Η Goldman Sachs και οι τρεις σωματοφύλακες
Μια τράπεζα που θα ήθελε να είναι παγκόσμιο κράτος...
Η Goldman Sachs, μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες επενδύσεων περιουσιακών στοιχείων (investment banks) ανά τον πλανήτη, αποτελεί τον κυριότερο πρεσβευτή του καπιταλιστικού συστήματος στην εποχή μας.
Διεθνείς αναλυτές καταγράφουν το συγκεκριμένο κολοσσό ως τον κύριο υπαίτιο και δημιουργό της οικονομικής κρίσης που έπληξε τόσο τις ΗΠΑ το 2008 όσο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως στην Ελλάδα.
Ο συγκεκριμένος κολοσσός μαζί με άλλες τράπεζες όχι μόνο δεν τήρησαν την συμφωνία με το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών (US Department of the Treasury) να ενισχύσουν την αμερικάνικη οικονομία και ανάπτυξη με δανειοδοτήσεις και συγκεκριμένα με τo αυτούσιο ποσό που έλαβαν ως κυβερνητική υποστήριξη, αλλά κατέφεραν να διπλασιάσουν το ποσοστό ανεργίας και με ακόμη εννιά τράπεζες να ελέγχουν το 77% των επενδυτικών κεφαλαίων στην αμερικανική ήπειρο.
Η Goldman Sachs λοιπόν όχι μόνο κατάφερε να επιβιώσει το κραχ του 2008 αλλά βγήκε ισχυρή και έτοιμη όσο ποτέ να υλοποιήσει τα σχέδια που είναι βέβαια το «κέρδος», αλλά με τα σημερινά δεδομένα αυτό το «κέρδος» φαίνεται να προϋποθέτει και άμεση παρέμβαση των τραπεζών στην πολιτική – όχι πια για να προστατευθούν αλλά για να επιβάλουν τους όρους τους...
Η μέθοδος που ακολουθείται θυμίζει τα αρπακτικά που αναμένουν υπομονετικά το θύμα να ξεψυχήσει για να το κατασπαράξουν, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση τα μεταλλαγμένα αυτά αρπακτικά ανακάλυψαν μια νέα στρατηγική να τροφοδοτούν το θύμα προτού οδηγηθεί σε βέβαιο θάνατο.
Έτσι οι παρεμβάσεις της τράπεζας παίρνουν αρχικά την μορφή της «βοήθειας» προς κάποια κράτη για να αντιμετωπίσουν προβλήματα – και ακολούθως βέβαια όταν οι λογιστικές ακροβασίες της τράπεζας αποκαλυφθούν η χώρα θα βρεθεί εντελώς αδύναμη μπροστά στις «διεθνείς αγορές» [στις οποίες συμμετέχει ενεργά και πάλιν «η Τράπεζα» – αλλά τώρα σαν πιεστικός αντίπαλος των μέχρι χθες πελατών] οι οποίες θα αρχίσουν να απαιτούν περισσότερα – περικοπές, παγοποιήσεις και άμεσες πληρωμές.
Τα «κατάλληλα» στελέχη
Ένα σχέδιο τόσο μεγαλεπήβολο δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς την απαραίτητη βοήθεια από κατάλληλα στελέχη. Πολλοί επικριτές του δικτύου επιρροής της αμερικανικής τράπεζαςGoldman Sachs το παρομοιάζουν άλλωστε σαν τεκτονική στοά.
Όσο και αν ξαφνιάζει, ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι και οι νυν πρωθυπουργοί της Ιταλίας και Ελλάδας, Μάριο Μόντι και Λουκάς Παπαδήμος αντίστοιχα, είναι οι «πεφωτισμένοι» αυτού του οικονομικού δικτύου. Οι τρεις αυτοί «σωματοφύλακες» της Goldman Sachs φρόντισαν να αφήσουν το δικό τους στίγμα στην επιχείρηση «κατάκτησης του πλανήτη».
Το «χρυσό βραβείο» απονέμεται στον Μάριο Ντράγκι, αντιπρόεδρο την Goldman Sachs International την περίοδο 2002-2005 ο οποίος έφερε εις πέρας την αποστολή του να απαλλάξει την Ελλάδα από τα ξακουστά «swaps» και να καλυφθεί έτσι μέρος του χρέους αποκρύπτοντας τα πραγματικά δημοσιονομικά στοιχεία της χώρας, ξεγελώντας έτσι τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και εντάσσοντας την χώρα στην Οικονομική Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ).
Το «βραβείο διακριτικής ικανότητας» καταλαμβάνει ο Μάριο Μόντι, διεθνής σύμβουλος της GSαπό το 2005 μέχρι τον διορισμό του στο πρωθυπουργικό αξίωμα της Ιταλίας, που αποστολή του ήταν να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της GS στα μυστικά δωμάτια που λαμβάνονται αποφάσεις δημόσιας πολιτικής σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά κατά κύριο στόχο είχε την παρακολούθηση και ταυτόχρονη ενημέρωση των διάφορων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και πρωτοβουλιών για ζητήματα της διεθνούς οικονομίας.
Τρίτος, τερματίζει ο πρώην διοικητής της Ελληνικής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) από το 1994 ως το 2002 Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος συμμετείχε στην επιχείρηση κάλυψης του δημοσίου ελληνικού χρέους από τους προϋπολογισμούς της χώρας, κάτι το οποίο σκηνοθετήθηκε με άψογο τρόπο, με το αζημίωτο φυσικά, από την Goldman Sachs. Το όφελος για την Goldman Sachs ήταν και παραμένει διπλό. Πέρα από την αμοιβή της ως οικονομικός σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης, η οικονομική καταστροφή της Ελλάδας θα επιφέρει τεράστια κέρδη στην εταιρεία.
Με απλά λόγια, το «σχέδιο» της Goldman Sachs, είναι να «αγκαλιάζει» κυβερνήσεις. Η Goldman Sachs είναι εκεί για να συμβουλεύει τις διάφορες κυβερνήσεις [οι οποίες μετατρέπονται σταδιακά σε προτεκτοράτα] αφού πρώτα τις έχει βοηθήσει να χρηματοδοτηθούν και έχοντας τοποθετήσει τους δικούς της ανθρώπους σε σημαντικές θέσεις εξουσίας, για το ποια πολιτική θα ακολουθήσουν ως προς την αναζήτηση πιο επικερδών και προσοδοφόρων θέσεων εργασίας.
Ο σκοπός αυτού του εγχειρήματος είναι να δημιουργηθεί μια σχεδόν ταύτιση του δημοσίου συμφέροντος με αυτού της Goldman Sachs. Έτσι, το κατασκευασμένο πλαίσιο θα παρουσιάζεται σαν ένα είδος αυτονόητου και φυσικού δεδομένου – οι πολιτικοί θα εκλέγονται, θα αναζητούν τις συμβουλές της εταιρείας, και όταν αποκαλυφθούν τα σκάνδαλα και οι λογιστικές αλχημείες, θα αντικατασταθούν με τεχνοκράτες της ίδιας τράπεζας σαν «λύση έκτακτης ανάγκης».
Κατά τ΄ άλλα ο Διευθύνων Σύμβουλος του οικονομικού κολοσσού, Λόιντ Μπλανκφέιν, δήλωσε με άκρα ταπεινότητα και μετριοφροσύνη πως «δεν είμαι παρά ένας τραπεζίτης που εκπληρώνει το έργο του Θεού».
Χ.Μ, Δεύτερη Ανάγνωση - εναλλακτική πληροφόρηση
defteri.anagnosi@yahoo.com
Μια τράπεζα που θα ήθελε να είναι παγκόσμιο κράτος...
Η Goldman Sachs, μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες επενδύσεων περιουσιακών στοιχείων (investment banks) ανά τον πλανήτη, αποτελεί τον κυριότερο πρεσβευτή του καπιταλιστικού συστήματος στην εποχή μας.
Διεθνείς αναλυτές καταγράφουν το συγκεκριμένο κολοσσό ως τον κύριο υπαίτιο και δημιουργό της οικονομικής κρίσης που έπληξε τόσο τις ΗΠΑ το 2008 όσο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως στην Ελλάδα.
Ο συγκεκριμένος κολοσσός μαζί με άλλες τράπεζες όχι μόνο δεν τήρησαν την συμφωνία με το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών (US Department of the Treasury) να ενισχύσουν την αμερικάνικη οικονομία και ανάπτυξη με δανειοδοτήσεις και συγκεκριμένα με τo αυτούσιο ποσό που έλαβαν ως κυβερνητική υποστήριξη, αλλά κατέφεραν να διπλασιάσουν το ποσοστό ανεργίας και με ακόμη εννιά τράπεζες να ελέγχουν το 77% των επενδυτικών κεφαλαίων στην αμερικανική ήπειρο.
Η Goldman Sachs λοιπόν όχι μόνο κατάφερε να επιβιώσει το κραχ του 2008 αλλά βγήκε ισχυρή και έτοιμη όσο ποτέ να υλοποιήσει τα σχέδια που είναι βέβαια το «κέρδος», αλλά με τα σημερινά δεδομένα αυτό το «κέρδος» φαίνεται να προϋποθέτει και άμεση παρέμβαση των τραπεζών στην πολιτική – όχι πια για να προστατευθούν αλλά για να επιβάλουν τους όρους τους...
Η μέθοδος που ακολουθείται θυμίζει τα αρπακτικά που αναμένουν υπομονετικά το θύμα να ξεψυχήσει για να το κατασπαράξουν, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση τα μεταλλαγμένα αυτά αρπακτικά ανακάλυψαν μια νέα στρατηγική να τροφοδοτούν το θύμα προτού οδηγηθεί σε βέβαιο θάνατο.
Έτσι οι παρεμβάσεις της τράπεζας παίρνουν αρχικά την μορφή της «βοήθειας» προς κάποια κράτη για να αντιμετωπίσουν προβλήματα – και ακολούθως βέβαια όταν οι λογιστικές ακροβασίες της τράπεζας αποκαλυφθούν η χώρα θα βρεθεί εντελώς αδύναμη μπροστά στις «διεθνείς αγορές» [στις οποίες συμμετέχει ενεργά και πάλιν «η Τράπεζα» – αλλά τώρα σαν πιεστικός αντίπαλος των μέχρι χθες πελατών] οι οποίες θα αρχίσουν να απαιτούν περισσότερα – περικοπές, παγοποιήσεις και άμεσες πληρωμές.
Τα «κατάλληλα» στελέχη
Ένα σχέδιο τόσο μεγαλεπήβολο δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς την απαραίτητη βοήθεια από κατάλληλα στελέχη. Πολλοί επικριτές του δικτύου επιρροής της αμερικανικής τράπεζαςGoldman Sachs το παρομοιάζουν άλλωστε σαν τεκτονική στοά.
Όσο και αν ξαφνιάζει, ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι και οι νυν πρωθυπουργοί της Ιταλίας και Ελλάδας, Μάριο Μόντι και Λουκάς Παπαδήμος αντίστοιχα, είναι οι «πεφωτισμένοι» αυτού του οικονομικού δικτύου. Οι τρεις αυτοί «σωματοφύλακες» της Goldman Sachs φρόντισαν να αφήσουν το δικό τους στίγμα στην επιχείρηση «κατάκτησης του πλανήτη».
Το «χρυσό βραβείο» απονέμεται στον Μάριο Ντράγκι, αντιπρόεδρο την Goldman Sachs International την περίοδο 2002-2005 ο οποίος έφερε εις πέρας την αποστολή του να απαλλάξει την Ελλάδα από τα ξακουστά «swaps» και να καλυφθεί έτσι μέρος του χρέους αποκρύπτοντας τα πραγματικά δημοσιονομικά στοιχεία της χώρας, ξεγελώντας έτσι τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και εντάσσοντας την χώρα στην Οικονομική Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ).
Το «βραβείο διακριτικής ικανότητας» καταλαμβάνει ο Μάριο Μόντι, διεθνής σύμβουλος της GSαπό το 2005 μέχρι τον διορισμό του στο πρωθυπουργικό αξίωμα της Ιταλίας, που αποστολή του ήταν να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της GS στα μυστικά δωμάτια που λαμβάνονται αποφάσεις δημόσιας πολιτικής σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά κατά κύριο στόχο είχε την παρακολούθηση και ταυτόχρονη ενημέρωση των διάφορων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και πρωτοβουλιών για ζητήματα της διεθνούς οικονομίας.
Τρίτος, τερματίζει ο πρώην διοικητής της Ελληνικής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) από το 1994 ως το 2002 Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος συμμετείχε στην επιχείρηση κάλυψης του δημοσίου ελληνικού χρέους από τους προϋπολογισμούς της χώρας, κάτι το οποίο σκηνοθετήθηκε με άψογο τρόπο, με το αζημίωτο φυσικά, από την Goldman Sachs. Το όφελος για την Goldman Sachs ήταν και παραμένει διπλό. Πέρα από την αμοιβή της ως οικονομικός σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης, η οικονομική καταστροφή της Ελλάδας θα επιφέρει τεράστια κέρδη στην εταιρεία.
Με απλά λόγια, το «σχέδιο» της Goldman Sachs, είναι να «αγκαλιάζει» κυβερνήσεις. Η Goldman Sachs είναι εκεί για να συμβουλεύει τις διάφορες κυβερνήσεις [οι οποίες μετατρέπονται σταδιακά σε προτεκτοράτα] αφού πρώτα τις έχει βοηθήσει να χρηματοδοτηθούν και έχοντας τοποθετήσει τους δικούς της ανθρώπους σε σημαντικές θέσεις εξουσίας, για το ποια πολιτική θα ακολουθήσουν ως προς την αναζήτηση πιο επικερδών και προσοδοφόρων θέσεων εργασίας.
Ο σκοπός αυτού του εγχειρήματος είναι να δημιουργηθεί μια σχεδόν ταύτιση του δημοσίου συμφέροντος με αυτού της Goldman Sachs. Έτσι, το κατασκευασμένο πλαίσιο θα παρουσιάζεται σαν ένα είδος αυτονόητου και φυσικού δεδομένου – οι πολιτικοί θα εκλέγονται, θα αναζητούν τις συμβουλές της εταιρείας, και όταν αποκαλυφθούν τα σκάνδαλα και οι λογιστικές αλχημείες, θα αντικατασταθούν με τεχνοκράτες της ίδιας τράπεζας σαν «λύση έκτακτης ανάγκης».
Κατά τ΄ άλλα ο Διευθύνων Σύμβουλος του οικονομικού κολοσσού, Λόιντ Μπλανκφέιν, δήλωσε με άκρα ταπεινότητα και μετριοφροσύνη πως «δεν είμαι παρά ένας τραπεζίτης που εκπληρώνει το έργο του Θεού».
Χ.Μ, Δεύτερη Ανάγνωση - εναλλακτική πληροφόρηση
defteri.anagnosi@yahoo.com
No comments:
Post a Comment