διαλύθηκε, δεκάδες επιχειρήσεις στους δρόμους Yonge και Queen, όλες ελληνικές, είχαν δεχτεί επίθεση και είχαν καταστραφεί.




Όλο αυτό το διάστημα, η αστυνομία και η περιφερική εθνοφυλακή απλά κάθονταν και κοιτούσε.

Την δεύτερη νύχτα των ταραχών, το Τορόντο έμοιζε με εμπόλεμη ζώνη, καθώς διαδηλωτές και αστυνομία έδιναν μάχες για περισσότερες από τέσσερεις ώρες και περίπου 50.000 άτομα επιδίδονταν στην δύνη της βίας, αναγκάζοντας τον δήμαρχο της πόλης να επιβάλει απαγόρευση της κυκλοφορίας και την επέμβαση του στρατού για να καθαρίσει τους δρόμους .




Κατά τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Αυγούστου, ο δήμαρχος κατάφερε να ανακαλέσει την αστυνομία και τον στρατό από τους δρόμους.




Κανένας από τους πληγέντες επιχειρηματίες δεν θα λάμβανε αποζημίωση για τις ζημιές που είχε υποστεί, αφού γενικά υπήρχαν τριβές ανάμεσα στην Καναδική, τη Βρετανική και την Ελληνική κυβέρνηση…







Γιατί τους Έλληνες




Στο βιβλίο του για τα γεγονότα «The 1918 Anti-Greek Riot in Toronto», ο ιστορικός Thomas Gallant ανασυνθέτει την αφήγηση της εξέγερσης και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η σχετικά μικρή ελληνική κοινότητα της πόλης προσέλκυσε τόσο μίσος από τους κατοίκους.




Όπως δείχνει ο Gallant , οι Έλληνες ήταν μια πολύ «ορατή» μειονότητα: αν και περιελάμβαναν μόνο ένα 0.5% του πληθυσμού της πόλης, τους ανήκαν πάνω από το 35% από τα εστιατόρια και τις καφετέριες.




Η κυρίαρχη αντίληψη μεταξύ του πληθυσμού και των βετεράνων ιδιαίτερα, ήταν ότι ενώ οι Άγγλο-Καναδοί ήταν απόντες συμμετέχοντας στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο πόλεμο, οι “τεμπελό – Έλληνες που θα έπρεπε να πολεμούν και αυτοί, κέρδιζαν χρήματα στο Τορόντο”. Ήταν μια απλή περίπτωση «εξιλαστήριου θύματος», η οποία παραμελούσε την περίπλοκη νομική κατάσταση των Ελλήνων στον Καναδά εκείνη την περίοδο.




Η Ελλάδα ήταν επισήμως ουδέτερη για το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου, και η καναδική κυβέρνηση ήταν εχθρική προς την ιδέα της στρατολόγησης των Ελλήνων στο στρατό της από φόβο ότι η Ελλάδα θα μπει στον πόλεμο από την πλευρά της Γερμανίας.




Παρόλα αυτά ακόμα και ουσιαστικά αποκλεισμένοι από την ένταξη τους στον πόλεμο, οι Έλληνες του Καναδά δε σταμάτησαν να δίνουν την υποστήριξή τους. Πράγματι, ορισμένοι από τους ιδιοκτήτες καταστημάτων που έχασαν τα μαγαζιά τους κατά τις ταραχές είχαν κάνει μεγάλες δωρεές στο ταμείο του πολέμου, και οι ίδιοι ακόμα ήταν βετεράνοι πολέμου, έχοντας υπηρετήσει στους Βαλκανικούς πολέμους.







Κληροδότημα




Οι ταραχές του 1918 δείχνουν «πόσο μακριά» είχαν φτάσει οι Καναδοί, δήλωσε ο Gallant στην Athens News.




«Ο Καναδάς υπερηφανεύεται για την ανοχή και την πολυπολιτισμικότητά του», είπε. «Έχει το αντίθετο μοντέλο απ’ ότι στις ΗΠΑ – δεν θέλει την ομοιογένεια, θέλει όλες οι μειονότητές του να διατηρήρουν τις διαφορετικές κληρονομιές τους.




“Για τους Καναδούς, πλέον, είναι μια εορταστική ιστορία. Αν κοιτάξουμε όμως τις ΗΠΑ θα διαπιστώσουμε ότι είναι ακόμα βυθισμένες σε τέτοια θέματα. “







Ο ιστορικός




Για τον Thomas Gallant, συγγραφέα πολλών ακαδημαϊκών βιβλίων πάνω στην ελληνική ιστορία, η εμπειρία της δουλειάς επάνω σε ένα ντοκιμαντέρ με τόσο μεγάλη απήχηση ήταν μια ανταμοιβή.

Μια ελληνίδα ηλικιωμένη τον πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας, για να τον ευχαριστήσει για την αφήγηση της ιστορίας των ταραχών. «Θυμόταν πως είχε ακούσει για το περιστατικό όταν ήταν παιδί, ένιωσα τόσο βαθιά συγκινημένος από το τηλεφώνημά της”, είπε σε αυτή εδώ εφημερίδα κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνέντευξης του στην Αθήνα.




Το να ερευνεί για τις ταραχές και να εργάζεται για το ντοκιμαντέρ – που πήρε πέντε χρόνια για να ολοκληρωθεί – ήταν κάπως ένα νέο πεδίο για τον καθηγητή του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο. “Δεν είμαι ιστορικός της ελληνικής διασποράς”, εξήγησε, “παρόλο που είμαι παιδί της ελληνικής διασποράς”.




Γεννημένος στο New Hampshire, έχει γαλλόφωνες Ακαδικές ρίζες από την πλευρά του πατέρα του, ενώ ο παππούς του από την μεριά της μητέρας καταγόταν από την Ήπειρο. Όταν μεγάλωνε, ο καθένας είχε την ταυτότητά του σύμφωνα με την εθνική καταγωγή του: «Ήμασταν γνωστοί ως « Freeks », ή French-Greeks», αστειεύτηκε. […]

απο http://antartescy.blogspot.com/2012/06/1918.html

Που πηγαν οι Αγανακτισμενοι?

Οι εθνικες εκλογες της 17ης Ιουνιου εληξαν. Τα αμεσα αποτελεσματα τους ειναι γνωστα τοις πασι, καποια αλλα μενει ακομα να τα δουμε. Γενικα δεν συνηθιζω να εκφραζω αποψη για το εκαστοτε γεγονος με καθυστερηση ενος χρονου. Καποια γεγονοτα ομως αποτελουν εξαιρεσεις κι αυτο οχι γιατι θελω να κουνησω αυταρεσκα το δαχτυλο σε ορισμενους φιλους και συντροφους και να τους πω «σου τα λεγα εγω» αλλα γιατι για να κατανοησει κανεις ορισμενα γεγονοτα – οπως αυτο της διαδικασιας των εκλογων – πρεπει παντα να εχει στο νου του οτι εκφραζουν συγκεκριμενα αποτελεσματα κοινωνικων διεργασιων που εχουν μια ιστορικη συνεχεια.

Υπαρχουν, λοιπον, ανθρωποι – λιγοι – που αναρωτιουνται με βαθυ προβληματισμο που πηγαν οι αγανακτισμενοι. Γιατι εξαφανιστηκαν απο το προσκηνιο τοσο ξαφνικα οσο εμφανιστηκαν; Που πηγε εκεινη η – κιβδηλη – ελπιδα που γεννησαν οι διαδηλωσεις των «πλατειων»;

Θα κανω μια αναλυση προσπαθωντας να δωσω απαντηση σε αυτα τα ερωτηματα και συγχρονως προσπαθωντας να ερμηνευσω τα αποτελεσματα των εθνικων εκλογων, καθως θεωρω οτι η ερμηνεια των τελευταιων και η απαντηση των πρωτων ταυτιζονται. Η αναλυση αυτη στηριζεται σε δυο μερη και θεωρω οτι η παρακατω «μεθοδολογια» ειναι αυτη που κανεις θα πρεπει να μεταχειριζεται οταν προσπαθει να αναλυσει ενα εκαστοτε φαινομενο στην πολιτικη επικαιροτητα. Το πρωτο μερος ειναι μια κοινωνικη αναλυση με ολα τα κοινωνικα χαρακτηρηστικα των αγανακτισμενων που μπορω εγω να εντοπισω, ενω το δευτερο αφορα την πολιτικη εκφραση τους.

Απο την αρχη της εμφανισης του, τον Μαη του 2011 το «κινημα» των αγανακτισμενων πολιτων αντλουσε κοσμο απο ολες τις οικονομικο-κοινωνικες ταξεις και τις διαστρωματωσεις τους (με εξαιρεση ισως την μεγαλο-αστικη), ιδιαιτερα οσο οι συγκεντρωσεις του «κινηματος» προχωρουσαν και καταφερναν να κατεβασουν ολο και περισσοτερο κοσμο στις πλατειες. Ομως παρ’ολη την διαταξικοτητα του οχλου τα χαρακτηριστικα που ηγεμονευσαν απο την αρχη των συγκεντρωσεων και γινονταν ολοενα και πιο αισθητα οσο τα ραντεβου των Κυριακων ανανεωνονταν ηταν ξεκαθαρα μικροαστικα. Αυτο εγινε προφανες πολυ γρηγορα στον λογο και στις πραξεις των αγανακτισμενων, τα οποια επηρεαστηκαν με οξυτατη ενταση απο τα ιδεολογηματα που παραδοσιακα βρισκουν ριζες σε αυτο το κοινωνικο στρωμα.

Τα ιδεολογηματα αυτα ηταν ποικιλα τοσο σε περιεχομενο (απο τα πιο «απολιτικ» μεχρι τα πιο «προωθημενα»), οσο και με τον τροπο που αυτα εκφραστηκαν. Ετσι πολυ γρηγορα ειδαμε την πλατεια συνταγματος να διαιρειται με την βοηθεια των καταλληλων πολιτικων χωρων σε δυο υποστρατοπεδα τα οποια συνυπηρχαν οχι παντα αρμονικα. Το «πανω» και το «κατω» συνταγμα.

Τα χαρακτηριστικα ιδεολογηματα των δυο αυτων στρατοπεδων παρεμειναν ξεκαθαρα μικροαστικα αλλα πλεον ο οξυμενος λογος τους, οι διαδικασιες, οι οροι υπαρξης τους μεσα στο ευρυτερο συνολο του αγανακτισμενου οχλου και σε τελευταια αναλυση οι ιδιες τους οι πραξεις προδιδαν οχι μονο τις πολιτικες δυναμεις που καμουφλαρισμενα προσπαθουσαν να δρασουν μεσα σε αυτα και να τα επηρεασουν αλλα και τις καταβολες της ιδιας της συνειδησης των ατομων που τα απαρτιζαν, καθως και σε ποιο «ακρο» αυτη ετεινε. Αυτα ολα αποδεικνυονται με μια απλη καταγραφη των αιτηματων/αποψεων/«προσωπικων ιδεολογιων» (οπως τοσο πολυ αρεσει στους μικροαστους να λενε αναφερομενοι στα ιδεολογηματα που τους εχει φυτεψει η αρχουσα μεγαλοαστικη ταξη και που αναπαραγουν με καθε πιθανο και απιθανο τροπο σε μια δεδομενη στιγμη) που εκαναν την εμφανιση τους στις συνελευσεις των αγανακτισμενων.

Ετσι λοιπον στην κατω πλατεια πολλες φορες ακουγαμε το αιτημα/αποψη για την διαλυση της βουλης και σχηματισμο μιας νεας Εθνοσυνελευσης – συντακτικης/νομοθετικης συνελευσης (μια και το προβλημα ειναι οι νομοι του κρατους). Πολυ συχνα θα γινομασταν μαρτυρες σε ενα καινουργιο ξεχαρβαλωμα της εννοιας της αμεσης δημοκρατιας (μια και εχουμε προβλημα δημοκρατιας και μονο και αφηνουμε στην ακρη το οικονομικο κομματι), θα παρακολουθουσαμε την αναγωγη των διαδικασιων της συνελευσης σε καφενειακους διαλογους, θα παρατηρουσαμε, παρ’ολο τον κατα τα αλλα κοινωνικο χαρακτηρα της διαδικασιας της συνελευσης, την παντελη ελλειψη του «κοινωνικα προσανατολισμενου εαυτου» του Μπουκτσιν ο οποιος εχει αντικατασταθει απο μια πρωτοτυπη προσπαθεια εξωστρεφης εκφρασης του ακρατου μικροαστικου ατομικισμου, κατι που φερνει περισσοτερο σε διαδικασια ψυχαναλυσης [1], καθως επισης θα βλεπαμε την αποθεωση του πασιφισμου σαν βασικο τροπο εκφρασης των οποιων πολιτικων αιτηματων με τον «ειρηνικο χαρακτηρα» της διαδηλωσης να εχει γινει βασικος ορος υπαρξης του «κινηματος».

Ταυτοχρονα ομως, οχι πολυ πιο μακρια, στην πανω πλευρα της πλατειας μπορουσε κανεις να ακουσει μια πολυ πιο «ακραια» συνθηματολογια («κλεφτες, προδοτες πολιτικοι», «να καει, να καει το μπουρδελο η βουλη», κ.λπ.), καθως και μια γενικοτερη οξυμενη πατριωτικη ρητορικη που στοχο ειχε, ειδικα οσο πληθαιναν οι συμμετεχοντες στο «κινημα» και ειδικοτερα στην «ανω πλατεια», να αναβαθμισει τον μικροαστικο πατριωτισμο σε ξεκαθαρο εθνικισμο. Το βασικα εργαλεια σε αυτην την προσπαθεια ηταν απο την μια το μεταναστευτικο που ηδη απο τοτε, λογω καπιταλιστικης κρισης ειχε αρχισει να γιγαντωνεται και να εντεινεται και απο την αλλη η αφηγηση του εθνους-κρατους με θεολογικους ορους.

Γιατι ομως το «κινημα» των αγανακτισμενων πηρε τα παραπανω μικροαστικα χαρακτηριστικα; Γιατι δεν μπορεσε να γινει ενα μαζικοτατο ταξικο εργατικο κινημα που θα μπορουσε να συγκρουστει με τους δικους του ορους με κρατος και κεφαλαιο, που θα μπορουσε εν τελει να δωσει μια πειστικη και αποτελεσματικη για τον ιδιο του τον εαυτο απαντηση στην σαρωτικη επιθεση που δεχεται;

Αυτα τα ερωτηματα θεωρω οτι πρεπει να απαντηθουν αν θελουμε να δωσουμε μια συνολικη απαντηση στο ζητημα και να εξαγουμε με καποια σχετικη ασφαλεια τα οποια πολιτικα συμπερασματα. Για να απαντηθουν ομως θα πρεπει κανεις να κοιταξει ακομα πιο πισω, εναν χρονο πριν την εμφανιση των αγανακτισμενων.

Ειναι 5η του Μαη του 2010 και εχει καλεστει 24ωρη απεργια μετα την ανακοινωση των μετρων του πρωτου μνημονιου. Ειναι η πρωτη φορα εδω και παρα πολλα χρονια που η εργατικη ταξη εχει δηλωσει τετοιο δυναμικο παρον στον δρομο. Πολλοι απο εμας βλεπαν το γεγονος αυτο σαν πιθανη προοπτικη μιας νεας παρουσιας του εργατικου κινηματος που θα μπορουσε να επηρεασει τα πραγματα σε επιπεδο κεντρικου πολιτικου σκηνικου. Δυστυχως η δολοφονια τριων ανθρωπων, εργαζομενων στην τραπεζα της Marfin εμελλε να αποδειξει το αντιθετο.

Μετα τα ντροπιαστικα γεγονοτα της Marfin το εργατικο κινημα υποχωρησε για αρκετο καιρο, τοσο αριθμητικα, οσο και απο αποψη δυναμικης. Η υποχωρηση αυτη της εργατικης ταξης αφησε ολο τον απαραιτητο χωρο στα συμπιεζομενα και προλεταριοποιημενα μικροαστικα στρωματα να ηγεμονευσουν υπερ της στις μελλοντικες πολιτικοκοινωνικες διεργασιες και αριθμητικα και κυριως πολιτικα.

Απο πλευρας των μικροαστων και μεγαλης μεριδας της εργατικης ταξης (παραδοσιακη βιομηχανικη εργατικη ταξη και αστικοποιημενη εργατικη αριστοκρατια) η απαξιωση των δυο βασικων αστικων κομματων και κυριως του ΠΑΣΟΚ ειχε προφανεις αιτιες. Το ΠΑΣΟΚ ειχε υπογραψει την δανειακη συμβαση που στα ματια του μικροαστου ηταν και εν πολλοις ακομα ειναι ο φορεας ολων των δεινων του, ολης της υποτιμησης της υπαρξης του [2]. Η Νεα Δημοκρατια στο μικροαστικο φαντασιακο ηταν αυτη που εστρωσε το εδαφος μεσω του πελατειακου κρατους, του ρουσφετιου και της γενικοτερης κακοδιαχειρησης για την προσφυγη στο ΔΝΤ. Ξεχναν βεβαια ολοι οι μικροαστοι τα οφελη που αποκομισαν απο αυτα ακριβως τα φαινομενα που οι ιδιοι ενισχυσαν. Τα δε κομματα της αριστερας ηταν παραδοσιακα για αυτους (με ορισμενες εξαιρεσεις) χωροι που δεν προσεγγιζαν ουτως η αλλως.

Απο πλευρας εργατικης ταξης η απαξιωση των κομματων της αριστερας ηρθε σταδιακα μετα απο δεκαετιες ηττας σε επιπεδο συνδικαλιστικο, σε επιπεδο κινηματος και σε επιπεδο κεντρικου πολιτικου σκηνικου. Η δε αναρχια απο το ’80 και μετα, με καποιες ελπιδοφορες εξαιρεσεις, δεν ειχε δειξει την πολιτικη ωριμοτητα και ετοιμοτητα που αυτη συνεπαγεται για οργανωση ενος συνδικαλιστικου κινηματος βασης που θα μπορεσει να παραξει μια πολιτικη αντιστασης.

Η παραπανω εξελιξη, δικαιολογημενη κι αν ηταν, ειχε αρνητικες επιπτωσεις αναφορικα με την αναπτυξη της ριζοσπαστικης σκεψης στην κοινωνια και δη στους εργαζομενους με βασικη την σταδιακη υποτιμηση των ιδεολογικο-πολιτικων και θεωρητικων της εργαλειων. Αυτη σε συνδυασμο με την επελαση της ΠΑΣΟΚικης σοσιαλδημοκρατιας του ’80 ειχε σαν αμεσο αποτελεσμα την προωθηση και τελικα την ηγεμονια αστικων-μικροαστικων ιδεολογηματων σε τεραστια κομματια μη-μικροαστικα.

Τελικα αυτο οδηγησε σε μια συλληβδην απαξιωση ολου του πολιτικου σκηνικου και ετσι ο καλυτερος πολιτικος εκφραστης, για τα δεδομενα του καλοκαιριου του 2011, των μικροαστικων στρωματων και μιας μεριδας της εργατικης ταξης ηταν η «πλατεια», αφου κανενα κομμα δεν μπορουσε να ενσωματωσει το πληθος των αγανακτισμενων.

Η τακτικη που ακολουθησαν σχετικα με την προσεγγιση των αγανακτισμενων κομματα της αριστερας (ΣΥΡΙΖΑ, εξωκοινοβουλιο), ορισμενες ομαδες που ανηκουν στον αναρχικο χωρο, καθως και ακροδεξια και φασιστικα μορφωματα (Χρυση Αυγη, ΛΑΟΣ) οδηγησαν τα μικροαστικα χαρακτηριστικα των αγανακτισμενων, σε συνδυασμο παντα με την επιδραση της βιαιης προλεταριοποιησης και συνολικης υποτιμησης της εργατικης δυναμης, σε μια οξυνση η οποια, το 2012 πλεον δεν γινοταν να εκφραστει με μια ακομα «πλατεια». Τα χαρακτηριστικα αυτα πλεον σχηματοποιηθηκαν πιο στερεα και πολιτικα και βρηκαν την εκφραση τους σε επωνυμους πολιτικους χωρους.

Τελικα, η ανοδος του νεοναζισμου (Χρυση Αυγη) και της ακροδεξιας (Καμμενος) απο την μια και του ΣΥΡΙΖΑ απο την αλλη ειναι το λογικο ακρο στο οποιο εφτασαν ολα τα μικροαστικα ιδεολογηματα υπο συνθηκες καπιταλιστικης κρισης (μαζικη και αποτομη υποτιμηση της εργατικης δυναμης,  βιαιη προλεταριοποιηση, εξαθλιωση).

Αυτη ειναι, θεωρω, η κοινη απαντηση στο ερωτημα που τεθηκε στον τιτλο και στο ερωτημα που αφορα την προελευση της ξαφνικης και αποτομης εκρηξης των ποσοστων του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσης Αυγης. Αυτος, λοιπον, που αναρωτιεται ειτε το ενα ειτε το αλλο δεν εχει παρα να κοιταξει στον καθρεφτη και να ρωτησει τον εαυτο του τι θεση ειχε σε ολη αυτην την διαδικασια. Ηταν με την πλευρα των «γραφικων», των «κολλημενων», των «ψευτοεπαναστατων» που προειδοποιουσαν ηδη απο το καλοκαιρι του 2011 για την σημερινη εξελιξη; Η ηταν με αυτους που ξανα-ανακαλυψαν τον τροχο; Με αυτους που εβαζαν αφεντικο (εστω αυτο το αθλιο, μικρο αφεντικο) και υπαλληλο, εργοδοτη και εργαζομενο μαζι σε ενα κοινο πλαισιο μουτζας και ανεμιζουσας ελληνικης σημαιας;

Ο καθενας ας βρει το θαρρος να αντιμετωπισει τις ευθυνες των επιλογων του.

[1] Αλλωστε για τον ιδιο τον Μπουκτσιν «η ψυχαναλυση σε ολες τις εκφανσεις της καλλιεργει εναν εσωστρεφη «εαυτο» που γυρευει την αυτονομια σε μια εφησυχασμενη ψυχολογικη συνθηκη συναισθηματικης αυταρκειας.»

[2] Βεβαια οχι πολυ αργοτερα χωρες που δεν απευθυνθηκαν στο ΔΝΤ, δεν υπεγραψαν μνημονια, δανειακες συμβασεις, κ.λπ. πηραν ιδιας σκληροτητας μετρα εις βαρος των δικων τους εργαζομενων, πραγμα που για εναν λογικο ανθρωπο αποδομει το επιχειρημα οτι το μνημονιο η το ΔΝΤ ειναι καθαυτα υπευθυνα για την ραγδαια υποτιμηση της εργατικης δυναμης που βιωνει ο ελληνας εργαζομενος.

http://lassietteaubeurre.wordpress.com/2012/06/18/ekloges12-aganaktismenoi/

Ποιοί στην πάνω πλατεία ψήφισαν χρυσή αυγή;

Θυμάστε;

Κυκλοφορεί ένας ευρύς μετεκλογικός κινηματικός μύθος. Ότι στις εκλογές αποτυπώθηκε η πολιτική σύνθεση του περυσινού κινήματος των πλατειών ("αγανακτισμένων" στη μιντιακή αργκό), δηλαδή ο (πολύς) κόσμος της "κάτω πλατείας" ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ κι ο (λιγότερος) κόσμος της "πάνω πλατείας" ψήφισε Χρυσή Αυγή.




Όπως και σε κάθε μύθο, υπάρχει ένα στοιχείο φαινομενικής αλήθειας που τον διαδίδει και τον κάνει πιστευτό. Τον συγκεκριμένο μύθο τον διαδίδουν με ιδιαίτερη χαιρεκακία άνθρωποι που απείχαν από το κίνημα, που το θεωρούσαν μια "μικροαστική φούσκα" που θα σκάσει και οι οποίοι υπερτόνιζαν το πατριωτικό και εθνικιστικό στοιχείο που έφεραν πολύ διαδηλωτές της "πάνω πλατείας", ενώ κορόιδευαν τον "ελεγχόμενο από τον ΣΥΡΙΖΑ χιππισμό" της "κάτω πλατείας". Η λογική βέβαια αυτής της σκέψης ήταν η κλασσική κουκουεδίστικη: "Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν υπάρξει ταξική συνείδηση και οργάνωση στο Κόμμα" (όπου Κόμμα βάλτε ότι άλλη λέξη θέλετε). Τώρα, βέβαια η ίδια η λογική του κόμματος έρχεται και επιβεβαιώνει ότι όχι μόνο άλλαξαν πολλά στην ελληνική κοινωνία μετά το "Σύνταγμα", αλλά ότι μέχρι και στις ίδιες της εκλογές του συστήματος αποτυπώθηκαν οι εσωτερικοί πολιτικοί συσχετισμοί του κινήματος. "Έλα Αλέκα, γυρνάει η Γη;" "-Γυρνάει απ' ότι φαίνεται, αλλά θα το παραδεχτούμε μετά από κανά χρόνο που θα σιγουρευτούμε, για να μη φανούμε οπορτουνιστές".




Πέρα λοιπόν από την μεγάλη αλήθεια ότι οι κοινωνικές σχέσεις και οι πολιτικοί συσχετισμοί αλλάζουν (και μάλιστα ραγδαία) χάρις στα συγκρουσιακά κοινωνικά κινήματα (κι όχι τις εκλογικές διαδικασίες), υπάρχουν μια σειρά μικροί μύθοι στη πρόταση "Η κάτω πλατεία ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και η πάνω Χρυσή Αυγή".




Η κάτω πλατεία δεν ήταν ένα ενιαίο σώμα. Μιλούσαμε, βρίζαμε, τσακωνόμασταν, ψηφίζαμε, καταγγέλαμε "καπελώματα" του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αυτοί άρχιζαν τα περί "προβοκατόρων", γιούχες, χαμός, πανικός. Και τι έβγαινε ως σούμα; Προσπαθησαν να χαρακτηριστεί το κίνημα ως φιλειρηνικό. Κατέβηκε άπειρες φορές αυτή η πρόταση, πριν ακόμα παρουσιαστεί στο ευρύ ακροατήριο του κινήματος η ετυμολογική προέλευση της λέξης "μπάτσος" (15/6) και πάντα καταψηφιζόταν. Ανέβασαν στο κέντρο της πλατείας ένα πανό της "επιτροπής λογιστικού ελέγχου". Κατέβηκε μετά από ψηφοφορία. Οπότε οι δυο κεντρικές πολιτικές γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς, η "ειρηνική επανάσταση" και "να φτιαχτεί μια επιτροπή για το λογιστικό έλεγχο του χρέους" απορρίφθηκαν ως κεντρικά χαρακτηριστικά από την πλειοψηφία του κινήματος.




Πάμε και στην "πάνω πλατεία" που επίσης δεν ήταν ένα ενιαίο σώμα. "Μα όλοι Έλληνες δεν είμαστε ρε παιδιά;", φώναζαν κάποιοι "γαλανόλευκοι" που υπεραμύνονταν του "ενωτικού" πνεύματος της πλατείας Συντάγματος. Όχι απαντούσαμε κάποιοι, είμαστε άνθρωποι, πολίτες του κόσμου, εργάτες, μετανάστες, προλετάριοι. Ελληνικές σημαίες μόνο; Όχι και αιγυπτιακές και τυνησιακές και συριακές και οποιουδηποτε λαού αντιστέκεται.Έλεγαν οι καζάκηδες κι οι σπίθες κάτι για τους μετανάστες ή πήγαινε κανείς να διώξει μικροπωλητή; Μαζευόμασταν αμέσως και φωνάζαμε αντιφασιστικά και διεθνιστικά συνθήματα. Η "χρυσή αυγή" είχε από τη δεύτερη κιόλας μέρα βγάλει ανακοίνωση ενάντια στην πλατεία Συντάγματος. Δεκαετίες στο παρακράτος ξέραν που θα κατέληγε η ιστορία και σε ποια πλευρά θα βρίσκονταν κι αυτοί. Κάποιοι προσπάθησαν να εμφανιστούν ως απλοί "αγανακτισμένοι πολίτες" ή ως εργαζόμενοι στις γενικές απεργίες. Με το που γινόταν αντιληπτή η ταυτότητα τους, έτρωγαν το βρωμόξυλο τους και γρήγορα κατέληγαν στον κοινωνικό χώρο από τον οποίον προέρχονταν: Στις τάξεις των ΜΑΤ.




Δεν θέλω να κουκουλώσω τα αδύνατα σημεία του κινήματος, για τα οποία υπάρχουν κατατεθειμένες εσωκινηματικές αυτοκριτικές από πέρυσι. Και την πίστη ότι μέσα από ψηφοφορίες θα αλλάξει κάτι της κάτω πλατείας και τα γηπεδικά συνθήματα για κρεμάλες στους προδότες πολιτικούς της πάνω πλατείας τα φάγαμε στη μάπα τότε και τα βλέπουμε ως διάχυτη κοινωνική νοοτροπία και τώρα, μια νοοτροπία που προφανώς επικοινωνεί με τη ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ και την Χρυσή Αυγή. Όσον αφορά την "πάνω πλατεία" συγκεκριμένα δυο ήταν τα κύρια μορφώματα που βρήκαν κοινωνικό χώρο να ξεχύσουν τη ρατσιστική, πατριωτική και εθνικιστική μαλακία τους (που εξυπηρετεί τα μικροαστικά τους συμφέροντα). Ο πατριωτισμός των Καζάκηδων και των Σπίθων, που εκφράζει ένα μεγάλο κομμάτι της αντιμνημονιακής ψήφου, αυτής που πέρα από αριστερά, πέρα από δεξιά πάνω απ' όλα τοποθετεί "τα κόκαλά των Ελλήνων τα ιερά". Και ο νεολαιίστικος φασισμός των αυτόνομων εθνικιστών, που με γηπεδικά συνθήματα για τον Λεωνίδα και τους 300, για τους Τούρκους που χαίρονται, για την πόρνη μάνα του Πάγκαλου και για τις ασπίδες που πρέπει να πετάξουν οι ΜΑΤατζήδες αν πιστεύουν σε πατρίδες.




Επρόκειτο για πρεσβευτές της τάσης κοινωνικού εκφασισμού της κοινωνίας, μέσα στο αντιστεκόμενο πλήθος του Συντάγματος. Επρόκειτο οπότε για εσωτερικό εχθρό, και αρκετά επικίνδυνο. Οι μεν (καζάκηδες) με την πρόσβαση στο ευρύ πατριωτικό, συντηρητικό ακροατήριο (από Παπαθεμελή μέχρι Καμμένο εκλογικά) οι δε (αυτόνομοι εθνικιστές) με την πρόσβαση στην προλεταριακή νεολαία των γηπέδων. Κάθε κουβέντα για το τι έγινε και τι δεν έγινε απέναντι σε αυτά τα μορφώματα καλή και χρήσιμη. Από εκεί όμως, μέχρι το "η πάνω πλατεία ψήφισε Χρυσή Αυγή" υπάρχει μια τεράστια απόσταση από την πραγματικότητα, που υπάρχει καταγεγραμμένη σε βίντεο, φωτογραφίες και σώματα.




Ναι αρκετοί που βρίσκονταν τον Ιούνη στο πάνω και το κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Φορούσαν μπλε και χακί στολές, κρατούσαν γκλομπς κι ασπίδες, πετούσαν δακρυγόνα και κρότου λάμψης, οδηγούσαν δίκυκλα και υπάκουαν στις εντολές των στρατιωτικά ανωτέρων τους. Είχαν διαλέξει πλευρά.









ΥΓ. Κι εκεί που ώρες ώρες η πίεση της αριστεράς του κεφαλαίου σε φτάνει σε επίπεδα να σκέφτεσαι "ρε μπας και να το ρίξω κι εγώ Τσίπρα χωρίς αυταπάτες για να βοηθήσω στο αντιφασιστικό και λαϊκομετωπικό τρολλάρισμα της παγκόσμιας οικονομίας", έρχεται η πραγματικότητα να σε κρατήσει στον ορθό δρόμο. Ένα: πήγα μετά από καιρό σε συνέντευξη για δουλειά και μου ζητήθηκε να δουλεύω 7ήμερο, 6ώρο για 430 ευρώ. Ναι, 7ήμερο. Όχι, χωρίς ρεπό. Όχι, δε νομίζω να δουλεύω λιγότερο και για περισσότερα με καμία αριστερή κυβέρνηση. Δυο: ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε τον Αρσένη για υπηρεσιακό πρωθυπουργό και θυμήθηκα τις πρώτες κινηματικές στιγμές πολλών συνομήλικων. Όταν μαθητές βγάζαμε τη γλώσσα στο σύστημα και βρίζαμε τους πασόκους υπουργούς του. Με όλο τον μικροαστικό συρφετό των τελών των 90s απέναντι μας. Κάτσε καλά Αλέξη...

Αναρτήθηκε από πολυεργαλείο στις 7:42 π.μ.

Οι αστυνομικοί ψήφισαν και πάλι μαζικά «Χρυσή Αυγή»

Ο ένας στους δύο ένστολους, παρά τα κρούσματα βίας, την υποστήριξαν - Τα νέα στοιχεία από τα ειδικά εκλογικά τμήματα.

Επέμειναν οι αστυνομικοί να ψηφίζουν μαζικά «Χρυσή Αυγή» παρά τα δεκάδες κρούσματα βίας των τελευταίων εβδομάδων.

Όπως συνέβη και στις εκλογές της 6ης Μαΐου, περίπου ο ένας στους δύο αστυνομικούς ψήφισε και πάλι, την Κυριακή, «Χρυσή Αυγή», δημιουργώντας πλήθος ερωτηματικών για τις πολιτικές αντιλήψεις και τις υπηρεσιακές επιλογές των ένστολων.

Στα εκλογικά τμήματα που ψήφισαν αστυνομικοί διατηρήθηκαν σχεδόν αμετάβλητα τα ποσοστά της «Χρυσής Αυγής» και σε ύψος ρεκόρ για όλη σχεδόν την επικράτεια. Το νέο αυτό αποτέλεσμα δημιουργεί προβληματισμό στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ αφού όπως χαρακτηριστικά λένε «φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό των αστυνομικών που αντιμετωπίζει το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, των λαϊκών κινητοποιήσεων και άλλα κρίσιμα θέματα για την κοινωνική γαλήνη, με την ματιά της «Χρυσής Αυγής». Σχεδόν η μισή ΕΛ.ΑΣ φαίνεται ακόμη να έχει την ίδια αφοριστική αντίληψη για το πολιτικό σύστημα, με την «Χρυσή Αυγή». Κι αυτό είναι ένα κρίσιμο πρόβλημα...»


Τα νέα αυτά συμπεράσματα για τις κρυφές πολιτικές προτιμήσεις των ένστολων προκύπτουν από την ανάλυση των ψήφων σε 11 εκλογικά τμήματα της Αθήνας στα οποία ψήφισαν, στις 17 Ιουνίου- με βάση ειδικούς εκλογικούς καταλόγους - χιλιάδες αστυνομικοί που υπηρετούν στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και σε υπηρεσίες όπως η Άμεση Δράση, η ΔΙΑΣ, η Ασφάλεια Αττικής και άλλες. Τα τμήματα αυτά -από το 806 ως και το 816 εκλογικό τμήμα- , βρίσκονται στα σχολικά συγκροτήματα στην οδό Αμπελακίων 24 και στην οδό Πανόρμου, κοντά στο κτίριο της ΓΑΔΑ, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.


Σε όλα αυτά τα τμήματα η «Χρυσή Αυγή» έλαβε ποσοστό από 17,2% έως 23,04% που είναι σχεδόν ίδια με αυτά που είχε λάβει, το ίδιο κόμμα, στα ίδια τμήματα και στις εκλογές του περασμένου Μαΐου. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ένα εξ αυτών -στο 809- η «Χρυσή Αυγή» έλαβε ποσοστό 21,7% ενώ στις εκλογές της 6ης Μαΐου το ποσοστό αυτό ήταν 21,06%. Στα υπόλοιπα τμήματα οι «απώλειες» της «Χρυσής Αυγής» είναι εξαιρετικά μικρές. Στο 811 τμήμα, στις εκλογές της Κυριακής η «Χρυσή Αυγή» έλαβε ποσοστό 23,04% έναντι 23,08% τον Μάιο, στο 814 πήρε 21,58 έναντι 21,88% και στο 806 21,99% έναντι 22,2%.

Για να γίνει αντιληπτή η μαζικότητα της «ψήφου» των αστυνομικών προς την «Χρυσή Αυγή» αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι σε γειτονικά αστυνομικά τμήματα όπως το 804 και το 805 το ποσοστό αντίστοιχα της «Χρυσής Αυγής» είναι 5,35 και 6,57%.

Κατά μέσο όρο σε κάθε ένα από αυτά τα τμήματα, όπως προκύπτει εξάλλου και από τους εκλογικούς καταλόγους, ψηφίζουν περίπου 550-700 άτομα και ο αριθμός των αστυνομικών που ψηφίζουν σε αυτά κυμαίνεται από 20% ως 30% επί του συνόλου των ψηφισάντων. Αν συνυπολογισθεί λοιπόν ότι στα συγκεκριμένα τμήματα που ψηφίζουν οι αστυνομικοί το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής» είναι υπερτριπλάσιο του μέσου όρου του συγκεκριμένου κόμματος προκύπτει το συμπέρασμα ότι σε ποσοστό άνω του 50% των αστυνομικών υποστηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα.

Όσον αφορά τις υπόλοιπες πολιτικές προτιμήσεις των αστυνομικών, όπως προκύπτει από τις ίδιες αναλύσεις, φαίνεται να δίνεται μαζικά ψήφος στη Νέα Δημοκρατία. Είναι ενδεικτικό ότι σε ένα από αυτά τα τμήματα - το 814 - με συμμετοχή ένστολων ψηφοφόρων η ΝΔ έλαβε ποσοστό 33,14% έναντι 16,16 τον περασμένο Μάιο και ο ΣΥΡΙΖΑ 14,07% έναντι 10,43% πριν δύο μήνες.


Πηγή

Ένα ποτήρι νερό και δύο φάπες

του risinggalaxy

Ο νεοναζί πετάει ένα νερό. Ο νεοναζί ρίχνει δύο φάπες.

Αλήθεια ποια είναι η απόσταση μεταξύ ενός ποτηριού νερού και ενός κατσαβιδιού ή μαχαιριού στην κοιλιά κάποιου;

Πως καθαγιάζονται τα μαχαίρια και τα κατσαβίδια και πως τα ποτήρια με νερό προκαλούν φρίκη;

Αλήθεια ποια είναι εκείνη η ψαλίδα της λογικής που κρύβει τα πογκρόμ και δεν μπορεί να κρύψει μερικές σφαλιάρες στην Κανέλλη;

Είναι μόνο ότι τις φάπες τις είδαμε live σε ένα από τα κανάλια που στο παρελθόν πήραν εργολαβία τη διαφήμιση των νεοναζί και το ξέπλυμα τους ως “επιτροπές κατοίκων”;

Αλήθεια πόσο φοβήθηκαν στα στούντιο του ΑΝT1, και πόσο φοβούνται οι πεζοί μετανάστες στον ΗΣΑΠ και τον Αγ.Παντελεήμονα;

Γιατί μας λένε στον ΑΝ1 ότι οι μπάτσοι ψάχνουν τον Κασιδιάρη αλλά δεν μας λένε ότι τον ψηφίζουν κιόλας σε ποσοστό 50%;

Πως γίνεται και για μια -και βάλε- εβδομάδα, να έχουμε οργανωμένες επιθέσεις νεοναζί στον ΗΣΑΠ και σε δρόμους της Αθήνας, με την αρωγή και προστασία της αστυνομίας, ξυλοδαρμούς κάτω από την Ακρόπολη νεολαίων που είχαν τα μαλλιά τους ράστα ή τόλμησαν να πουν μια κουβέντα στους ναζί, εκφοβισμούς απεργών… και ακριβώς την ίδια ώρα εκπρόσωποι της αριστεράς να κάθονται στο ίδιο πάνελ με τον εκπρόσωπο τύπου των μαχαιροβγαλτών;

Γιατί την ώρα που γίνονταν τα πογκρόμ δεν πήρε κάποιος από τα επιτελεία των κομμάτων της αριστεράς τηλέφωνο στους συμμετέχοντες στα πάνελ να τους πει να καταγγείλουν το γεγονός και να αποχωρήσουν; Έστω αυτό. Έστω με τη λογική ότι θα μάζευαν την προεκλογική τους καμπάνια οι μπάτσοι. Έστω.

Αφού για πάνω από μια δεκαετία μας τα έπρηξαν με το ιδεολόγημα πως “οι νεοναζί είναι μια γραφική ομάδα 10 παλαβών”, γιατί τώρα -που και αυτή η αναλυσάρα τους πήγε στα σκουπίδια- εγκαλούν όσους προειδοποιούσαν για τους ναζί και ασκούσαν κριτική στις τηλεοπτικές εμφανίσεις από κοινού με τους εθνικοσοσιαλιστές ;

Γιατί προσπαθούν να μας πείσουν ότι “η έκθεση των Ναζί στη τηλεόραση” θα “αποκαλύψει το πραγματικό τους πρόσωπο”;

Μα αυτό που έκανε σήμερα ο αρχιναζί on-camera ήταν η απολύτως ειλικρινής εφαρμογή του “πολιτικού προγράμματος” του κόμματος του. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Kαι δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι του έκοψε ψήφους. Εδώ θα είμαστε και μετά τις εκλογές και θα δούμε αν οι ψηφοφόροι του εθνικοσοσιαλισμού εν Ελλάδι συσπειρώνονται ή όχι γύρω από τα μαχαίρια και τις φάπες των αρχιναζί.

Το πρόβλημα όμως είναι πιο βαθύ. Το πρόβλημα είναι πρόβλημα ρατσισμού και εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας. Και δεν πρόκειται να βοηθήσουν οι επικλήσεις στην “λογική” των μικροαστικών στρωμάτων “που δεν ξέρουν οι περισσότεροι τι ψήφισαν”. Ο εκφασισμός είναι κοινωνική διεργασία, κοινωνικές σχέσεις.

Γιατί, το να γίνεται ντόρος για την τηλεοπτική επίθεση-σώου του αρχιναζί και να μην γίνεται ο ανάλογος ντόρος για τα μαχαιρώματα σε μετανάστες και νεολαίους…ναι είναι η ουσία του ρατσισμού. Είναι η αναπαραγωγή του με όρους θεάματος.

Όταν πολιτική σου γραμμή είναι η μη-σύγκρουση. Έστω και δια της μη-συμμετοχής στα τηλεοτικά πάνελ. Τότε επι της ουσίας δεν συγκρούεσαι με τον ναζισμό.

Όποιος δεν συγκρούεται αδιαπραγμάτευτα με τον Ναζισμό τον αναπαράγει.

Αυτό ΔΕΝ είναι το “παρακράτος” αγαπητοί φίλοι της αριστεράς.

Είναι η ουσία του Κράτους. Η ουσία του καπιταλισμού. Η επίθεση στην εργατική τάξη μέχρι την εξόντωση της. Μετά μόνο ο πόλεμος. Όταν δεν επιλέγεις την αντιπαράθεση με το Κράτος,, τότε ο ρατσιμός,ο φασισμός, ο σεξισμός και ο Ναζισμός, σου βαράνε την πόρτα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε ανακοίνωση πριν από μερικές μέρες με αφορμή (φαντάζομαι) την κριτική που του ασκήθηκε για τη συμμετοχή στελεχών του σε τηλεοπτικά πάνελ μαζί με τους Ναζί. Σε εκείνη την ανακοίνωση παρότι είχαμε όλα όσα προανέφερα(μαχαιρώματα, ξυλοδαρμούς, εκφοβισμούς κτλ) δεν υπήρχε η απόφαση ότι δεν θα ξανασυμμετέχουν σε πάνελ με Ναζί. Σήμερα έβγαλαν ανακοίνωση ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν ξανά σε πάνελ με Ναζί. Καλά για το ΚΚΕ δεν συζητάω. Στη Χαλυβουργία με αφορμή την ανενόχλητη επίσκεψη των Ναζί εξισώθηκαν όλοι οι μη-ΚΚΕ με τους Ναζί.

Αν δεν τρελαινόμουν απλά θα ήταν θλιβερό.

Από ότι φαίνεται το μάθημα του Στάλινγκραντ κάποιοι δεν το κατάλαβαν.

Και ας λένε το αντίθετο.

υ.γ σύμφωνα με μαρτυρία ανθρώπου στο facebook, που βρέθηκε σήμερα στα δικαστήρια για τη δίκη του αρχιναζί Κασιδιάρη, μπάτσοι και δικηγόροι έβλεπαν το βίντεο γελώντας και λέγοντας “καλά έκανε το παιδί”.

Καπιταλισμός. Καπιταλισμός.

Πηγή: risinggalaxy

Hannibal ante portas, του Άδωνη Φλωρίδη

Εξύπνησα πρωΪν-πρωΪν ως συνήθως. Επήρα το κοπελλούϊν σχολείον. Στο στραφίν, πάλε, ως συνήθως βάλλω ράδιον. Ακούω τον εκφωνητήν να θκιαβάζει μηνύματα ακροατών.

“Καλά να της κάμει”. Οκκέϊ λαλώ, εβρέθην ένας αμπάλατος που επήεν να πουλήσει πνεύμαν. Ακούω τον επόμενον: “Έτσι πρέπει να κάμω τζι εγώ της γεναίκας μου τζιαι της πεθθεράς μου”. Άτε, αλλό ‘νας που προσπαθεί εναγωνίως να κάμει χιούμορ”, λαλώ. Τζι’ έχω τζιαι πρόβλημαν με το κυπριακόν το χιούμορ άμαν δεν εν μιλλωμένον, γιατί τότε, τες πιο πολλές φορές, γίνεται κκομπλεξικόν.

Στον τρίτον σχόλιον που εν αθθυμούμαι ήντα που ήταν, κλείω το ράδιον. Βάλλω σι-ντί. Μέσα-μέσα πρέπει να σκεφτούμαστε τζιαι την υγείαν μας – έτσι μου λαλούν τελευταία – τζιαι αντί να κόψω το κάπνισμαν κάμνω κάτι πιο αποτελεσματικόν: θωρακίζω τα κύτταρα του εγκεφάλου μου που άχρηστες πληροφορίες. Στην πληροφορική αν δεν κάμνω λάθος οι άχρηστες πληροφορίες ονομάζουνται “θόρυβος”.

Σταματώ στον φούρνον για γάλαν τζιαι ψωμίν. Κατεβαίννω, μπαίννω μέσα. Ένας μεσήλικας, της ηλικίας μου δηλαδή, χωραττεύκει: “Γιατί εν γεναίκα τζιείνη, εν ίσια με τρεις αδρώπους”. Η γέρημη η Βουλγάρα στο ταμείον εχαμογέλαν όπως την εμάθαν στο τρέηνιγκ: “Παρακαλώ ο κύριος”. Ο άλλος ατού: “Σαν έβαλλεν την γλώσσαν της μέσα”. Η ταμίας επιμένει: “Έξι ευρώ και είκοσι σεντς”. Λαλώ του: “Ρε κύριε, τι σου φταίει η κοπέλλα τζιαι σουξουλάς την πρωϊν – πρωϊν”. Λαλεί μου: “Ε μα εν κάθε πρωϊν που την πειράζω τούτην”. Απελπίστηκα. Ρε άμπα τζιαι έχασα το χιούμορ μου; Ρε άμπα τζιαι μετατρέπουμαι σταδιακά σε μισάνθρωπον τζι εν το εκατάλαβα. Τόσον πολλύν χιούμορ γυρόν μου τζι εν το πιάννω.

Εξήασα να γοράσω γάλαν τζιαι ψουμίν τζι έφυα. Εμπήκα στ’ αυτοκίνητον, έβαλα το σι-ντι, τζιαι άμαν έπηξα στα φώτα, αθθυμήθηκα. Σταματώ στον μπακκάλλην. Κατεβαίνω. Έσιει λλίον τζιαρόν που ψουμνίζω που λλόου του γιατί προτιμώ τους μπακκάληες που τους ατέλειωτους διαδρόμους των σούπερμαρκετ. Μπαίνω μέσα, καλημέρα. ¨Καλημέρα” ευγενικότατος όπως πάντα. Πάω στο ψυγείον, πιάννω γάλαν, ποταυρίζουμαι πιάννω τζι έναν κουλλούριν χωρκάτικον τζια μισήν τουζίναν αφκά. Προχωρώ στο ταμείον με κάτι σκέψεις ότι το μαυρογέρημον το γάλαν, το ψουμίν τζιαι τα αφκά έπρεπεν να διατιμημένα. Αφού αποδείχτηκεν ότι ο “ελεύθερος” ανταγωνισμός το μόνον που κάμνει ένι να κουντούν τες τιμές στα ύψη. Μπαίννω στην σειράν τζιαι αμάν! Έναν έγχρωμον print out του Κασιδιάρη πα’ στον τοίχον πίσω που το ταμείον τζιαι που κάτω που την εικόναν του Αγίου Ονουφρίου. Α σιχτίρ λαλώ που μέσα μου.” Που πόξω μου λαλώ του: “Τούτον τζιει πάνω ήντα πο’ νει;“ Ο κύριος που εν συμπαθέστατος κατά τ’ άλλα τζιαι συμπεριφέρεται πολλά ανθρώπινα στους Ρουμάνους του στο στυλ “Πάρτα πράματα της κυρίας στο αυτοκίνητον”, λαλεί μου…. Εν το πιστεύκω… Εν να πα’ να βαωθώ έσσω τζιαι θα επικοινωνώ με τον έξω κόσμον με σήματα καπνού πιον. Λαλεί μου: “Ετο, εβάλαμεν τον για πλάκα χα, χα, χα….”

Όπως εβάστουν το γάλαν, το κουλλούριν τζιαι τ’ αφκά έφυα χωρίς να πλερώσω. Όϊ ως ενέργεια αντιφασιστικής διαμαρτυρίας, αλλά επειδή εχασκιάστηκα.΄Ηταν το τελειωτικόν χτύπημαν: ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΙΟΥΜΟΡ. Τζιαι τωρά τζιαι να πάει σι΄λλιες φορές που το σούππερμαρκετ. Να μεν σε ξέρει κανένας, να μεν μιλάς με κανέναν.
Βουρά με πο’ πίσω ο Ρουμάνος: “Μάστρο εν επλέρωσες”. Διώ του το ψωμίν, το γάλαν τζιαι τ’ αφκά. Πα’ στην σιασιάραν μου εππέσαν τ’ αφκά τζι εσπάσαν. Φκάλλω κάτι ψιλά διώ του, έφυα.

Πάω σπίτιν. Τηλεόρασην εν έχω για λόγους υγείας πάλε. Κάμνω φραπέν χωρίς γάλα τζιαι κάθουμαι στο φέησμπουκ. Διώ πάνω σε έναν βίντεο με έναν μουστακαλλήν εκπρόσωπον της Άριας φυλής των Κυπραίων που ελάλεν ούλλα όσα άκουσα που το πρωϊν μαζεμένα, με γλώσσαν κακαρίστικην, άκα όπως μιλούν οι Κυπραίοι άμαν προσπαθούν να καλαμαρίσουν. Συνέντευξη σε κάποιον κανάλι ανεβασμένον στο youtube. Ευτυχώς τούτος εν έκαμνεν χιούμορ. Ευτυχώς τούτοι εν καταλάβουν που χιούμορ γιατί ήταν να μου στρίψει. Κατ’ ακρίβειαν τούτοι εν καταλάβουν τελεία, αλλά εν άλλον θέμαν. Ελάλεν τα με τόσην σοβαρότηταν, που αμέσως αποκαταστάθηκεν η αυτοποεποίθηση μου: “Εν έχασα το χιούμορ μου γιατι απλούστατα το τι συμβαίνει γυρόν μου εν εν καθόλου, μα καθόλου αστείον”.

Ύστερα αρκεύκω να θκιαβάζω τα σημάθκια τζιαι να αναγνωρίζω την τακτικήν του Κυπριακού κκόπι ππέηστ της ΧΑ: εθνικά γραφεία εργασίας “μόνον για Έλληνες” τζιαι πορείες διαμαρτυρίας με σύνθημα “όχι στους ψευδοπολιτικούς πρόσφυγες”. Κάπου αλλού είκοσι άτομα σπάζουν στο ξύλο έναν ξενον στο παναύριν πάνω σ’ άνεμον. (τούτοι εν ι-ξέρουμεν ακόμα ποιοι ένι, εν να δείξει) Υποθέτω εν να ακολουθήσουν τα λαϊκά παντοπωλεία τζιαι η εμπέδωση ενός προφίλ δήθεν φιλολαϊκού (αλλά μόνον για καθαρόαιμους), ενάντια στην μπουρζουαζία, στες τράπεζες, στον καπιταλισμόν. Ενάντια δήθεν στο σύστημα, ενώ στην ουσίαν τούτοι οι τύποι είναι το τελευταίον καταφύγιον του συστήματος άμαν σούζεται που τους θεμελιούς του. Την τακτικήν δηλαδή ακριβώς που ακολούθησεν ο Άντον Ντέξτερ, ο πρωτεργάτης του Γερμανικού σοσιαλφασισμού στις αρχές της δεκαετίας του 1930 εν μέσω κρίσης του καπιταλισμού, τζιαι που οδήγησεν στην χώραν τελικά στον Ναζισμό.

Στην βάσην όμως κάθε τέθκοιου κινήματος, εν ο εθνικισμός τζιαι τα κόμπλεξ που κουβαλά. Τίποτε άλλον. Όϊ πως το αρνούνται. Ίσια- ίσια, είδαμεν τους στην Ελλάδαν να μεταλλάσουνται που φιλογερμανούς χιτλεροναζιστές σε “απλούς” ρατσιστές εθνικιστές προσπαθώντας να παράξουν πολιτικήν υπεραξίαν πάνω στην συγκυρίαν που κακώς - τζιαι εντελώς αποπροσανατολιστικά - θέλει να συντηρεί έναν αντιγερμανικόν αίσθημα. Τωρά τελευταία παίζουν τζιαι το χαρτίν ότι έχουν διαφορές με τους Γερμανούς νεοναζί διότι εν τούτοι οι Γερμανοί Ναζί που εκατακτήσαν την Ελλάδα κάμνοντας τα όσα εκάμαν. (άλλα ελαλούσαν ως πριν λλία χρόνια).

Τούτα για τους καλαμαράες. Για τους Κυπραίους ομοϊδεάτες τους εν πιο απλόν: ισχύει όπως πάντα ο κανόνας του κκόπι ππέηστ. Τζιαι επειδή γράφοντας η αυτοποίθηση μου για το χιούμορ μου αποκαταστάθηκε, θα ήθελα πολλά να δω τους Κυπραίους να υπογράφουν μιαν δήλωσην ανάλογην τζιείνης που υπογράφαν οι πρώτοι γερμανοί σοσιαλαφασίστες της ακροδεξιάς ρατσιστικής Θούλης, της οργάνωσης του Ντέξτερ μέσα που την οποίαν εξεφύτρωσεν το κόμμαν των Ναζί:

“… Ο υπογράφων ορκίζεται ότι εξ όσων γνωρίζει και πιστεύει ότι στις φλέβες τις δικές του ή της συζύγου του δεν ρέει Εβραϊκό αίμα ή αίμα των έγχρωμων φυλών και ότι ανάμεσα στους προγόνους τους δεν υπάρχουν πρόσωπα που ανήκουν στις έγχρωμες φυλές…”.

Τζι’ ύστερα να πα να κάμουν κανέναν τεστ DNA. Τζιαμαί να δείτε γέλιον που έσιει να ππέσει.



Πηγη http://cyprusnews.eu/adonis-floridis/316162-hannibal-ante-portas-.html
Γράφει:Άδωνης Φλωρίδης

Τα τραπεζιτικά κυκλώματα: Οικογενειοκρατία, δικηγόροι και τραπεζίτες στην Τράπεζα Κύπρου

Οι απόγονοι του αρχιεπισκόπου Σωφρόνιου, τοκογλύφοι και τράπεζες, η οικογένεια Τριανταφυλλίδη, το δικηγορικό γραφείο Πολυβίου κ.ο.κ.]

Σε μια πρόσφατη συζήτηση στο ίντερνετ, ένας σχολιαστής στο Stockwatch παρατήρησε ότι ο πανικός στην τράπεζα Κύπρου για να βρεθούν τα χρήματα που χρειάζεται, πηγάζει από το φόβο μήπως δημοσιοποιηθούν τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της:

«Δεν είναι τυχαίο που η Τράπεζα Κύπρου πολεμά με νύχια και με δόντια να αποφύγει οποιαδήποτε κρατική βοήθεια. Αυτά τα κατεστημένα... με τους λογιστές και τους δικηγόρους, είναι κατά τη γνώμη μου η κορυφή του παγόβουνου και θα είναι τα λιγότερα που θα αποδείξει μια έρευνα, αν γίνει σε βάθος μέσα σε αυτή την τράπεζα, η οποία διοικείται διαχρονικά από τους ίδιους, τους φίλους ή τους συγγενείς.»


http://blog.stockwatch.com.cy/-p=1241


Και παρατίθενται στο σχόλιο, αναφορές στη διαπλοκή ανάμεσα στους ελεγκτές και τους δικηγόρους της τράπεζας από τη μια, και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου [Δ.Σ.] από την άλλη. Μερικά ενδιαφέροντα και ενδεικτικά στοιχεία διαπλεκομένων συμφερόντων μέσα στην Τράπεζα:

«Δικηγόροι Τράπεζας Κύπρου Διαχρονικά Χρυσαφινης και Πολυβίου


α. Γιώργος Χρυσαφίνης QC, μελος Δ.Σ.

β. Κοκής Πολυβίου, γαμπρός Χρυσαφίνη, επίσης μέλος Δ.Σ-

γ. Πόλυς Πολυβίου,Υιός Κοκή Πολυβίου, γαμπρός Σόλωνα Τριανταφυλλίδη, Πρόεδρου Δ.Σ., εξάδελφος Χαρίλαου Σταυράκη, μέλους Δ.Σ, δεύτερος εξάδελφος Βασίλη Ρολόγη και Χριστάκη Χριστοφίδη, μέλη Δ.Σ. και ο ίδιος μέλος του Δ.Σ, μέχρι την παραίτηση του το 2005.»

Ήδη, άλλωστε, από το 2005, η συγκεκριμένη Τράπεζα έγινε στόχος κριτικής για το ότι στηρίζεται στην «οικογενειοκρατία» με εστίαση στο διπλό ρόλο - και απολαβές - του Π. Πολυβίου.

Η αυλή του αρχιεπισκόπου Σωφρόνιου και η εποχή των τοκογλύφων


Ιστορικά, η Τράπεζα Κύπρου εξελίχθηκε σε ένα από τους μεγαλύτερους τραπεζιτικούς οργανισμούς στην Κύπρο μετά από μια πορεία που ξεκίνησε με εκκλησιαστική ευλογία. Η Τράπεζα δημιουργήθηκε, αρχικά, ως το ταμιευτήριο «Η Λευκωσία» και ακολούθως, μετατράπηκε σε Τράπεζα Κύπρου το 1912. Πρώτος πρόεδρος του Δ.Σ. της Τράπεζας το 1912 - και εκ των ιδρυτών του Ταμιευτηρίου το 1899 - ήταν ο Αντώνης Θεοδότου «ανιψιός και ανάστημα» του Αρχιεπισκόπου Σωφρόνιου - μιας σημαντικής μορφής της εκκλησιαστικής ιστορίας στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.

Ο Α. Θεοδότου πέρασε στην Ιστορία ως μεγαλοπαράγοντας - μέλος εκπαιδευτικών συμβουλίων, αλλά και πολιτικός: ήταν μέλος του Νομοθετικού Συμβουλίου την περίοδο 1906-1911, αλλά διετέλεσε και δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος και δήμαρχος Λευκωσίας. Αν και στο επίσημο βιογραφικό του δεν αναφέρεται, οι φήμες τον φέρουν να είχε, επίσης, αποκομίσει κέρδη από την τοκογλυφία, η οποία τότε ήταν μια επικερδής επιχείρηση, η οποία ταυτιζόταν με το «δανεισμό» και την εκμετάλλευση της αδυναμίας του δανειζομένου.

Για να γίνει κατανοητή η διαπλοκή εκκλησίας και τραπεζιτικού τομέα στο ευρύτερο της πλαίσιο, θα πρέπει να κάποιος δει ότι οι ρίζες του τραπεζιτικού συστήματος, ιστορικά, πάνε πίσω στο νοικίασμα των φορών στους φοροσυλλέκτες [πολλοί από τους οποίους είχαν άμεση σχέση με πτέρυγες της εκκλησίας] τον 18ο αιώνα και στους τοκογλύφους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα.

Η σύνδεση, λοιπόν, του περίγυρου της εκκλησίας, ως διαχρονικής δομής, με τη ανάπτυξη του τραπεζιτικού συστήματος, δεν είναι τυχαία. Και σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μια μερίδα της κυπριακής αστικής τάξης αναπτύχθηκε γύρω από την εκκλησία και αυτό, ίσως, να εξηγεί το παράδοξο, το οποίο παρατηρήθηκε από μερικούς κοινωνικούς επιστήμονες, όπως ο Μ. Ατταλίδης- την αδυναμία της ντόπιας αστικής τάξης να αυτονομηθεί από την εκκλησία.

Όταν ήρθαν στην Κύπρο, οι Βρετανοί η κατάσταση στον αγροτικό τομέα στον οποίο ζούσε η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, βρισκόταν σε μια άτυπη ισορροπία: οι αγρότες εξαρτιόνταν από τους δανειστές/τοκογλύφους, οι οποίοι ήταν συχνά και οι έμποροι, οι οποίοι αγόραζαν την παραγωγή, αλλά το οθωμανικό δίκαιο προστάτευε την ιδιοκτησία και τιμωρούσε με φυλάκιση τον χρεώστη, αντί να κατάσχεται γη - και έτσι οι τοκογλύφοι δεν μπορούσαν εύκολα να οικειοποιηθούν την μικρό-ιδιοκτησία των αγροτών.

Οι Βρετανοί άλλαξαν το σύστημα, επιτρέποντας την κατάσχεση ιδιοκτησίας με βάση τα καθυστερημένα δάνεια η οφειλές, και την δεκαετία του 1880, άρχισε μια διαμάχη για το ποιοί θα είχαν την προτεραιότητα στην κατάσχεση της ιδιοκτησίας των αγροτών που διατηρούσαν χρέη - οι φοροσυλλέκτες ή οι τοκογλύφοι. Όπως είχε παρατηρήσει ο Cobham, ένας βρετανός αξιωματούχος: «Ο φοροεισπράκτορας είναι ένας, οι τοκογλύφοι είναι πλήθος». Κατατέθηκε, μάλιστα, τότε και εισήγηση νόμου από κάποιο κ. Ν. Ρώσσο, μέλος του Νομοθετικού Συμβουλίου, για να προστατευθούν οι αγρότες από τις κατασχέσεις των φοροεισπρακτόρων - βολικά βέβαια στην νομοθεσία δεν αναφέρονταν οι τοκογλύφοι. Ο στόχος ήταν η μετατόπιση της έμφασης, έτσι ώστε να μπορούν να κατάσχουν την περιουσία μόνο οι τοκογλύφοι. Ήταν η πρώτη, ίσως, εμφάνιση της διαπλοκής του πρώιμου τραπεζιτικού τομέα των τοκογλύφων με τους πολιτικούς της εποχής.

Σε εκείνο το κλίμα, και καθώς οι βρετανοί φαίνεται ότι προσπαθούσαν να εξορθολογήσουν το σύστημα των δανείων και των χρεών, άρχισε η ανάπτυξη των τοπικών τραπεζών - με αρκετούς να ισχυρίζονται ότι οι πρωταγωνιστές της ίδρυσης τους ήταν τοκογλύφοι, οι οποίοι προσπαθούσαν να οργανώσουν τις δραστηριότητες τους σε ένα νέο πλαίσιο μέσα στο νέο θεσμικό σκηνικό το οποίο προωθούσαν οι βρετανοί. Και κάπου εδώ αρχίζει και η διαπλοκή των τραπεζιτών με τους δικηγόρους, οι οποίοι μαζί με την πολιτική ελίτ δημιούργησαν ένα πανίσχυρο λόμπι συμφερόντων και διαπλοκής.

Οι δικηγόροι, οι πολιτικοί και η συλλογή των δανείων πίσω από τις τράπεζες: εθνικοφροσύνη με το αζημίωτο

Μερικοί από τους συγγενείς του Σωφρόνιου, όπως ο Θεοφάνης Θεοδότου (αδελφός του Αντώνη Θεοδότου της Τράπεζας Κύπρου, ο οποίος άνηκε επίσης στην ίδια παράταξη ως πολιτικός) συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους πιο γνωστούς εκφραστές των αδιάλλακτων εθνικιστών στις τότε διαμάχες με τους παραδοσιακούς διαλλακτικούς. Ο ίδιος ο Σωφρόνιος εθεωρείτο, μάλλον, υποστηρικτής και εκφραστής των διαλλακτικών στις τότε αντιπαραθέσεις με την αποικιακή διοίκηση, αλλά και γύρω από ευρύτερα πολιτικά και πολιτισμικά ζήτημα, τα οποία κορυφώθηκαν μετά τον θάνατο του, στο Αρχιεπισκοπικό του 1900-1910. Αν και πολιτικά οι οικογένειες είχαν κάποιες διαφοροποιήσεις, δεν φαίνεται να υπήρχαν διαφοροποιήσεις στα οικονομικά και στην αλληλοδιασταύρωση θέσεων, οι οποίες έλεγχαν την θεσμική και οικονομική ζωή.

Ο Θ. Θεοδότου παντρεύτηκε την Στυλιανή Χ. Σεβέρη - φτιάχνοντας μια ευρύτερη συμμαχία των οικογενειών της Λευκωσιάτικης ελίτ - και η κόρη τους Λούλλα παντρεύτηκε τον Αντώνη Τριανταφυλλίδη, δημιουργώντας την ιστορική σύνδεση, η οποία οδηγεί στην νευραλγική, για το σημερινό νομικό, δικηγορικό και τραπεζιτικό τομέα, οικογένεια Τριανταφυλλίδη, η οποία με την σειρά της έχει τις δικές της σχέσεις με την οικογένεια Πολυβίου, όπως θα δούμε.

Ας δούμε σύντομα την πολιτική καριέρα αυτών των οικογενειών. Ο Θεοδότου ήταν από τους ηγέτες των εθνικιστών αδιάλλακτων, αλλά φυσικά είχε και αρμονικές σχέσεις με την βρετανική αποικιοκρατία στα παρασκήνια, πίσω από τις δημόσιες ρητορικές. Έτσι και αλλιώς, όπως παρατήρησε ο Γ. Γιωργαλλίδης στην μελέτη του για την περίοδο 1880-1920, ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της περιόδου ήταν ακριβώς η ταύτιση της ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ με του Βρετανούς. Το 1901 λ.χ. ο Θεοδότου, ηγέτης κατά τα αλλά των αδιάλλακτων ενωτικών εθνικιστών, δήλωσε, όταν πέθανε η βασίλισσα Βικτόρια ότι οι «Κύπριοι Έλληνες» όφειλαν «φόρο ευγνωμοσύνης» προς τον «φιλελεύθερο Αγγλικό λαό» και ολοκλήρωσε λέγοντας: «αγαπωμεν κα τιμωμεν τους ηγετας εν πολιτισμω και την ελευθεριαν των λαων, του Αγγλους.»

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της διπλής ζωής των αδιάλλακτων ήταν ο Ν. Πασχάλη, ο οποίος από ηγέτης της αποχής στο όνομα της Ένωσης, βρέθηκε «προσωρινός γενικός εισαγγελέας» της αποικιακής διοίκησης όταν απέτυχε να επανεκλεγεί.

Ο γαμπρός του Θ. Θεοδότου, ο Α. Τριανταφυλλίδης, ο οποίος ήταν ήδη γνωστός δικηγόρος εξελέγη μέλος του Νομοθετικού Συμβουλίου το 1930, κάνοντας μια εκστρατεία με εθνικιστικούς τόνους, ενώ ήταν στενός φίλος του κυβερνήτη Στορς και μάλιστα ο καλύτερος αντίπαλος του στο σκάκι. Εθνικιστής στα καφενεία και φιλο-άγγλος στα σαλόνια ήταν η συνταγή για την ελίτ. Η εκλογή του Τριανταφυλλίδη, τελικά, ακυρώθηκε λόγω μαρτυριών για δωροδοκία, αλλά είχε ήδη διοριστεί στο Εκτελεστικό Συμβούλιο από τον Στορς.

Και φυσικά, αυτή η ελίτ έλεγχε ήδη, όχι μόνο της πολιτική εκπροσώπηση, αλλά και την οικονομική. Ένας Βρετανός αξιωματούχος, ο Νίκολσον περιέγραψε ως ακολούθως την κατάσταση των ελληνοκύπριων μελών του Νομοθετικού Συμβουλίου πριν τις εκλογές του 1930 [ο όρος δανειστές/money lenders αναφέρεται στους τοκογλύφους της εποχής]:

« Οκτώ είναι δικηγόροι, τρεις από τους οποίους είναι κορυφαίοι δανειστές, ένας είναι μεγαλοϊδιοκτήτης γης και τοκογλύφος, ενας επίσκοπος-δηλαδή αντιπροσωπεύει τον μεγαλύτερο οργανισμό ιδιοκτησίας γης-..δυο από τους οκτω δικηγόρους είναι έκδοτες εφημερίδων και με εξαίρεση τον μόνο αγρότη Βουλευτή όλοι οι άλλοι έχουν στην διάθεση τους 1, η 2 τοπικές εφημερίδες.»

Και πρόσθεσε, ο Νίκολσον για το σύστημα της Διαπλοκής τότε, το οποίο οδήγησε στην κοινωνική δυσφορία και τις κοινωνικές μεταμορφώσεις των επόμενων δυο δεκαετιών:

«Τα χρέη των αγροτών και η συνακόλουθη δυνατότητα των δανειστών, σε συνεργασία με την Ορθόδοξη Εκκλησία, τους διευθυντές των σχολείων και τους δικηγόρους, να ελέγχουν τον ψήφο και να διασφαλίζουν την επανεκλογή αντιπρόσωπων αυτών των ομάδων στο Νομοθετικό Συμβούλιο..»

Για να πάρει κάποιος μια εικόνα της διαπλοκής των λίγων οικογενειών που έλεγχαν την κατάσταση τότε, αξίζει να δει ότι τουλάχιστον τρεις από τους εκλεγέντες βουλευτές του 1930 ήταν συγγενείς και σχετίζονταν με την τράπεζα Κύπρου: Θ. Θεοδότου [πεθερός του Α. Τριανταφυλλίδη και αδελφός του πρώτου προέδρου της Τράπεζας Κύπρου],

Δ. Σεβερης [δικηγόρος, μεγαλέμπορας και κτηματίας, επίσης ιδρυτικό μέλος της Τράπεζας Κύπρου και πρόεδρος της από το 1926 μέχρι το 1955, αδελφός της γυναίκας του Θεοδότου],

Α. Τριανταφυλλίδης [ο νέος δικηγόρος της οικογένειας Θεοδότου-Τριανταφυλλίδη και ο ανερχόμενος πολιτικός της αστέρας, δικηγόρος επίσης].

Η γενική δυσφορία με τους τοκογλύφους την δεκαετία του 1920, οδήγησε και σε εσωτερικές διαμάχες την ελίτ: έτσι η εφημερίδα «Κυπριακός Φυλάξ» το 1924 εξαπέλυσε επίθεση εναντίον του Θεοδότου για την ενασχόληση του με τα «θέλγητρα του Πικαντίλυ» [μια παραπομπή σε ερωτικές του περιπέτειες εκτός Κύπρου] όταν πήγαινε στο Λονδίνο, αλλά και για το ότι χρησιμοποιούσε αυτοκίνητο, το οποίο του παραχωρήθηκε για πολιτικούς λόγους, «για την εκτέλεση ενταλμάτων των πελατών του δικηγορικού του γραφείου παίρνοντας μαζί του και τον μουτηρην δηλαδή τον δικαστικόν κλητήρα». Ήταν μια σαφής αναφορά στις δημοπρασίες, τις οποίες έκαναν τότε οι τοκογλύφοι όπως και η διπλή παραπομπή των λέξεων «εθέρισες, αλώνισες και αποθήκευσες» στην κατάληξη του κειμένου για την πολιτική του σχέση με τον Καταλανό.




Αξίζει, εδώ, αναφορά και σε ένα άλλο επιφανή δικηγόρο της εποχής τον κ. Γ. Χρυσαφίνη, γιο του Νικολάου Χρυσαφίνη και της Ευθαλίας Παπαδοπούλου, ο οποίος διορίστηκε και μέλος του αποικιακού Εκτελεστικού Συμβουλίου και του Συμβουλευτικού Σώματος της αποικίας. Ο κ. Χρυσαφίνης εκτός από μεγαλοδικηγόρος και μεγαλοπαράγοντας της αποικιακής διοίκησης με προσβάσεις στο χώρο της Δεξιάς, ήταν και αντιπρόεδρος της Τράπεζας Κύπρου από το 1936.



Οι απόγονοι και η διαπλοκή δικηγόρων, οικογενειών και τραπεζιτών

Ο Α. Τριανταφυλλίδης δολοφονήθηκε το 1934. Για την δολοφονία του υπάρχουν διάφορες εκδοχές: μια εκδοχή θεωρεί ότι είχε πολιτικά αίτια, ότι δηλαδή δολοφονήθηκε γιατί ήταν υποστηρικτής κάποιας μορφής συνταγματικής λύσης την τότε περίοδο. Είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί κάτι τέτοιο, αλλά ακούστηκε. Η άλλη εκδοχή, η οποία ακούγεται πιο έντονα, συνδέεται με ζητήματα είτε της προσωπικής ζωής, είτε με την δικηγορική του καριέρα - φημολογείται ότι η δολοφονία οργανώθηκε από τις φυλακές. Ο Τριανταφυλλίδης, απόγονος μιας κομβικής διασταύρωσης πολιτικών, εκκλησιαστικών και οικονομικών παραγόντων, άφησε ως κληρονόμους τρεις γιους .



Η επιτυχία τους είναι ενδιαφέρουσα - και όχι τυχαία:

Σόλων Τριανταφυλλίδης: Πρόεδρος Δ.Σ. Τράπεζας Κύπρου 1988- 2005

Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης: Πρόεδρος Ανωτάτου δικαστηρίου - Γενικός εισαγγελέας.

Άντης Τριανταφυλλίδης: Μεγαλοδικηγόρος - εμπλεκόμενος πρόσφατα στο σκάνδαλο Τσοχατζόπουλου, ως ο υπεύθυνος του δικηγορικού γραφείου, μέσω του οποίου έγιναν οι έγγραφες εταιρειών [όπως η Torcaso] για μεταφορά των μιζών.


Και η επόμενη γενιά της οικογένειας δεν τα πάει και άσχημα: Ο Κρις Τριανταφυλλίδης, μεγαλοδικηγορος, ο οποίος ανηκει στα ηγετικα στελέχη του ΔΗΣΥ, διετέλεσε πρόεδρος του Αποελ και η Στέλλα Κυριακίδου, βουλευτής ΔΗΣΥ, είναι παιδιά του Μιχαλάκη Τριανταφυλλίδη.

Η Οικογένεια Τριανταφυλλίδη έχει, επίσης, ολοκληρώσει τη συνεργασία της με το δικηγορικό γραφείο Χρυσαφίνη: Όταν ο Κοκής Πολυβίου παντρεύτηκε την κόρη του Χρυσαφίνη, το δικηγορικό του γραφείο, το οποίο αντιπροσώπευε την Τράπεζα Κύπρου διαχρονικά, διευρύνθηκε. Ο Πόλυς Πολυβίου, γιος του Κοκή και εγγονός του Χρυσαφίνη, παντρεύτηκε με τη σειρά του την κόρη του Σόλωνα Τριανταφυλλίδη, ο οποίος ήταν μέλος του Δ.Σ. της Τράπεζας Κύπρου από το 1962 και Πρόεδρος της την περίοδο 1988-2005.

Όμως, η αλληλοκάλυψη των οικογενειών με έμφαση στους δικηγόρους και στους τραπεζίτες είναι ακόμα πιο έντονη, αν δει κάποιος το διοικητικό συμβούλιο της Τράπεζας Κύπρου, την περιοδο του σκανδαλου με τη διπλή ιδιότητα του Πολυβίου στην Τράπεζα Κύπρου. Μαζί με τις οικογένειες που αντλούν την καταγωγή τους από την εποχή του Σωφρόνιου, υπάρχουν και εκπρόσωποι της άλλης μεγάλης οικογένειας δικηγορών και τραπεζιτών - της οικογένειας Λεβέντη μέρος της οποίας είναι και η οικογένεια Τ. Παπαδόπουλου, μετά από τον γάμο με την κ. Φωτεινή. Δύο από τα μέλη του τότε συμβουλίου, οι κ. Δαυίδ και Λεβέντης, ήταν μέλη του άλλου οικογενειακού κυκλώματος της οικονομικής και δικηγορική-πολιτικής ελίτ.




Πηγή

Ο Φύρερ και οι άλλοι

Μια σύντομη περιήγηση με τους ... αγέρωχους του νεοναζιστικού σιναφιού.

Από τον Νίκο Μιχαλολιάκο ιδρυτή της Χρυσής Αυγής, μέχρι της μέρες μας.

Ευτυχώς για την αστυνομία, εκτός από τα δικά της think tanks, που δεν βρήκαν για τη συγκεκριμένη περίπτωση χρόνο και ουσία για να καταναλώσουν, υπάρχουν ακόμη διαθέσιμες οι «αποθήκες» στοιχείων των εφημερίδων αλλά και όσων αριστερών οργανώσεων, είτε αποσπασματικά είτε πιο συστηματικά, καταγράφουν και χαρτογραφούν, πέρα από τις πολιτικού χαρακτήρα νομότυπες εκδηλώσεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής, και τις άλλες, τις πολύ πιο εξτρεμιστικές....


Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη σύντομη ιστορική περιήγηση με τους... αγέχορους του νεοναζιστικού σιναφιού. Και να δούμε αυτούς που κατηγορήθηκαν, είτε πριν από τη σύνταξη του καταστατικού ... χάρτη δικαιωμάτων του νεοφασίστα είτε μετά το 1993, όπου η Χρυσή Αυγή έκανε τα πρώτα... σκιρτήματα της στη σκιά του ιδεολογικού σκότους.


Για ευνόητους λόγους η αναφορά σε ονόματα γίνεται με τα αρχικά τους, όμως σε καμία περίπτωση τα γεγονότα που περιγράφονται - όπως βλέπουμε στην εισαγωγή ή στον επίλογο ταινιών - δεν είναι φανταστικά. Δυστυχώς.




Ο επικεφαλής


Το Νούμερο 1 είναι... 1 διαχρονικά και δεν αλλάζει. Γι' αυτόν θα κάνουμε μια εξαίρεση. Δεν έχει άλλωστε νόημα και αξία, όταν αναφέρεσαι στον Φύρερ (ηγέτη, καθοδηγητή στα γερμανικά) του ελληνικού νεοναζισμού, να καλύψεις σε αποχρώσες σκιές το όνομα του γενικού γραμματέα της οργάνωσης Νίκου Μιχαλολιάκου. Του ανθρώπου που κατάφερε να εκλεγεί μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες ως δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας.


1. 0 Μιχαλολιάκος, λοιπόν, δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει και να διαδηλώνει ακόμη και μέσα στο δημαρχείο της πόλης, που ανά τους αιώνες αποτελεί σύμβολο της Δημοκρατίας, την ιερή προσήλωση του στα μαύρα ιδεώδη που αντιπροσωπεύει ο ιδεοληπτικός σκοταδισμός ενός ναζιστικού χαιρετισμού.

Υπήρξε ο ιδρυτής της Χρυσής Αυγής. Τον Δεκέμβριο του 1976 είχε συλληφθεί ωστόσο και κατηγορηθεί για συμμετοχή στην επίθεση σε δημοσιογράφους κατά την κηδεία του βασανιστή της χούντας Μάλιου. Συλλαμβάνεται και κατηγορείται εκ νέου τον Ιούλιο του 1978, αυτή τη φορά ως μέλος ακροδεξιάς τρομοκρατικής ομάδας βομβιστών και τον Οκτώβριο του 1979 καταδικάζεται για κατοχή όπλων και εκρηκτικών. Στη φυλακή λέγεται πως είχε έρθει σε επαφή με τους πρωτεργάτες της χούντας.




Μαύρη είναι η... «νύχτα»




2 Το πιο πρόσφατο και χτυπητό παράδειγμα ενός ταραχοποιού πολιτευτή της οργάνωσης αποτελεί ο Χρήστος Ρ. Υπήρξε υποψήφιος περιφερειάρχης και υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής το 2010 στη Δυτική Ελλάδα στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές. 'Εχει κατηγορηθεί μεταξύ άλλων ως μπράβος, για συμβόλαια θανάτου ή για διευκόλυνση εκπλήρωσης από άλλους τέτοιων κοντράτων, ενώ πρόσφατα προφυλακίστηκε για υπόθεση διπλής δολοφονίας.

* Τον Ιούνιο του 2009 παίρνει άδεια λειτουργίας ενός μπαρ στην ταραγμένη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Μάλιστα το συγκεκριμένο στέκι παρουσιάζεται ως ορμητήριο των frei corps, που

σε συχνά χρονικά διαστήματα εξαπολύουν επιθέσεις.

* Τον Φεβρουάριο του 2010, το ίδιο μάλιστα βράδυ που ακολούθησε ένα αντιρατσιστικό συλλαλητήριο, πιάστηκε επ\ αυτοφώρο με όπλο το οποίο προσπάθησε να κρύψει στο μαγαζί του,

μαζί με μια στοίβα από ναζιστικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής. Ακολούθησε «έρευνα» στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Ανήκει στην «Επιτροπή Κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα», τους οποίους, όπως είδαμε, επιχείρησε ο Παπουτσής να καταστήσει συνομιλητές του, αλλά δεν βρήκε... ευήκοα ώτα!




Η περίπτωση «Περίανδρου»


3. 0 Αντώνης Α., γνωστός και ως «Περίανδρος» από το όνομα του Κορίνθιου τυράννου, υπήρξε υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής τη δεκαετία του 1990 κι εμφανίζεται να οργανώνει και να συμμετέχει στη δολοφονική επίθεση εις βάρος τριών νεαρών ακριβώς απέναντι από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων στις 16 Ιουνίου του 1998.

Οι... «καταδρομείς» βάζουν στόχο τους φοιτητές Δημήτρη Κουσουρή, Γιάννη Καραμπατσόλη και Ηλία Φωτιάδη, τους οποίους επιχειρούν να περικυκλώσουν. Άρχισαν κινούνται απειλητικά κατά πάνω τους, δείχνοντας τον Κουσουρή και φωνάζοντας «Αυτός είναι!». Οι Καραμπατσόλης και Φωτιάδης καταφέρνουν να ξεφύγουν, αλλά τον Κουσουρή τον εγκλωβίζουν και τον χτυπούν ανελέητα με ρόπαλα στο κεφάλι. Τον εγκαταλείπουν μόνο όταν τον βλέπουν να πέφτει κάτω και να παραμένει ακίνητος!


Ο Κουσουρής, γραμματέας τότε της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της Νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση και μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ, ήταν στα δικαστήρια για μία υπόθεση σχετική με το ΑΣΕΠ, που όμως συμπίπτει χρονικά με τη δίκη πέντε μελών της Χρυσής Αυγής για μία άλλη αιματηρή επίθεση σε μέλη της τότε ΟΣΕ (μετέπειτα ΣΕΚ) στη Φωκίωνος Νέγρη περίπου δύο χρόνια νωρίτερα (6 Μαρτίου 1996).

Ο «Περίανδρος», ύστερα απ' αυτή την επίθεση, κρυβόταν για 7 ολόκληρα χρόνια. Παρουσιάστηκε και παραδόθηκε στις... διωκτικές αρχές τον Σεπτέμβριο του 2005 και προφυλακίστηκε για να δικαστεί τον Σεπτέμβριο του 2006. Βαρύνουσα σημασία στη δίκη που ακολούθησε είχε η κατάθεση του Χρήστου Γεωργόπουλου, του γιατρού που χειρούργησε τον Δ. Κουσουρή το βράδυ της επίθεσης:

«Τον χειρούργησα το ίδιο βράδυ γιατί δεν είχε πολύ χρόνο, θα πέθαινε, σώθηκε γιατί ήταν νεαρός οργανισμός. Τα χτυπήματα στο κρανίο ήταν πολλαπλά, είχαν πρόθεση να τον σκοτώσουν. Δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια βία. Η δύναμη των χτυπημάτων που δέχτηκε ισούνταν με αυτά που ασκούμε σε τριάντα εκατοστά τσιμέντο για να σπάσει! Όλα τα χτυπήματα ήταν στο κεφάλι», είπε χαρακτηριστικά.




Ο βασικός κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε κάθειρξη 21 ετών, τα οποία στο εφετείο κατέπεσαν στα 12. Σύμφωνα με τα «Νέα» στις 17 Μαρτίου του 2004, «η ειδική ομάδα της ΕΛ.ΑΣ. που συστήθηκε για τη σύλληψη του ενόσω φυγοδικούσε σκόνταψε στις διασυνδέσεις της "Χρυσής Αυγής" και του ίδιου του "Περίανδρου" με αξιωματικούς του Σώματος».

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, που ουδέποτε διαψεύστηκε, τα απόρρητα έγγραφα της ειδικής αυτής ομάδας αποκάλυπταν πως «η Αστυνομία προμήθευε στους Χρυσαυγίτες ασυρμάτους και κλομπ στις μαζικές διαδηλώσεις, στις επετείους του Πολυτεχνείου και σε εκδηλώσεις του "αριστερίστικου και αναρχικού χώρου", για να εμφανίζονται ως αγανακτισμένοι πολίτες και να προκαλούν επεισόδια».




«Πρωτοφανής ασυλία»!



4 Σ' αυτή τη θέση τοποθετούνται από κοινού οι Δημήτρης Ζ. και Χάρης Κ. Πρόκειται για δύο πρωτοκλασάτα στελέχη της οργάνωσης κι εκ των πρωτοπαλίκαρων τότε του Φύρερ, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί σε έναν χρόνο με αναστολή για την επίθεση στις 6 Μαρτίου του 1996 στη Φωκίωνος Νέγρη σε βάρος μελών της αριστερίστικης οργάνωσης ΟΣΕ και μετέπειτα ΣΕΚ.


Λίγα χρόνια αργότερα, ο Χάρης Κ. καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλακή για ληστεία του πρακτορείου διανομής εφημερίδων «Αργός» στην Καλαμάτα και οδηγείται στη φυλακή. Εμφανώς μεταμελημένος, θ' αποσχιστεί από το... «Κόμμα» μετά τη φυλακή και θα γράψει ένα βιβλίο, στο πλαίσιο της έκδοσης του οποίου δίνει αρκετές συνεντεύξεις. Σ' αυτές, μεταξύ πολλών άλλων, αποκαλύπτει ότι:

«Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει φιλοφασιστικό κόμμα που να απολαμβάνει την ασυλία που έχει η Χρυσή Αυγή από το ελληνικό κράτος... Ξέρω ότι το προεκλογικό μας υλικό για τις ευρωεκλογές είχε έρθει με δελτίο αποστολής από τα γραφεία μεγάλου κόμματος... Όταν το κράτος δεν θέλει να εμπλακεί σε συμπλοκές με τους αναρχικούς, ουσιαστικά μας χρησιμοποιεί προκαλώντας μεταξύ μας συγκρούσεις.

Η αστυνομία, για παράδειγμα, πολλές φορές έπαιξε ένα περίεργο παιχνίδι. Με εμάς τηρούσαν μια στάση συμπάθειας. Ήταν φιλικοί, θα έλεγα, τις περισσότερες φορές. Μας έβλεπαν να χτυπιόμαστε με τους άλλους και δεν έκαναν τίποτα... Στις πορείες είχαμε μαχαίρια, κλομπ, ξυράφια. Τις ασπίδες τις φτιάξαμε με μερικούς συναγωνιστές» («Ταχυδρόμος», 27.3.04 και 23.4.05). Ο Δημήτρης Ζ. θα βγει από τη Χρυσή Αυγή και θα επιχειρήσει να εκλεγεί βουλευτής στις τελευταίες εκλογές ως υποψήφιος του ΛΑΟΣ, κόβεται όμως την τελευταία στιγμή από τον Καρατζαφέρη.


Επιθέσεις κατά συρροή



5 Παναγιώτης Ρ., γνωστός και ως «Πόρκυ». Κατηγορήθηκε για επίθεση με μαχαίρι στο Μοναστηράκι στις 19 Οκτωβρίου 2005. Όπως διαβάζουμε στα ρεπορτάζ της εποχής:

«Στις 19 Οκτωβρίου 2005 τραμπούκοι νεοναζί, ένας εκ των οποίων είναι ο Π.Ρ., γνωστός με το ψευδώνυμο "Πόρκυ", μαχαίρωσαν δύο αδέλφια. Ο Ρ. χτύπησε τον μικρότερο αδερφό δίνοντας του 13 (!) μαχαιριές, εκ των οποίων η μία στον αυχένα και η άλλη δίπλα στο αυτί, προκαλώντας του σοβαρότατο εγκεφαλικό τραύμα. Νοσηλεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με κίνδυνο να χάσει τη ζωή του. Ο λόγος για τον οποίο ο νεοναζί χτύπησε το νεαρό φοιτητή ήταν γιατί ο τελευταίος φορούσε μια αντιφασιστική κονκάρδα.




Ο Ρ. καταδικάστηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή, με δόλο, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, σε 21 χρόνια και 3 μήνες φυλακή και οδηγήθηκε στις φυλακές (17 στο εφετείο). Πέντε χρόνια νωρίτερα, τον Ιούνιο του 2000, ο Ρ. είχε συμμετάσχει και ήταν κατηγορούμενος για τη συμμετοχή του σε άλλες επιθέσεις στην Πλ. Κυψέλης και το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, για τις οποίες επίσης καταδικάστηκε εκ των υστέρων, αφού είχε οδηγηθεί στη φυλακή».


Ύστερα ... έγινε αστυνομικός


6 Γιάννης Α. Καταδικάστηκε τον Φεβρουάριο του 2008 σε έναν χρόνο φυλάκιση με αναστολή, ποινή που επαναβεβαιώθηκε και στο εφετείο. Ο νεοναζί ομαδάρχης της «Χρυσής Αυγής» καταδικάστηκε για την επίθεση στην οποία φέρεται ότι συμμετείχε και καθοδήγησε ενάντια σε μέλη του ΣΕΚ που το καλοκαίρι του 2000 προπαγάνδιζαν με αφισοκόλληση αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην Κυψέλη.

Ο Α., λίγο μετά την επίθεση, προσελήφθη στην... αστυνομία μέσω ΑΣΕΠ σε διαγωνισμό για ειδικούς φρουρούς, εγείροντας δικαιολογημένα ερωτήματα για την ποιότητα των στοιχείων και των παραστατικών που προσκόμισε, δεδομένου ότι απαιτείται λευκό ποινικό μητρώο.




Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, του 200, υποδείχτηκε ως επικεφαλής του frei cops οιτ εκδήλωσε την επίθεση στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, για την οποία έχει καταδικαστεί σε ένα χρόνο φυλάκισης πρωτόδικα! Συνεργάτης του σ' αυτές τις επιθέσεις κατά το κατηγορητήριο ήταν ο "Πόρκυ". Ο Α. εξακολουθεί να προσφέρει τις "καλές" του υπηρεσίες στο ... άσπιλο από νεοφασιστικές επιρροές σώμα της αστυνομίας και πληροφορίες τον φέρουν στο δυναμικό τμήματος των νοτίων προαστίων




Σκοπίμως ατεκμηρίωτες




Πάντως, χωρίς να αναφερόμαστε σε κάποια συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν κι εξακολουθεί ν' αποτελεί ζήτημα, το οποίο κατά καιρούς πολλοί εγείρουν, το ότι κατηγορούμενοι ανήκοντες στη συγκεκριμένη οργάνωση τυγχάνουν πολύ συχνά ευνοϊκής ποινικής μεταχείρισης, ως απότοκο γεγονός, λένε κάποιοι... φιλύποπτοι, των σκόπιμα ατεκμηρίωτων δικογραφιών που υποβάλλουν στη δικαιοσύνη οι κάθε φορά επισπεύδουσες αστυνομικές αρχές. Αυτό έχει ως φυσική συνέπεια κι άμεσο αποτέλεσμα να τους αποθρασύνει η ατιμωρησία, με τις δίκες τους ν' αναβάλλονται και στο μεσοδιάστημα αυτοί να εξακολουθούν με αμείωτη ένταση την κακοποιό τους δράση. Εμμονές προκατειλημμένων, κατά πάσα πιθανότητα...




Πηγή: "Ποντίκι"