Αλέξη Αλέκου
Μέλος Επιστημονικού Συμβουλίου Προμηθέα
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι στη δική μου αντίληψη, δημοκρατία δεν είναι η ανοχή στο φασισμό. Τα περί του δημοκρατικού δικαιώματος της Χρυσής Αυγής να πολιτεύεται και να νομοθετεί στη Βουλή των Ελλήνων, εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα και σίγουρα όχι τη δημοκρατία ως έννοια. Θεωρώ αχρείαστη την ιστορική αναδρομή στη νεοναζιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή», αφού το δια δίκτυο προσφέρει πληθώρα πληροφοριών για τη δράση των νοσταλγών του Χίτλερ στην Ελλάδα.
Η σταδιακή άνοδός της και τελικά η είσοδός της στην ελληνική Βουλή, είναι ένα θέμα που ασφαλώς αφορά τον ελληνικό λαό. Η οικονομική κρίση άνοιξε διάπλατα το παράθυρο στη λαϊκιστική ακροδεξιά και έδωσε την ευκαιρία σε μορφώματα τύπου Χρυσής Αυγής να καπηλευτούν την οργή του ελληνικού λαού για το σύστημα λειτουργίας της χώρας (σύστημα με την ευρεία έννοια, θεσμοί, σχέσεις παραγωγής κτλ). Η Χρυσή Αυγή παρουσιάστηκε στο λαό ως δύναμη αντισυστημική (δύναμη εναντίωσης στο σύστημα), και πέτυχε να κερδίσει την εμπιστοσύνη μερίδας του λαού χρησιμοποιώντας τη βία έναντι των μεταναστών σε φτωχογειτονιές της Αθήνας αλλά και της περιφέρειας, προτάσσοντας το σύνθημα «Ένας ξένος εργάτης = Ένας Έλληνας άνεργος».
Ασφαλώς βέβαια το «Έξω οι ξένοι» δεν αποτελεί εναντίωση στο σύστημα αλλά ενίσχυσή του, με σα φή τον προσανατολισμό προς τη διάσπαση της εργατικής τάξης σε ξένους και μη. Ιστορικά, και πολύ προτού «ανακαλύψουν» ξαφνικά τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής τα «ευαίσθητα» ΜΜΕ, αποδείχτηκε ότι η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν είναι αντισυστημική δύναμη, αλλά είναι παιδί του συστήματος, όπως άλλωστε ήταν και οι ιδεολογικοί και πολιτικοί της πρόγονοι τη δεκαετία του 1920 1930 (Χίτλερ Μουσολίνι κ.λπ.) που αξιοποιήθηκαν στο έπακρο από τα συμφέροντα της εποχής.
Εδώ και χρόνια η Χρυσή Αυγή διατηρεί παράρτημα στην Κύπρο, αντλεί στελέχη από κυπριακές φοιτητικές παρατάξεις, συνεργάζεται στενά με το ΕΛΑΜ, το οποίο ουσιαστικά είναι η μετεξέλιξη της οργάνωσης «Χρυσή Αυγή – Πυρήνας Κύπρου», εξάλλου οι πανηγυρισμοί των ΕΛΑΜιτών στη Λευκωσία μετά τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να ανησυχήσει το σύνολο των δημοκρατικών πολιτών της πατρίδας μας, έστω και τώρα. Η εμφάνιση των συμβόλων της Χρυσής Αυγής αλλά και της ναζιστικής σβάστικας σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο στα σαλόνια του κατά τα άλλα εξευρωπαϊσμένου αστερισμού του κυπριακού ποδοσφαίρου, και η απουσία οποιασδήποτε καταδίκης, δημιουργεί προ ηγούμενο, συνήθεια και τελικά κουλτούρα.
Οι δηλώσεις στήριξης των Κύπριων Χρυσαυγιτών, των ΕΛΑΜιτών από εκκλησιαστικούς παράγοντες και δη από τον προκαθήμενο του θεσμού, δυστυχώς ενισχύουν και τελικώς παγιώνουν την ανοχή του φαινομένου του νεοναζισμού στην Κύπρο. Ευθύνες όμως, άρα και ρόλο να διαδραματίσει προς τη σωστή κατεύθυνση, έχει και η ιδεολογική μήτρα της ακροδεξιάς. Η καταδίκη των νεοναζί μόνο από την Αριστερά, δυστυχώς δημιουργεί την εντύπωση ότι πρόκειται για μια θεμιτή διαμάχη μεταξύ δύο πόλων. Η ολιστική διαγραφή από τη Δεξιά κάθε ίχνους σχέσης της με αυτά τα πολιτικά σχήματα, οργανωμένα σύ νολα και μεμονωμένα άτομα, θα ενισχύσει τις προσπάθειες για περιορισμό του φαινομένου.
Ας ξυπνήσουμε προτού να είναι αργά. Ηδη το φαινόμενο της ακροδεξιάς άρχισε και στην Κύπρο να παίρνει διαστάσεις. Ακόμα και Κύπριοι βουλευτές, προβαίνουν σε απίστευτες δηλώσεις με αφορμή τη μετανάστευση, που θα μπορούσαν κάλλιστα να γίνονταν από μέλη της Χρυσής Αυγής. Η απομόνωση όχι μόνο των φασιστικών οργανώσεων, αλλά και ατόμων που φέρουν αυτές τις ιδέες είναι μονόδρομος. Οι ευθύνες βαραίνουν όλους μας: τα πολιτικά κόμματα, τη διανόηση, θεσμούς με σημαντική επιρροή όπως την εκκλησία, τους πολίτες ως μετόχους της κοινωνίας, το λαό στο σύνολό του, αλλά κυρίως την παιδεία. Εξάλλου, το να διδάσκεται στους μαθητές το «έπος του '40», όχι ως σύγκρουση δύο εθνών, του ελληνικού και του γερμανικού αλλά ως η αντίσταση του ελληνικού λαού έναντι των Γερμανών Ναζί και των ντόπιων ομοϊδεατών συνεργατών τους, θα αποτρέψει την επιβεβαίωση των τελευταίων λόγων του υπουργού προπαγάνδας των Ναζί Γκέμπελς την 1η Μαΐου 1945: «Θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει…».
*Μέλος Επιστημονικού Σσμβοσλίοσ Προμηθέα
Πηγή http://www.inep.org.cy/index.php/en/forums/to-fainomeno-tis-akrodeksias/291/
Μέλος Επιστημονικού Συμβουλίου Προμηθέα
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι στη δική μου αντίληψη, δημοκρατία δεν είναι η ανοχή στο φασισμό. Τα περί του δημοκρατικού δικαιώματος της Χρυσής Αυγής να πολιτεύεται και να νομοθετεί στη Βουλή των Ελλήνων, εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα και σίγουρα όχι τη δημοκρατία ως έννοια. Θεωρώ αχρείαστη την ιστορική αναδρομή στη νεοναζιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή», αφού το δια δίκτυο προσφέρει πληθώρα πληροφοριών για τη δράση των νοσταλγών του Χίτλερ στην Ελλάδα.
Η σταδιακή άνοδός της και τελικά η είσοδός της στην ελληνική Βουλή, είναι ένα θέμα που ασφαλώς αφορά τον ελληνικό λαό. Η οικονομική κρίση άνοιξε διάπλατα το παράθυρο στη λαϊκιστική ακροδεξιά και έδωσε την ευκαιρία σε μορφώματα τύπου Χρυσής Αυγής να καπηλευτούν την οργή του ελληνικού λαού για το σύστημα λειτουργίας της χώρας (σύστημα με την ευρεία έννοια, θεσμοί, σχέσεις παραγωγής κτλ). Η Χρυσή Αυγή παρουσιάστηκε στο λαό ως δύναμη αντισυστημική (δύναμη εναντίωσης στο σύστημα), και πέτυχε να κερδίσει την εμπιστοσύνη μερίδας του λαού χρησιμοποιώντας τη βία έναντι των μεταναστών σε φτωχογειτονιές της Αθήνας αλλά και της περιφέρειας, προτάσσοντας το σύνθημα «Ένας ξένος εργάτης = Ένας Έλληνας άνεργος».
Ασφαλώς βέβαια το «Έξω οι ξένοι» δεν αποτελεί εναντίωση στο σύστημα αλλά ενίσχυσή του, με σα φή τον προσανατολισμό προς τη διάσπαση της εργατικής τάξης σε ξένους και μη. Ιστορικά, και πολύ προτού «ανακαλύψουν» ξαφνικά τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής τα «ευαίσθητα» ΜΜΕ, αποδείχτηκε ότι η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν είναι αντισυστημική δύναμη, αλλά είναι παιδί του συστήματος, όπως άλλωστε ήταν και οι ιδεολογικοί και πολιτικοί της πρόγονοι τη δεκαετία του 1920 1930 (Χίτλερ Μουσολίνι κ.λπ.) που αξιοποιήθηκαν στο έπακρο από τα συμφέροντα της εποχής.
Εδώ και χρόνια η Χρυσή Αυγή διατηρεί παράρτημα στην Κύπρο, αντλεί στελέχη από κυπριακές φοιτητικές παρατάξεις, συνεργάζεται στενά με το ΕΛΑΜ, το οποίο ουσιαστικά είναι η μετεξέλιξη της οργάνωσης «Χρυσή Αυγή – Πυρήνας Κύπρου», εξάλλου οι πανηγυρισμοί των ΕΛΑΜιτών στη Λευκωσία μετά τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να ανησυχήσει το σύνολο των δημοκρατικών πολιτών της πατρίδας μας, έστω και τώρα. Η εμφάνιση των συμβόλων της Χρυσής Αυγής αλλά και της ναζιστικής σβάστικας σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο στα σαλόνια του κατά τα άλλα εξευρωπαϊσμένου αστερισμού του κυπριακού ποδοσφαίρου, και η απουσία οποιασδήποτε καταδίκης, δημιουργεί προ ηγούμενο, συνήθεια και τελικά κουλτούρα.
Οι δηλώσεις στήριξης των Κύπριων Χρυσαυγιτών, των ΕΛΑΜιτών από εκκλησιαστικούς παράγοντες και δη από τον προκαθήμενο του θεσμού, δυστυχώς ενισχύουν και τελικώς παγιώνουν την ανοχή του φαινομένου του νεοναζισμού στην Κύπρο. Ευθύνες όμως, άρα και ρόλο να διαδραματίσει προς τη σωστή κατεύθυνση, έχει και η ιδεολογική μήτρα της ακροδεξιάς. Η καταδίκη των νεοναζί μόνο από την Αριστερά, δυστυχώς δημιουργεί την εντύπωση ότι πρόκειται για μια θεμιτή διαμάχη μεταξύ δύο πόλων. Η ολιστική διαγραφή από τη Δεξιά κάθε ίχνους σχέσης της με αυτά τα πολιτικά σχήματα, οργανωμένα σύ νολα και μεμονωμένα άτομα, θα ενισχύσει τις προσπάθειες για περιορισμό του φαινομένου.
Ας ξυπνήσουμε προτού να είναι αργά. Ηδη το φαινόμενο της ακροδεξιάς άρχισε και στην Κύπρο να παίρνει διαστάσεις. Ακόμα και Κύπριοι βουλευτές, προβαίνουν σε απίστευτες δηλώσεις με αφορμή τη μετανάστευση, που θα μπορούσαν κάλλιστα να γίνονταν από μέλη της Χρυσής Αυγής. Η απομόνωση όχι μόνο των φασιστικών οργανώσεων, αλλά και ατόμων που φέρουν αυτές τις ιδέες είναι μονόδρομος. Οι ευθύνες βαραίνουν όλους μας: τα πολιτικά κόμματα, τη διανόηση, θεσμούς με σημαντική επιρροή όπως την εκκλησία, τους πολίτες ως μετόχους της κοινωνίας, το λαό στο σύνολό του, αλλά κυρίως την παιδεία. Εξάλλου, το να διδάσκεται στους μαθητές το «έπος του '40», όχι ως σύγκρουση δύο εθνών, του ελληνικού και του γερμανικού αλλά ως η αντίσταση του ελληνικού λαού έναντι των Γερμανών Ναζί και των ντόπιων ομοϊδεατών συνεργατών τους, θα αποτρέψει την επιβεβαίωση των τελευταίων λόγων του υπουργού προπαγάνδας των Ναζί Γκέμπελς την 1η Μαΐου 1945: «Θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει…».
*Μέλος Επιστημονικού Σσμβοσλίοσ Προμηθέα
Πηγή http://www.inep.org.cy/index.php/en/forums/to-fainomeno-tis-akrodeksias/291/
No comments:
Post a Comment